Λίγα λόγια για τους Αόρατους και τον κίνδυνο του επερχόμενου Φασισμού...

Πολλά γεγονότα, “πρωτόγνωρα” και “πρωτοφανή” συνέβησαν στην Ελλάδα το τελευταίο 20ήμερο. Ο...ελληνικός λαός (στον οποίο περιλαμβάνονται άνεργοι με μόνη κατάθεση στην Τράπεζα το Επίδομα Ανεργίας, συνταξιούχοι των 300€ και μεγαλοστελέχη επιχειρήσεων με τους γνωστούς λογαριασμούς των πολλών μηδενικών στο τέλος) αναστέναξε μπροστά από τα ΑΤΜ των Τραπεζών, ένιωσε ανασφάλεια για το μέλλον του και παρακολούθησε με αγωνία τις διαπραγματεύσεις της Κυβέρνησης με τους “Ευρωπαίους Εταίρους”. Διάφοροι...συμπολίτες μας βρήκαν την ευκαιρία να “σπάσουν” τις προθεσμιακές τους καταθέσεις (αυτές με τα πολλά μηδενικά...) και να τραβήξουν χρήματα για να αποπληρώσουν τα δάνεια τους στις Τράπεζες, νεαροί “ελπιδοφόροι” υπάλληλοι ανησύχησαν για την καριέρα τους ενώ με αφορμή το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα “φιλίες” μιας ολόκληρης ζωής διαλύθηκαν στο facebook...

Παράλληλα συνέβησαν και κάποια άλλα γεγονότα εντός της ελληνικής επικράτειας, σίγουρα συνηθισμένα πλέον και σε καμία περίπτωση “πρωτοφανή”. Την Τρίτη 07/07/2015 άλλο ένα ναυάγιο (ή μήπως δολοφονία;) με θύματα πρόσφυγες μετανάστες συνέβη στον υγρό τάφο που λέγεται Φαρμακονήσι. 5 μετανάστες νεκροί και 15 αγνοούμενοι οι οποίοι “αναζητούνται από το Λιμενικό”.

Την ίδια στιγμή, 5.000 μετανάστες στην Μυτιλήνη, παρατημένοι στην τύχη τους, χωρίς στέγη, νερό και φαγητό για μέρες, έτυχαν για άλλη μια φορά της περιφρόνησης και της αποστροφής μέρους της τοπικής κοινωνίας ( κινδυνεύει ο τουρισμός βλέπετε) καθώς και της “ευγενικής” αντιμετώπισης από τα ελληνικά ΜΜΕ με τίτλους ειδήσεων όπως “συμπλοκές μεταξύ λαθρομεταναστών για μια μερίδα φαγητό”.

Πολλοί/ες σίγουρα θα ξεσπαθώσουν. Μα είναι δυνατόν να μας απασχολούν τα προβλήματα των μεταναστών; Είναι δυνατόν να ασχολούμαστε με τους Άλλους, τους Αόρατους που ζουν δίπλα μας;Φυσικά και όχι. Ζούμε χρόνια τώρα στον υπέροχο Πρώτο Καπιταλιστικό Κόσμο και έχουμε τα δικά μας προβλήματα τα οποία θα συζητήσουμε με τους γνωστούς μας , τους φίλους και τις φίλες μας:

-“Πήγα σήμερα στο ΑΤΜ, περίμενα μια ώρα και τελικά έβγαλα μόνο €50 και όχι €60”.

-”Εγώ πάλι με το capital control και την κατάσταση που επικρατεί, αναγκάστηκα να ακυρώσω τις διακοπές μου”.

- “Με αυτά που κάνουν, πλήττεται ο τουρισμός”

Σίγουρα προβληματισμοί που αρμόζουν σε πολίτες του Πρώτου Κόσμου, δε συμφωνείτε;

Τα τελευταία 25 χρόνια στην Ελλάδα ζουν χιλιάδες Αόρατοι και Αόρατες. Μετανάστες από τις χώρες του πρώην ανατολικού Μπλόκ, πρόσφυγες από τη Λιβύη, τη Συρία και την Αίγυπτο, άνθρωποι που έχουν περπατήσει χιλιάδες χιλιόμετρα από το Ιράκ και το Αφγανιστάν για να έρθουν εδώ “για μια καλύτερη ζωή”, μακρυά από τη Φωτιά του Πολέμου. Αναγκάζονται να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη κάτω από συνθήκες κρατικής (τεχνητής) παρανομοποίησης και καταστολής, δέχονται την ταπείνωση και τον εξευτελισμό από τον κάθε Έλληνα πατριώτη (Χρυσαυγίτη ή μη) στους δρόμους και στα αστικά λεωφορεία, από τα “παιδιά της ΕΛ. ΑΣ.” στα αστυνομικά τμήματα και από τους ανθρωποφύλακες στις διάφορες Αμυγδαλέζες αυτού του τόπου. Είναι αυτοί και αυτές που με την είσοδο τους στη χώρα, απέκτησαν αυτόματα μια “περίοπτη” θέση στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας, αυτοί κ αυτές που κανείς δε ζήτησε τη γνώμη τους για το Δημοψήφισμα, αυτοί κ αυτές που με τους αγώνες τους όλα αυτά τα χρόνια (απεργία πείνας στη Νομική, εξεγέρσεις στα κολαστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης κτλ) διδάσκουν στους ντόπιους αξιοπρέπεια.

Και η ελληνική κοινωνία; Ο περίφημος “ φιλόξενος ελληνικός λαός”;

Όλα αυτά τα χρόνια, ένα μεγάλο κομμάτι του, χιλιάδες ντόπιοι/ες, δεν είδε και δεν άκουσε (δεν ήθελε!) για τα εργατικά ατυχήματα και τους θανάτους των μεταναστών εργατών κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών έργων. Αντίθετα, επέλεξε να στρογυλοκαθίσει στα καθίσματα των νεότευκτων σταδίων, να ζήσει την Εθνική του Ανάταση με την “καλύτερη Ολυμπιακή Διοργάνωση που έγινε ποτέ” και να σιγοψιθυρίζει ότι “οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλειές”

Δεν είδε και δεν άκουσε (δεν ήθελε!) για τις χιλιάδες μετανάστριες, φυλακισμένες στους οίκους ανοχής. Αντίθετα, επέλεξε να “απολαμβάνει” ερωτικές υπηρεσίες από “μωρά από τη Μολδαβία με ατελείωτα πόδια”.

Δεν είδε και δεν άκουσε (δεν ήθελε!) για τα βασανιστήρια των μεταναστών εργατών από τους τσιφλικάδες της Μανωλάδας. Αντίθετα, επέλεξε αντί για εργάτες, να βλέπει “Μουσουλμάνους Τζιχαντιστές”

Δεν είδε και δεν άκουσε (δεν ήθελε!) ότι τα αεροπλάνα των Συμμάχων που βομβάρδισαν τη Λιβύη απογειώθηκαν από τις βάσεις της Σούδας και του Ακτίου, ότι ο Υπουργός Ε.Α. το 2013, Ε. Βενιζέλος ήταν θερμός υποστηρικτής της συμμετοχής του ελληνικού κράτους στον πόλεμο της Συρίας, ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις (δεξιά το 2014 και “αριστερή” το 2015) συνάπτουν σύμφωνα φιλίας και συνεργασίας με τη στρατιωτική χούντα της Αιγύπτου και το φασιστικό κράτος του Ισραήλ. Αντίθετα, επέλεξε να εκφράζει με κάθε τρόπο την αποστροφή του ενάντια στους πρόσφυγες που δημιούργησε ο Πόλεμος.

Το ίδιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αισθάνεται αυτή τη στιγμή εθνικά ταπεινωμένο έπειτα από την τελευταία συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης και των εταίρων στις Βρυξέλλες και δε διστάζει στο αποκορύφωμα και τον ορισμό της Υποκρισίας, να κάνει λόγο για 4ο Ράιχ,για αποικιοκρατία και για Γερμανούς απογόνους των Ναζί οι οποίοι “έκαψαν το Δίστομο” και “έφτιαξαν το Άουσβιτς και την Τρεμπλίνκα” ξεχνώντας την ίδια στιγμή το ποίοι έφτιαξαν (ή ανέχτηκαν σιωπηρά) την Αμυγδαλέζα και τον Φράχτη του Έβρου. Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί ο φόβος και η αντίληψη ότι οι χειρισμοί και η αποδοχή της επαχθούς συμφωνίας από την κυβέρνηση (αυτών των πολιτικών τσαρλατάνων της “πρώτης φοράς Αριστερά”) θα οδηγήσει ένα κομμάτι αυτού του...απογοητευμένου λαού στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής και του Φασισμού. Μπορούμε βέβαια να θεωρήσουμε την εν λόγω άποψη ολοσχερώς εσφαλμένη καθ' ότι ο Μισανθρωπισμός, ο Κανιβαλισμός και τη Ρουφιανιά του Φασισμού είναι συνειδητή επιλογή του καθένα (μισάνθρωπου, κανιβάλου κτλ), δε χρειάζονται λοιπόν απογοητεύσεις από “αριστερές” κυβερνήσεις.

Τα τελευταία 5 χρόνια στην Ελλάδα έχει πλέον ξεκινήσει και επίσημα η διαδικασία φτωχοποίησης και υποτίμησης της ζωής ΚΑΙ των ντόπιων. Όλο και περισσότεροι/ες πετιούνται στο κοινωνικό περιθώριο για να γίνουν και αυτοί/ες Αόρατοι/ες, όλο περισσότεροι/ες εκπίπτουν υλικά για να καταλήξουν με τη σειρά τους μετανάστες/στριες και να νιώσουν στο πετσί τους τον ρατσισμό των Βορειοευρωπαίων. Για όλο περισσότερους/ες ο κλοιός στενεύει. Με το τρίτο Μνημόνιο προ των πυλών δε, είναι δεδομένο ότι το αποτέλεσμα θα είναι κοινωνικά Συντρίμμια. Ο Καπιταλισμός δεν κάνει διακρίσεις με βάση το έθνος τη φυλή και το χρώμα, αλέθει χωρίς διάκριση κορμιά και ψυχές. Θα επιβεβαιωθεί άραγε ο πάστορας M. Niemöller  που έγραψε κάποτε:

“Όταν ήρθαν να πάρουν τους Τσιγγάνους, δεν φώναξα, δεν ήμουν Τσιγγάνος. 'Όταν ήρθαν να πάρουν τους Κομμουνιστές, δεν φώναξα, δεν ήμουν Κομμουνιστής .Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν φώναξα, δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα, δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει.”

Είναι στο χέρι μας και μόνο να αποτρέψουμε αυτή την κατάληξή.

Τα χρόνια που έρχονται είναι δύσκολα. Αυτό που λέγεται “κοινωνική ένταση” θα εντείνεται όλο και περισσότερο και πλέον οι επιλογές μας θα είναι συγκεκριμένες. Ή θα αντισταθούμε ενωμένοι (ντόπιοι και μετανάστες, άνδρες και γυναίκες, εργαζόμενοι και άνεργοι) ενάντια σ αυτούς που μας κλέβουν τη ζωή και στρέφονται εναντίον μας, ή θα βουλιάξουμε μέσα στη βαρβαρότητα του κοινωνικού κανιβαλισμού και του “όλοι εναντίον όλων” αφήνοντας χώρο για να επικρατήσει ο εθνοπατριωτικός λαϊκισμός του Φασισμού (με σβάστιγκα ή χωρίς). Θα είναι χρόνια που οι λέξεις Αγώνας και Αλληλεγγύη θα πρέπει να αποκτήσουν ξανά το πραγματικό τους νόημα και που τα σκυμμένα κεφάλια και η ουδετερότητα θα είναι πολυτέλεια.

Να μη φοβηθούμε και να μη λυγίσουμε.

Και πάντα να το έχουμε στο νου ότι την Ιστορία τη γράφουμε εμείς...

Πίκης Γιάννης, υπάλληλος ΕΤΕ