Όσα συνέβησαν 25/10 στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ μας αφορούν όλους και όλες!

Όσα συνέβησαν χτες 25/10 στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ μας αφορούν όλους και όλες!

Σε μια συγκυρία με ανοιχτή κυβερνητική αστάθεια, η οποία –παρά τους θεατρινισμούς– στην πραγματικότητα αποδεικνύει και το φόβο που υπάρχει στο κυβερνητικό στρατόπεδο για τη λαϊκή οργή και την αντίσταση των εργαζόμενων, θα περίμενε κανείς το συνδικαλιστικό κίνημα να βγει μπροστά, ακριβώς αυτή τη στιγμή, και να καλέσει όλες τις κοινωνικές δυνάμεις για να τη μετατρέψει σε πραγματική πολιτική κρίση. Τώρα είναι η ώρα για να δώσουμε αγώνες όχι απλώς αποφασιστικούς αλλά νικηφόρους, για να απαλλαγούμε από αυτή την κυβέρνηση, την Τρόικα, την ΕΕ και το ΔΝΤ και την πολιτική τους.

Αντ’ αυτού, η εισήγηση της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ ήταν «μία από τα ίδια», με μια γενική 24ωρη απεργία στις 9 Νοέμβρη, πολύμορφες δράσεις, συναυλία και άλλη μία απεργία την ημέρα πανευρωπαίκής δράσης στις 14 Νοέμβρη (δηλαδή μετά την ψήφιση των μέτρων). Για άλλη μια φορά πρότειναν κινητοποιήσεις που δεν εντάσσονται σε κανένα σχέδιο ανατροπής των μέτρων και όχι απλώς πολιτικής διαμαρτυρίας.

Είναι προφανές πόσο μακριά από τις αγωνίες, τις ανάγκες και τις διαθέσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας βρίσκονται οι προτάσεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Αλλά και η ηγεσία της Αυτόνομης Παρέμβασης, που πρότεινε απογευματινή αντιφασιστική συναυλία στις 28 Οκτώβρη (όταν υπάρχουν ήδη καλέσματα συλλόγων και συλλογικοτήτων για παρέμβαση στις παρελάσεις), 48ωρη απεργία στις 8-9/11 και παρέθεσε αποσπασματικές κινηματικές δράσεις διαφόρων χώρων για να στηριχτούν από την ΑΔΕΔΥ, δεν φαίνεται να αφίσταται από τη λογική ότι τα μέτρα θα περάσουν ούτως ή άλλως.

Στην πορεία της συζήτησης, όμως, έγινε σαφές ότι η άνευρη πρόταση της Εκτελεστικής Επιτροπής δεν εξέφραζε ούτε καν κάποια από τα στελέχη των ίδιων των παρατάξεων που την παρουσίασαν! Η πίεση των εργαζόμενων για κινητοποιήσεις που θα έχουν πραγματικό περιεχόμενο ανατροπής, αποφάσεις σωματείων και Ομοσπονδιών που έχουν ήδη παρθεί, αλλά και η πρόταση των Παρεμβάσεων για γενική πολιτική απεργία διαρκείας (βλ. συνημμένο), η οποία για πρώτη φορά πήρε 10 ψήφους (ενώ οι εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων είναι μόνο 4), τροποποίησαν τα πράγματα. Τελικά και η ΔΑΚΕ (αποδεκατισμένη, καθώς περισσότερα από τα μισά στελέχη της είχαν αποχωρήσει ήδη για να μην κληθούν να ψηφίσουν τίποτα...) διαφοροποιήθηκε από το πλαίσιο της ΕΕ και πρότεινε να αποφασιστεί απεργία για όλες τις μέρες που τα νέα μέτρα θα συζητιούνται στη Βουλή, καθώς και καταλήψεις στους χώρους δουλειάς με κάλυψη από την ΑΔΕΔΥ. Η ΠΑΣΚΕ σε πανικό υπαναχώρησε στην πρόταση να μην ψηφιστεί τίποτα πέρα από εξουσιοδότηση στην ΕΕ για να αποφασίσει, ενώ ο Γραμματέας της (ως άλλος κυβερνητικός εκπρόσωπος) απείλησε όσους συμμετέχουν σε κινηματικές διαδικασίες στις παρελάσεις.

Οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις-Κινήσεις και η Αυτόνομη Παρέμβαση αποφάσισαν τελικά να στηρίξουν και την πρόταση της ΔΑΚΕ, προκειμένου να ψηφιστεί μια κινητοποίηση που θα δίνει στίγμα απεργιακού αγώνα που όντως βάζει στο στόχαστρο την ψήφιση των μέτρων. Εκείνη τη στιγμή, ανέλπιστος σύμμαχος στην ΠΑΣΚΕ εμφανίστηκε το ΠΑΜΕ!

Με μεγάλα (και κούφια, όπως αποδείχτηκε) λόγια για το πολιτικό πλαίσιο και μια απίστευτης έντασης ρητορική απέναντι στις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, και δη των Παρεμβάσεων επειδή είχαν πρόταση για απεργία διαρκείας, αλλά και σε αντίθεση με τα όσα έλεγαν εδώ και δύο χρόνια για αποφασιστικούς αγώνες, μάς πληροφόρησαν ότι τα μέτρα θα περάσουν ούτως ή άλλως (!), και ζήτησαν να μην ψηφιστεί καμία άλλη απεργία εκτός από την 24ωρη στις 9/11, αλλά να ξεκινήσουν κλαδικοί αγώνες που θα μπλοκάρουν τα μέτρα στην πράξη μετά από την ψήφισή τους! Ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ έφτασε στο σημείο να επικαλείται την ετυμηγορία της ΓΣΕΕ (αν δεν συμφωνήσει και η ΓΣΕΕ να μην βάλουμε απεργία στις 14-11), να υπερηφανεύεται ότι η απεργία στις 18 Οκτώβρη ήταν πρόταση του ΠΑΜΕ που υπερψηφίστηκε από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, να μας ενημερώνει ότι δεν έχει σημασία η μορφή του αγώνα, αλλά ποιος τον καθοδηγεί. Τέλος, έφτασε να υπερασπιστεί τις μεμονωμένες 24ωρες απεργίες, τις οποίες η πλειονότητα των εργαζόμενων θεωρεί ντουφεκιές στον αέρα, λέγοντας ότι «και οι 26 μέρες απεργίας που έχουμε κάνει τα δύο τελευταία χρόνια είναι απεργία διαρκείας».

Ο κατήφορος αυτός δεν τελείωσε παρά με την υπερψήφιση, μαζί με την ΠΑΣΚΕ, του πλαισίου της ΕΕ, που πήρε 24 ψήφους, ενώ η πρόταση για απεργία όσες μέρες θα είναι το νομοσχέδιο με τα μέτρα στη Βουλή, που υπερψήφισαν όλοι οι άλλοι, πήρε 19 ψήφους. Είναι προφανές ότι οι 7 παρόντες ψήφοι του ΠΑΜΕ έκριναν τελικά το να μην πάρει η ΑΔΕΔΥ απόφαση για οτιδήποτε άλλο πέρα από μια 24ωρη απεργία!

Το χειρότερο είναι ότι το ΠΑΜΕ, μαζί με την ΠΑΣΚΕ, πρωταγωνίστησαν στη λογική πως «ότι και να κάνουμε τα μέτρα θα περάσουν». Οπότε τι; Να κρατήσουμε δυνάμεις για μετά; Για πότε; Για όταν θα έχει καταστεί πλήρης η φτωχοποίηση όλων μας και η ανεργία θα έχει ξεπεράσει το 1/3 του ενεργού πληθυσμού; Είναι πραγματικά κρίμα οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, που έχουν βοηθήσει σε μεγάλους κλαδικούς αγώνες, που εκπροσωπούν εργαζομένους που πραγματικά έχουν παλέψει στους χώρους τους, να στρέφονται σε μια λογική φόβου προς τη δυνατότητα του μαζικού κινήματος πραγματικά να αποτρέψει τα μέτρα, την κυβέρνηση και την Τρόικα.

Η συνέχεια θα γραφτεί στις συνελεύσεις και στους δρόμους. Έχουμε μεγάλη ευθύνη όλοι και όλες μας, μέσα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στους χώρους ανεργίας, να ξεκινήσει ένας μαζικός και αποφασιστικός αγώνας ΠΡΙΝ την ψήφιση των μέτρων, για να μην κατατεθούν και να μην ψηφιστούν και για να απαλλαγούμε από αυτή την καταστροφική πολιτική.

Οι εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων-Κινήσεων στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ

Δέσποινα Κουτσούμπα, Θανάσης Τσιριγώτης, Ηλίας Σμήλιος, Γιάννης Λαθήρας