«Μία τυπική μέρα στο Δίκτυο»

Μια μέρα στην τράπεζα. Από τη μέσα μεριά του γκισέ

Για τους πελάτες είμαστε «Πάλι με ένα μόνο ταμείο;;;”, 

για τους από πάνω είμαστε ένα νούμερο παραστατικών ή πωλήσεων στο excel του μεσημεριού 
και για το παιδί μου ένα ζόμπι που δεν έχει κουράγιο να παίξει μαζί του το απόγευμα.

Κι ενώ μες τη μέρα δεν έχω χρόνο να σκεφτώ, 
σαν κλείσει η πόρτα συλλογίζομαι πόσο «λογική» φαίνεται η σύνδεση μισθού και παραγωγής 
και πόσο θα ήθελαν να πληρωνόμαστε με τα κομμάτια των τραπεζοασφαλιστικών που πουλάμε.

Κάθε μεσημέρι με ρωτάει ο διευθυντής «Αναστασία τι έχουμε να δώσουμε?» και απαντώ (συνήθως) «τίποτα».

Και παρολαυτά έχω:

-ανοίξει λογαριασμούς
-εκδώσει κάρτες
-ξεμπλοκάρει το ΑΤΜ 5 φορές
-παραλάβει χρηματαποστολή
-εφοδιάσει το ΑΤΜ
-ετοιμάσει αλληλογραφία
-ελέγξει παραστατικά και καταστάσεις
-στείλει 2 γνωματεύσεις
-αποδώσει κληρονομιά
-εξηγήσει σε 20 πελάτες γιατί ΔΕΝ θέλω να υπογράψει ο σύζυγος αντί για τη σύζυγο, γιατί χωρίς ταυτότητα δεν μπορώ να τους εξυπηρετήσω, γιατί δε θα πληρωθεί η πάγια άμα δεν υπάρχει υπόλοιπο και ότι όχι δεν πληρώνεται από μόνη της, ποια είναι η διαφορά της πιστωτικής από την προπληρωμένη, γιατί το πάτωμα είναι ξύλινο και όχι πλακάκι όπως στα υπόλοιπα καταστήματα!!! (τρου στόρι).

Παράλληλα με έχουν διαολοστείλει 3 πελάτες στην αναμονή τη δικιά μου και καμιά πενηνταριά στην αναμονή των ταμείων. Προχθές μου είπε πελάτης «να απολυθείς κι εσύ και όλοι σου οι συνάδελφοι και να σαπίσεις κάτω από μια γέφυρα, καπιταλιστές που υποστηρίζετε τις μεγάλες πολυεθνικές και όχι τον πελάτη» γιατί του είπα ότι μια πληρωμή 25€ απορρίφθηκε λόγω τεχνικού προβλήματος και ότι πρέπει να την ξαναπεράσει..

Και ενώ κάθε μέρα πάω σπίτι μου με το κεφάλι καζάνι (εγώ και όλο το Δίκτυο), ο απολογισμός της ημέρας είναι ότι δεν έκανα ούτε μια ασφάλιση καρτών….αυτό το «τόσο εύκολο προϊόν που είναι κρίμα να μην το πουλάτε γιατί είναι και καλό για τον πελάτη (φυσικά!!) και φθηνό και το πασάρετε μαζί με μια αίτηση για κάρτα πανεύκολα».

Άρα στην τελική τι έκανε η Αναστασία? Τίιιποτα…