Η κυβέρνηση παραβιάζοντας τις προεκλογικές της υποσχέσεις περί δημιουργίας ισχυρού κρατικού πυλώνα, προχωρά στην πλήρη ιδιωτικοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Υλοποιώντας τις επιταγές του Δ.Ν.Τ. προχωρά στο ξεπούλημα των κρατικών τραπεζών Αγροτική Τράπεζα, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και στη μείωση της έμμεσης κρατικής συμμετοχής στην Εθνική τράπεζα (αφού τα ασφαλιστικά ταμεία θα αναγκαστούν να εκποιήσουν περιουσιακά στοιχεία όπως μετοχές) μέσω σχεδιαζόμενης συγχώνευσης της με ιδιωτικές τράπεζες.
Ο Σάλλας, με την πρόταση που μόνο αφελείς μπορούν να πιστεύουν ότι δεν είχε τη σιωπηρή έγκριση της κυβέρνησης, επιδιώκει να αγοράσει την ΑΤΕ (370 εκ.) & το ΤΤ (331 εκ.) με χρήματα που έχει δανειστεί από το ελληνικό δημόσιο:
Η τράπεζα Πειραιώς έχει πάρει από το πακέτο στήριξης των τραπεζών 4,6 δις εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου, 1,3 ειδικές ομολογίες, 0,37 δις με την έκδοση προνομιούχων μετοχών. Η ΑΤΕ έχει 32,8 δις ενεργητικό, 1,36 δις καθαρή θέση. Η πρόταση του Σάλλα προβλέπει την αγορά των μετοχών προς 0,53 € εκάστη σε τιμή μικρότερη και από τη λογιστική τιμή (1,44 €) αλλά και από την ονομαστική τιμή (0,72 €). Επιδιώκει να αγοράσει με 370 εκ. € το 77,31% της τράπεζας (και αυτομάτως όλες τις θυγατρικές όπως τη Δωδώνη, την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης) χωρίς να πληρώσει ούτε λεπτό παραπάνω), όταν στις 15/5/2006 πουλήθηκε το 7,18% της τράπεζας προς 325 εκ. € (5 € κάθε μετοχή) και το Δεκέμβριο του 2000 με τη μετοχοποίηση του 15% εισπράχθηκαν 125,9 εκ. €(4,33 € προσαρμοσμένη τιμή ανά μετοχή).
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο παρελθόν είχε γίνει μία άλλη σκανδαλώδης εκποίηση στην οποία ενεπλάκη και η ΑΤΕ: η ιδιωτικοποίηση της ΕΤΒΑ (Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως). Οι μετοχές της Ε.Τ.Β.Α. διατέθηκαν στο επενδυτικό κοινό το Δεκέμβριο του 1999 προς 3.000 δρχ (8,8 ευρώ) έκαστη. Στις 3/2/2000 μεταβιβάστηκαν 16.000.000 μετοχές κυριότητας του ελληνικού δημοσίου στην Α.Τ.Ε. προς 4.000 δρχ. έκαστη (11,73 ευρώ). Τον Οκτώβριο του 2001 σε διαγωνισμό για την πώληση των μετοχών της Ε.Τ.Β.Α. που κατείχε το δημόσιο συμμετείχαν η τράπεζα Πειραιώς και η ΑΤΕ. Αν και η προσφορά της ΑΤΕ ήταν καλύτερη, με παρέμβαση του Χριστοδουλάκη ο διαγωνισμός κατακυρώθηκε υπέρ της Πειραιώς. ( Όλως τυχαίως ο κ. Σάλλας στη δεκαετία του 1980 υπήρξε Διοικητής της ΕΤΒΑ). Και αυτό καθώς και το ότι η Πειραιώς αγόρασε την μετοχή προς 5,1 ευρώ (κάτω από τη λογιστική τιμή και πολύ κάτω από την τιμή που είχε πληρώσει προ έτους η Α.Τ.Ε.) αποτελούν σκάνδαλο! Επιπλέον, χάρη στο νόμο που είχε ψηφιστεί με σκοπό να δωθούν κίνητρα σε συγχωνεύσεις ώστε να δημιουργηθούν ισχυρές εταιρείες (εθνικοί πρωταθλητές) η τράπεζα Πειραιώς είχε μείωση στους φόρους που κατέβαλε λόγω της απορρόφησης.
Η αναδρομή, επίσης, στο πρόσφατο παρελθόν δείχνει ότι στόχος των κυβερνήσεων και των διοικήσεων ήταν η ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ. Ο πρώην υπουργός οικονομίας Χριστοδουλάκης την περίοδο 2001-2004 προώθησε με συνέπεια την πολιτική εκποίηση του εθνικού πλούτου και μεταφοράς πόρων από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Οι δηλώσεις του «Το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων και διαρθρωτικών αλλαγών δεν λήγει ποτέ. Θα συνεχίζεται, θα διευρύνεται και θα επεκτείνεται» (Ελευθεροτυπία 31/10/2001) εξέφραζαν τη φιλοσοφία των κυβερνήσεων Σημίτη: δογματικός και φανατικός φιλελευθερισμός με απέχθεια σε οτιδήποτε μη ιδιωτικό. Στις 12/12/2001 ο Χριστοδουλάκης είχε εκφράσει με σαφήνεια τους στόχους της κυβερνητικής πολιτικής: διάθεση πακέτων μετοχών πέντε θυγατρικών της ΑΤΕ σε στρατηγικούς επενδυτές (Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών, Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, Αγνό, Ροδόπη, ΕΛΒΙΖ), τη μετοχοποίηση το πρώτο εξάμηνο του 2002 των Δωδώνη, ΣΕΚΑΠ και ΑΤΕ Leasing και τη μείωση της συμμετοχής του Δημοσίου στην Αγροτική από 85% σε 35%. (Βήμα 6/1/2002). Η χαμηλή χρηματιστηριακή τιμή και οι αντιδράσεις δεν επέτρεψαν τότε την ευόδωση του κυβερνητικού σχεδίου, αλλά τώρα με την ένταξη στην κηδεμονία του Δ.Ν.Τ. είναι πιο εύκολο να παρακαμφτούν οι αντιδράσεις.
Ο πρώην διοικητής Λάμπρου (όπως και ο διάδοχός του Μηλιάκος) ήταν κατηγορηματικός στο ότι η ΑΤΕ έπρεπε να απεμπλακεί από τον αγροτικό τομέα και να γίνει μία εμπορική τράπεζα που προφανώς θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. «Θα πουλήσουμε όλες τις εταιρείες που περιλαμβάνονται στο χαρτοφυλάκιο της ΑΤΕ, πλην των χρηματοοικονομικών εταιρειών. Μεταξύ αυτών είναι το 70% της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, το 60% της γαλακτοκομικής Δωδώνη, το 40% της καπνοβιομηχανίας ΣΕΚΑΠ, η Αγνό, η βιομηχανία ζωοτροφών ΕΛΒΙΖ και η Μιμίκος.» (Βήμα 5/4/1998).
Βεβαίως, η βαθύτερη αιτία των εξελίξεων (ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων, συμπίεση μισθών και μη μισθολογικού κόστους, απελευθέρωση αγορών) οφείλεται στην εσωτερική λογική του καπιταλισμού, στην έμφυτη τάση μεγιστοποίησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η οποία περιορίζεται μόνο από τα όρια που θέτει η αγωνιστική στάση των εργαζομένων....
Ο Σάλλας, με την πρόταση που μόνο αφελείς μπορούν να πιστεύουν ότι δεν είχε τη σιωπηρή έγκριση της κυβέρνησης, επιδιώκει να αγοράσει την ΑΤΕ (370 εκ.) & το ΤΤ (331 εκ.) με χρήματα που έχει δανειστεί από το ελληνικό δημόσιο:
Η τράπεζα Πειραιώς έχει πάρει από το πακέτο στήριξης των τραπεζών 4,6 δις εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου, 1,3 ειδικές ομολογίες, 0,37 δις με την έκδοση προνομιούχων μετοχών. Η ΑΤΕ έχει 32,8 δις ενεργητικό, 1,36 δις καθαρή θέση. Η πρόταση του Σάλλα προβλέπει την αγορά των μετοχών προς 0,53 € εκάστη σε τιμή μικρότερη και από τη λογιστική τιμή (1,44 €) αλλά και από την ονομαστική τιμή (0,72 €). Επιδιώκει να αγοράσει με 370 εκ. € το 77,31% της τράπεζας (και αυτομάτως όλες τις θυγατρικές όπως τη Δωδώνη, την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης) χωρίς να πληρώσει ούτε λεπτό παραπάνω), όταν στις 15/5/2006 πουλήθηκε το 7,18% της τράπεζας προς 325 εκ. € (5 € κάθε μετοχή) και το Δεκέμβριο του 2000 με τη μετοχοποίηση του 15% εισπράχθηκαν 125,9 εκ. €(4,33 € προσαρμοσμένη τιμή ανά μετοχή).
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο παρελθόν είχε γίνει μία άλλη σκανδαλώδης εκποίηση στην οποία ενεπλάκη και η ΑΤΕ: η ιδιωτικοποίηση της ΕΤΒΑ (Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως). Οι μετοχές της Ε.Τ.Β.Α. διατέθηκαν στο επενδυτικό κοινό το Δεκέμβριο του 1999 προς 3.000 δρχ (8,8 ευρώ) έκαστη. Στις 3/2/2000 μεταβιβάστηκαν 16.000.000 μετοχές κυριότητας του ελληνικού δημοσίου στην Α.Τ.Ε. προς 4.000 δρχ. έκαστη (11,73 ευρώ). Τον Οκτώβριο του 2001 σε διαγωνισμό για την πώληση των μετοχών της Ε.Τ.Β.Α. που κατείχε το δημόσιο συμμετείχαν η τράπεζα Πειραιώς και η ΑΤΕ. Αν και η προσφορά της ΑΤΕ ήταν καλύτερη, με παρέμβαση του Χριστοδουλάκη ο διαγωνισμός κατακυρώθηκε υπέρ της Πειραιώς. ( Όλως τυχαίως ο κ. Σάλλας στη δεκαετία του 1980 υπήρξε Διοικητής της ΕΤΒΑ). Και αυτό καθώς και το ότι η Πειραιώς αγόρασε την μετοχή προς 5,1 ευρώ (κάτω από τη λογιστική τιμή και πολύ κάτω από την τιμή που είχε πληρώσει προ έτους η Α.Τ.Ε.) αποτελούν σκάνδαλο! Επιπλέον, χάρη στο νόμο που είχε ψηφιστεί με σκοπό να δωθούν κίνητρα σε συγχωνεύσεις ώστε να δημιουργηθούν ισχυρές εταιρείες (εθνικοί πρωταθλητές) η τράπεζα Πειραιώς είχε μείωση στους φόρους που κατέβαλε λόγω της απορρόφησης.
Η αναδρομή, επίσης, στο πρόσφατο παρελθόν δείχνει ότι στόχος των κυβερνήσεων και των διοικήσεων ήταν η ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ. Ο πρώην υπουργός οικονομίας Χριστοδουλάκης την περίοδο 2001-2004 προώθησε με συνέπεια την πολιτική εκποίηση του εθνικού πλούτου και μεταφοράς πόρων από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Οι δηλώσεις του «Το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων και διαρθρωτικών αλλαγών δεν λήγει ποτέ. Θα συνεχίζεται, θα διευρύνεται και θα επεκτείνεται» (Ελευθεροτυπία 31/10/2001) εξέφραζαν τη φιλοσοφία των κυβερνήσεων Σημίτη: δογματικός και φανατικός φιλελευθερισμός με απέχθεια σε οτιδήποτε μη ιδιωτικό. Στις 12/12/2001 ο Χριστοδουλάκης είχε εκφράσει με σαφήνεια τους στόχους της κυβερνητικής πολιτικής: διάθεση πακέτων μετοχών πέντε θυγατρικών της ΑΤΕ σε στρατηγικούς επενδυτές (Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών, Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, Αγνό, Ροδόπη, ΕΛΒΙΖ), τη μετοχοποίηση το πρώτο εξάμηνο του 2002 των Δωδώνη, ΣΕΚΑΠ και ΑΤΕ Leasing και τη μείωση της συμμετοχής του Δημοσίου στην Αγροτική από 85% σε 35%. (Βήμα 6/1/2002). Η χαμηλή χρηματιστηριακή τιμή και οι αντιδράσεις δεν επέτρεψαν τότε την ευόδωση του κυβερνητικού σχεδίου, αλλά τώρα με την ένταξη στην κηδεμονία του Δ.Ν.Τ. είναι πιο εύκολο να παρακαμφτούν οι αντιδράσεις.
Ο πρώην διοικητής Λάμπρου (όπως και ο διάδοχός του Μηλιάκος) ήταν κατηγορηματικός στο ότι η ΑΤΕ έπρεπε να απεμπλακεί από τον αγροτικό τομέα και να γίνει μία εμπορική τράπεζα που προφανώς θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. «Θα πουλήσουμε όλες τις εταιρείες που περιλαμβάνονται στο χαρτοφυλάκιο της ΑΤΕ, πλην των χρηματοοικονομικών εταιρειών. Μεταξύ αυτών είναι το 70% της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, το 60% της γαλακτοκομικής Δωδώνη, το 40% της καπνοβιομηχανίας ΣΕΚΑΠ, η Αγνό, η βιομηχανία ζωοτροφών ΕΛΒΙΖ και η Μιμίκος.» (Βήμα 5/4/1998).
Βεβαίως, η βαθύτερη αιτία των εξελίξεων (ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων, συμπίεση μισθών και μη μισθολογικού κόστους, απελευθέρωση αγορών) οφείλεται στην εσωτερική λογική του καπιταλισμού, στην έμφυτη τάση μεγιστοποίησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η οποία περιορίζεται μόνο από τα όρια που θέτει η αγωνιστική στάση των εργαζομένων....
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ
ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΑΓΡΟΤΩΝ-ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΩΝ- ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ
ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΑΓΡΟΤΩΝ-ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΩΝ- ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
21-07-2010
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΔΩ: