Ανακοίνωση του ΣΥΔΑΠΤΤ για τη δίκη απολυμένου ενοικιαζόμενου από την Εθνική Τράπεζα

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΝΕΙΖΟΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ

15-10-14

Συναδέλφισσες-οι

Στις 07/10/2014 στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών πραγματοποιήθηκε η εξ αναβολής δίκη του απολυμένου συναδέλφου που εργαζόταν στο τηλεφωνικό κέντρο εξυπηρέτησης πελατών της Εθνικής Τράπεζας στο Μοσχάτο.

Να θυμίσουμε ότι ο συνάδελφος είχε δεχτεί ύβρεις και απειλές από πελάτη της τράπεζας σε τηλεφωνική συνομιλία και η τράπεζα θεωρώντας υπεύθυνο τον εργαζόμενο για την συμπεριφορά του πελάτη,  ζήτησε την αντικατάστασή του, με αποτέλεσμα η ICAP να τον απολύσει χωρίς  ευρώ αποζημίωσης, καθώς αποδέχεται οτιδήποτε ισχυριστεί η τράπεζα, αφού αυτή είναι ο πελάτης της και είναι γνωστό το ρητό «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο».

Η τράπεζα είχε αρνηθεί τότε να γνωστοποιήσει στον εργαζόμενο και στο Σωματείο  το περιεχόμενο της απομαγνητοφωνημένης συνομιλίας, προβάλλοντας λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων, παραβλέποντας όμως το συνταγματικό δικαίωμα στην εργασία. Ο συνάδελφος πρόσφερε αδιάλειπτα τις υπηρεσίες του επί  πέντε συναπτά έτη στις εγκαταστάσεις της τράπεζας, υπό την επίβλεψη προϊσταμένων της τράπεζας. Στο διάστημα μάλιστα των πέντε αυτών ετών, για το οποίο ο εργαζόμενος απασχολούταν στην τράπεζα, εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί από την εταιρεία Klisis (όταν η Εθνική αποφάσισε να διακόψει την συνεργασία μαζί της) για να προσληφθεί από την ICAP την επόμενη κιόλας ημέρα.

Η αδιάλλακτη πρακτική της Εθνικής Τράπεζας συνεχίζεται με προκλητικό τρόπο καθώς η περίφημη συνομιλία δεν κατατέθηκε ούτε στο δικαστήριο! Όμως η μάρτυρας της ICAP, που την είχε  ακούσει, κατέθεσε ότι δεν θυμόταν τον διάλογο αλλά θυμόταν πολύ καλά την χροιά της φωνής του εργαζόμενου, η οποία, σύμφωνα με τα λεγόμενα της, ήταν «κάπως ειρωνική» και «κάπως βαριεστημένη».

Η πλευρά της τράπεζας υπονόησε εμμέσως ότι έχει σοβαρότερα πράγματα να κάνει, από να ασχολείται με τις απολύσεις των ενοικιαζόμενων, που δουλεύουν στον χώρο της, αλλά και οτιδήποτε γενικώς τους αφορά καθώς οι ενοικιαζόμενοι είναι εκεί για να παρέχουν «καθαρά υποστηρικτικές, χαμηλού επιπέδου εργασίες» και ως άλλος Πόντιος Πιλάτος ουδεμία ευθύνη φέρει!

Το καταπληκτικότερο όλων όμως ήταν η απορία που εξέφρασε ο συνήγορος της ICAP στην εκπρόσωπο του Σωματείου που κατέθεσε υπέρ του συναδέλφου:

Ήταν εχέφρων ο εργαζόμενος όταν υπέγραψε μια σύμβαση με την ICAP που δεν του αναγνώριζε καμία προϋπηρεσία, που από οκτάωρο  υπάλληλο πλήρους απασχόλησης τον μετέτρεπε σε επτάωρο και που γενικώς αποδέχονταν την καταστρατήγηση των εργασιακών του δικαιωμάτων; (Μετά τα παραπάνω το λαϊκό άσμα «να δεις που κάποτε θα μας πούμε και …. χαζούς» είναι ότι πρέπει για την περίπτωση.)

Εχέφρων ήταν ο συνάδελφος. Δεν ήταν η άγνοια των δικαιωμάτων του, που τον ανάγκασε αυτόν και τους περισσότερους από εμάς να είμαστε, μέχρι μόλις πριν ενάμιση χρόνο, υποχωρητικοί  στην εργατική αυθαιρεσία και να μας αποκλείουν την πρόσβαση στην δικαιοσύνη. Ήταν ο εφιάλτης της ανεργίας σε μια χώρα σχεδόν δύο εκατομμυρίων ανέργων και η έλλειψη οικονομικών πόρων.

Η γνώση και όχι η άγνοια είναι αυτή που μας κάνει να πιστεύουμε στην δικαιοσύνη. Φρόνηση έχουμε και πάντα είχαμε.  Συναίσθηση της αξίας μας έχουμε και τότε είχαμε.  Σωματείο δεν είχαμε.

Γι’ αυτό καλούμε όλους τους ενοικιαζόμενους που εργάζονται για τις τράπεζες και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς να συσπειρωθούν στον Σύλλογο μας για να σταματήσουν επιτέλους αυτές οι πρακτικές ισοπέδωσης των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Για να πάψουν οι ενοικιαζόμενοι να είναι υπάλληλοι δεύτερης κατηγορίας που πληρώνονται με μισθούς πείνας και απολύονται άδικα για να ανακυκλωθούν από άλλους απελπισμένους ανέργους. 

Το Δ.Σ. του ΣΥ.ΔΑ.Π.Τ.Τ.