ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ - ΣΤΟΧΟΘΕΣΙΑ - ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΙΣΘΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ - ΣΤΟΧΟΘΕΣΙΑ - ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΙΣΘΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ

«Το νέο σύστημα αξιολόγησης τέθηκε σε εφαρμογή. Οι καταχώρηση των στοιχείων πρέπει να γίνει μέχρι 13/06.»
«Δεν απαιτείται οι συνάδελφοι να υπογράψουν κάτι.»
«Δηλώνουμε ότι σύμφωνα με την Ε.Σ.Σ.Ε. του 2007 δεν αποδεχόμαστε κανένα επιμερισμό στόχων προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για την αξιολόγησή μας στα πλαίσια του νέου συστήματος αξιολόγησης.»

Τι σημαίνει τελικά για τους εργαζόμενους η οποιαδήποτε αξιολόγηση;
Τι εξυπηρετεί;
Μπορεί να είναι αντικειμενική;
Είναι δυνατό να υπάρχουν στόχοι σε επίπεδο καταστημάτων αλλά όχι ατομική στοχοθεσία;
Είναι μερικά από τα ερωτήματα που καθημερινά συζητιούνται.
Τι σημαίνει για την τράπεζα και τον κάθε εργοδότη η αξιολόγηση και τι για τους εργαζόμενους;
Η τράπεζα και κάθε επιχείρηση έχει ως μοναδικό στόχο την με κάθε τρόπο αύξηση των κερδών της, αυξάνει συνεχώς τους στόχους της και καλεί τους εργαζόμενους να συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία. Ο πιο αποτελεσματικός για αυτήν τρόπος είναι οι εργαζόμενοι να θεωρήσουν την κάλυψη των στόχων δική τους υπόθεση‧ είτε συναινώντας και συμφωνώντας με αυτή τη λογική είτε αναγκαζόμενοι να συναινέσουν όταν η κάλυψη των στόχων έχει άμεσα αποτελέσματα τόσο στην παραπέρα εξέλιξή τους όσο και στην αμοιβή τους.
Για τους εργαζόμενους όμως η αξιολόγηση αποτελεί μια διαδικασία ελέγχου και χειραγώγησης, μια διαδικασία μετρήσιμη με κριτήρια που καθορίζει αυθαίρετα ο εργοδότης, μια διαδικασία αυταρχική που δυναμιτίζει το κλίμα συναδελφικής αλληλεγγύης και στη θέση του εγκαθιστά τον ανταγωνισμό με όλα όσα αυτό συνεπάγεται.

Πολλές φορές η αποδοχή της αξιολόγησης πηγάζει από την καλοπροαίρετη συχνά αγωνία κάποιων συναδέλφων μπροστά σε ερωτήματα τύπου «τι θα γίνει αφού δε δουλεύουμε όλοι το ίδιο;», «τι θα γίνει με αυτούς που δεν προσφέρουν;».
Ας μη γελιόμαστε συνάδελφοι. Όσοι δε δουλεύουν και δεν προσφέρουν με κανένα σύστημα αξιολόγησης δεν πρόκειται να δουλέψουν και να προσφέρουν! Και αυτό γιατί στην πραγματικότητα αυτό που κάθε φορά αξιολογείται είναι η δουλοπρέπεια απέναντι στον ανώτερο, ο άκρατος ανταγωνισμός και το ατομικό βόλεμα, η μη συμμετοχή σε οποιονδήποτε αγώνα, η μη διεκδίκηση.
Γιατί χρειάζεται λοιπόν η αξιολόγηση; Για να ανταμειφθεί αυτός που πραγματικά δουλεύει; Για την αποκατάσταση της αξιοκρατίας; Όχι βέβαια.

– Η αξιολόγηση χρειάζεται ως κίνητρο για τους παραπέρα εξοντωτικούς ρυθμούς στους οποίους θα κληθούμε να δουλέψουμε, ξεχνώντας ωράρια και Σαββατοκύριακα, προκειμένου να πιάσουμε τους συνεχώς αυξανόμενους με γεωμετρική πρόοδο στόχους (ήδη στην Ε.Ε. έγινε πρόταση για 65ωρο εβδομαδιαίας εργασίας).
– Η αξιολόγηση χρειάζεται για την παραπέρα αύξηση των κερδών της τράπεζας με λιγότερα λειτουργικά έξοδα αφού οι στόχοι κάθε έτος αυξάνονται και από την άλλη το προσωπικό και οι μισθοί μειώνονται.
– Η αξιολόγηση χρειάζεται για την σταδιακή αντικατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων με ατομικές διαπραγματεύσεις, bonus και αμοιβή με το κομμάτι (Δεν είναι τυχαία η απόφαση του Αράπογλου της Εθνικής να προχωρήσει σε ΕΣΣΕ χωρίς να δέχεται τη συζήτηση για κλαδική).

Ποια θα είναι τα αποτελέσματα τόσο της στοχοθεσίας όσο και της σύνδεσής της με την αξιολόγηση; Γιατί είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι θα υπάρχει στοχοθεσία αλλά δεν θα κρινόμαστε με βάση αυτή. Και αυτό γιατί η ίδια η λογική του να θέτεις στόχους εμπεριέχει και τη λογική του ελέγχου της επίτευξής τους και ακόμα παραπέρα την ανταμοιβή αυτών που «τους έπιασαν». (Αλήθεια ποιος συνάδελφος θα τρέξει να πιάσει τους στόχους αν εκ των προτέρων ξέρει ότι θα αμειφθεί το ίδιο με αυτόν που δεν τους πέτυχε;)
Αποτέλεσμα;
- Άκρατος ανταγωνισμός και συνθήκες ζούγκλας στο κατάστημα όπου θα κυριαρχεί ο δυνατότερος, ο πιο γρήγορος, αυτός που θα καταφέρει να αρπάξει τον πελάτη.
- Κατηγοριοποίηση και δημιουργία εργαζομένων πολλών ταχυτήτων, αφού θα δίνεται μάχη για μια θέση στα τμήματα ανάπτυξης, για ένα «πιστοποιητικό», ενώ το ταμείο ή η εξυπηρέτηση θα παραμένουν θέσεις κάτεργα για την τρέχουσα δουλειά.
- Δουλειά με το κομμάτι και κατάργηση στην πράξη των συλλογικών συμβάσεων.

Μπορεί να υπάρξει «αντικειμενική αξιολόγηση και εφικτή στοχοθεσία»;
Θα απαντήσουμε με ένα παράδειγμα:
Ένα κατάστημα το 2007 κάλυψε το στόχο του για τα στεγαστικά δάνεια και πήρε bonus, το οποίο μοιράστηκε με βάση τις οδηγίες. Ήταν ένα κατάστημα «υπόδειγμα» για τα υπόλοιπα και οι εργαζόμενοι αξιολογήθηκαν με άριστα. Το 2008 ο στόχος του καταστήματος υπερδιπλασιάζεται αλλά το κατάστημα με το ίδιο προσωπικό χορηγεί το ίδιο ποσό στεγαστικών με την προηγούμενη χρονιά. Τώρα το κατάστημα αυτό δεν είναι πλέον «υπόδειγμα» και οι εργαζόμενοι είναι ανίκανοι γι αυτό και θα αξιολογηθούν ανάλογα. Ακόμα και αν κατάφερναν και αυτή τη χρονιά να πιάσουν το στόχο με εντατικοποίηση και καταστρατήγηση του ωραρίου με παραβλέψεις των κινδύνων κλπ δεν θα μπορέσουν να κάνουν το ίδιο και την επομένη χρονιά.
Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι έχουν διαισθανθεί τις συνέπειες στην δουλειά και στις αμοιβές τους από την εφαρμογή του νέου τρόπου αξιολόγησης και εξ’ αρχής και με διάφορους τρόπους έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στη λογική της στοχοθεσίας και ιδιαίτερα της ατομικής και της σύνδεσής τους με την αξιολόγηση.

ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΣΕΑΤΕ;
Στην αρχή μας κάλεσε να μην υπογράφουμε τα δελτία ατομικών στόχων. Μετά προσέφυγε στον ΟΜΕΔ. Σήμερα προτείνει ένα σύστημα αξιολόγησης απαράδεκτο, που όχι μόνο αποδέχεται την στοχοθεσία σε επίπεδο καταστημάτων αλλά και την ατομική. Παρά τις κορώνες στις ανακοινώσεις και στην τελευταία Συνέλευση του προέδρου ότι δε θα δεχθεί ατομική στοχοθεσία οι ίδιοι προτείνουν τα παρακάτω κριτήρια αξιολόγησης:
«Συμβολή στην επίτευξη των γενικών στόχων της μονάδας»: δηλ επίτευξη στόχων μονάδας, βάσει οδηγιών και εντός του χρονοδιαγράμματος.
«Ομαδικότητα»: δηλ συμμετοχή, συμβολή και δέσμευση στους στόχους της ομάδας.
«Καθορισμός στόχων μονάδας»: δηλ θέσπιση αποδεκτών, συγκεκριμένων και εφικτών στόχων της μονάδας.
Ας μας εξηγήσει η ΔΗΣΥΕ και η ΔΑΚΕ πώς θα μετρηθεί η συμβολή, η δέσμευση και η συμμετοχή στην επίτευξη των στόχων της μονάδας αν όχι με την ατομική στοχοθεσία;

Πρέπει να σταματήσει η κοροϊδία. Η πλειοψηφία του ΔΣ όχι μόνο δεν αντιστέκονται και δεν αντιδρούν αλλά ακόμα χειρότερα προσφέρουν χέρι βοηθείας στην διοίκηση με αυτή τους την πρόταση αποδεχόμενοι τη φιλοσοφία της αξιολόγησης και της στοχοθεσίας. Διαφωνώντας στα σημεία, διαπραγματεύονται τους όρους εφαρμογής και στην ουσία επαιτούν και δεν διεκδικούν. Και όλα αυτά την ώρα που όπως και οι ίδιοι παραδέχονται υπάρχει κύμα αντιδράσεων από τα καταστήματα και έχουν συγκεντρωθεί πολλές υπογραφές από συναδέλφους που διαφωνούν με τη λογική της σύνδεσης της αξιολόγησης με την επίτευξη των στόχων.

Είναι απαράδεκτοι. Από τη μια καλούν τους συναδέλφους και μάλιστα με τελευταία ανακοίνωση καλούν και τους διευθυντές να μην συμμετέχουν σε καμία διαδικασία αποδοχής ατομικών στόχων τι γίνεται, όμως, με τους τομεάρχες και διευθυντές εκείνους (πολλούς από τους οποίους είχαν στα ψηφοδέλτιά τους) που ήδη έχουν ασκήσει πιέσεις στους υφιστάμενούς τους προκειμένου να υπογράψουν; Πατούν σε δύο βάρκες.

Γιατί αλήθεια συνάδελφοι της πλειοψηφίας του Δ.Σ. δεν θέσατε την πρότασή σας για το σύστημα αξιολόγησης στην τελευταία συνέλευση όπου η πλειοψηφία των ομιλητών καταδίκασε τη λογική της σύνδεσης της αξιολόγησης με τη στοχοθεσία ;

Συνάδελφοι η συνδικαλιστική ηγεσία του ΣΕΑΤΕ συναινεί. Ώρα να οργανώσουμε την δική μας αντίσταση.

ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ.
ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ.
ΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΣΕΑΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ.

ΙΟΥΝΙΟΣ 2008

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΤΕ