Ανακοίνωση για τα εργασιακά δικαιώματα Σεπτ. 2020

 

Η κυβέρνηση τσιράκι των εργοδοτών
Στέλνει και τα εργασιακά δικαιώματα στην εντατική

 

Το ότι ζούμε σε ζοφερές εποχές δεν περιμέναμε την πανδημία για να το επιβεβαιώσουμε. Αλλά στις συνθήκες της πανδημίας αναδεικνύεται ακόμα πιο ξεκάθαρα ποιες είναι οι προτεραιότητες του πολιτικού συστήματος, με στυλοβάτη την ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ, ποιοι είναι οι σύμμαχοί του και τι μέλλον προδιαγράφεται για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας και όσους εναποθέτουν στο κράτος και τους θεσμούς του τις προσδοκίες για «μια φυσιολογική ζωή».

Είναι δεδομένο πως επειδή σε συνθήκες γενικού lockdown υπέστησαν οικονομικό πλήγμα και μεγάλα κομμάτια του κεφαλαίου, όποια μέτρα πάρθηκαν με ΠΝΠ ως έκτακτα και παροδικά, καθώς και οι ρυθμίσεις που προβλέπονται στα νομοσχέδια που ψηφίζονται φαστ τρακ, μεροληπτούν εξόφθαλμα υπέρ του.  Άλλωστε το άνοιγμα των συνόρων και της οικονομίας ήταν μια συνειδητή πολιτική επιλογή για να σωθεί η παρτίδα για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα κέρδη τους, ειδικά στον τομέα των μεταφορών, της ναυτιλίας, του τουρισμού. Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο: αύξηση των κρουσμάτων και έξαρση της πανδημίας εν μέσω θέρους.

Το μενού των μέτρων λοιπόν εμπλουτίζεται ενόψει χειμώνα. Από το 2010, διαρθρωτικά αντεργατικά μέτρα λαμβάνονται ως δήθεν έκτακτα με πρόσχημα την κρίση και παραμένουν μόνιμα, ξηλώνοντας κατακτήσεις δεκαετιών και φέρνοντάς μας πιο κοντά στο καθεστώς δουλείας.

1) Απλήρωτες υπερωρίες (από 20 ως 40 ώρες) για όσους δεν είναι εφικτό να κάνουν τηλεργασία, αλλά πρέπει να μπουν σε προληπτική καραντίνα. Το να βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση να παραμείνουμε σε απομόνωση είτε επειδή νοσήσαμε οι ίδιοι, το παιδί μας, οι άνθρωποι με τους οποίους συνοικούμε είτε ακόμη και κάποιος συνάδελφος από τον χώρο εργασίας μας είναι ένα ενδεχόμενο πολύ πιθανό. Κι αυτό επιτάσσει η κοινωνική ευθύνη και η προστασία της δημόσιας υγείας. Γιατί επομένως πρέπει να αναπληρώσουμε τις μισές ή έστω και μία από τις ώρες που δεν εργαστήκαμε; H μήπως πρέπει να ανακουφιστούμε με τη μερική αναδίπλωση της κυβέρνησης στο ζήτημα αυτό περιορίζοντας τις ημερήσιες ώρες υπέρβασης του ωραρίου από 3 σε 1 ή/και δίνοντας ένα ρεπό ή πρόσθετη άδεια; Στον κλάδο μας η πρακτική των απλήρωτων υπερωριών είναι ο κανόνας εδώ και χρόνια. Λίγο η συναίνεση των ίδιων των εργαζόμενων, λίγο οι πλάτες του συμβιβασμένου συνδικαλισμού, λίγο η απουσία συστηματικού ελέγχου από το κράτος, έχουν νομιμοποιήσει κατ΄έθιμο το να δουλεύουμε τζάμπα τις επιπλέον ώρες. Στην περίπτωση όμως της ρύθμισης αυτής, ξεκάθαρα μετακυλίεται στους εργαζόμενους ένα βάρος που δεν μας αντιστοιχεί.

2) Συνέχιση του μέτρου της αναστολής συμβάσεων. Για όσους φυσικά εργαζόμενους καλύπτονται από οποιαδήποτε σύμβαση και δεν δουλεύουν μαύρα ή με εργόσημο (με στοιχεία του 2018 καλύπτεται λίγο πάνω από 20% του συνόλου). Αν μάλιστα συμμεριστούμε τις ιλαροτραγικές δηλώσεις του Υπουργού Ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη ότι μπορούμε να ζήσουμε με 400€/μήνα σε συνθήκες lockdown, ισχύει το ίδιο και με τα 534€ σε περιβάλλον πλήρους λειτουργίας της οικονομίας; Έχει τάχα την εντύπωση ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι τρώμε τον μισθό μας στα μπαρ και στα εστιατόρια που κλείνουν πλέον στις 12 και δεν θα προλαβαίνουμε να παραγγείλουμε 3^ο ποτό; Έχει νομοθετήσει η κυβέρνηση αναστολή πληρωμών σε νοίκια, λογαριασμούς, φόρους; Τις διευκολύνσεις για υποχρεώσεις προς τα ασφαλιστικά και δημόσια ταμεία τις φυλάει βέβαια για τους εργοδότες. Τους ενισχύει προκειμένου να μη χρειαστεί να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Και τα δώρα συνεχίζονται αφού νομοθετικά θα τους δώσει τη δυνατότητα ως «ύστατο μέτρο» να θέσουν σε αναστολή όσους ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, εφόσον δεν είναι εφικτό πάλι (ουδέν σχετικότερον του εφικτού) με αίτημά τους να παράσχουν εργασία εξ αποστάσεως για να μην έρχονται σε επαφή με κοινό. Να σημειωθεί δε ότι σε αυτές περιλαμβάνονται και οι έγκυες γυναίκες. Τι να περιμένουν οι υπάλληλοι στο δίκτυο Καταστημάτων των Τραπεζών; Ότι θα κάνουν οι Διοικήσεις ψηφιακό μετασχηματισμό σε χρόνο dt ή ότι θα μας παράσχουν λάπτοπ και ό,τι προβλέπει η νομοθεσία (προ Covid) για εργασία από το σπίτι; Σε περίπτωση που καταστήσουν την τηλεργασία ανέφικτη, που στις παρούσες συνθήκες στο Δίκτυο είναι, τότε η πόρτα για μισθό φιλοδώρημα είναι ανοιχτή για αυτή την κατηγορία εργαζόμενων. Η κλαδική σύμβαση, αν μιλήσουμε μόνο για τις τράπεζες, δεν περιλαμβάνει τέτοιες προβλέψεις και ή πρέπει να αναθεωρηθεί ή πρέπει να βασιστούμε στην καλή θέληση των τραπεζιτών να μην εφαρμόσουν τις διευκολύνσεις που τους χαρίζει ο νόμος.

3) Επέκταση τηλεργασίας πέραν των έκτακτων και ειδικών συνθηκών της πανδημίας. Μπορεί κανείς να οραματίζεται ειδυλλιακές εικόνες, όπως την ελευθερία  να δουλεύει από την παραλία ή την εξοχή, από την ασφάλεια ενός σπιτιού με κλιματισμό/θέρμανση, ένα τζάκι να σιγοκαίει, με ησυχία και χωρίς κανέναν περισπασμό, αλλά η βιωμένη πραγματικότητα του θεσμού λέει άλλα: διαρκή διαθεσιμότητα του εργαζόμενου, καταστρατήγηση ωραρίου, δύσκολο συνδυασμό προσωπικής/οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής αλλά κι ένα βήμα παραπέρα, δουλειά με το κομμάτι, κατάλυση της σχέσης μισθωτής εργασίας σε βάρος του εργαζόμενου. Μια διαρκής μέτρηση αποτελεσματικότητας στην επίτευξη στόχων ποσοτικών και ποιοτικών. Μέχρι να βγει η δουλειά, μέχρι να ολοκληρωθεί το πρότζεκτ… Ένα νέο δώρο στους εργοδότες, που μεταφέρουν την ευθύνη και το κόστος στο σπίτι μας! Κατά τα άλλα «μεταρρυθμίσεις» του τύπου ψηφιακό ωράριο και ηλεκτρονική κάρτα εργασίας σερβίρονται εν είδει μαϊντανού στην εργασιακή ζούγκλα όπου καλούνται να εφαρμοστούν.

Τα ψηφιακά μέσα σίγουρα διευκολύνουν την επικοινωνία και μπορούν να συνεισφέρουν πολλά στην οργάνωση των εργαζόμενων, αλλά μέχρι στιγμής έχει αποδειχτεί αδύνατο να περιφρουρηθούν βασικά πράγματα, όπως το ωράριο, σε καθεστώς τηλεργασίας. Πάντως η κυβέρνηση προωθεί τον «ψηφιακό συνδικαλισμό» με τις αλλαγές που προετοιμάζει στον συνδικαλιστικό νόμο, πχ τη λήψη απόφασης για απεργία με ηλεκτρονική ψηφοφορία. Και σε αυτό το πεδίο εμπνέεται από «εκσυγχρονιστικά» κίνητρα, αλλά όχι για να θεσπίσει περισσότερες συνδικαλιστικές ελευθερίες όπως επιτάσσει η πρόοδος της κοινωνίας, αλλά για να εμποδίσει τη συνδικαλιστική δράση.

4) Μείωση ασφαλιστικών εισφορών από το 2021- αναστολή εφαρμογής εισφοράς αλληλεγγύης. Η μείωση κατά 3 μονάδες, 1,21% για τον εργαζόμενο 1,79% για τον εργοδότη, σημαίνει 800εκ ευρώ λιγότερα για τα ασφαλιστικά ταμεία και τον ΟΑΕΔ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών. Η διαφορά στην τσέπη ενός εργαζόμενου με τον κατώτατο μισθό των 650€ μεικτά είναι της τάξης των 8€/μήνα ενώ οι μεγαλοεργοδότες τρίβουν τα χέρια τους. Άλλωστε πρόκειται για πάγια διεκδίκηση των οργανώσεών τους. Όσον αφορά δε την εισφορά αλληλεγγύης, μιλάμε για αύξηση από το 2021 λιγότερη των 5€ στις αποδοχές ενός εργαζόμενου με 15.000€ εισόδημα εξαιρουμένων των δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων που παραπέμπονται να ελπίζουν για το 2022. Μεγάλη διαφορά στο μισθό θα δουν μόνο τα μεγαλοστελέχη επιχειρήσεων, οι γιάπηδες που έχουν κατακλύσει τις τράπεζες, αλλά και οι εισοδηματίες, ενώ τα περισσότερα θα γλιτώσουν όσοι ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, έχουν εισόδημα από μερίσματα (οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας δηλαδή) και για τους οποίους θα ανασταλεί ήδη από το τρέχον φορολογικό έτος.

Ήδη εξαγγέλθηκε προσωρινά ελαστικοποίηση στο χρόνο εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, ευχέρεια δηλ. στους εργοδότες να τροποποιούν το ωράριο μέχρι και 2 ώρες στην προσέλευση και την αποχώρηση, αντί να αυξήσουν τα δρομολόγια στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Λες και μπορούμε να προσαρμόσουμε την οικογενειακή και  προσωπική μας ζωή στις ανάγκες του εργοδότη.

Πολύ δε σοβαρή είναι και η εξέλιξη με τον νέο πτωχευτικό κώδικα, με την κατάργηση του ν. Κατσέλη, και το δώρο στις τράπεζες πλειστηριασμών χιλιάδων λαϊκών σπιτιών. Ο κίνδυνος πλέον να χάσει κάποιος το σπίτι του και να το πάρει κάποιος «ιδιωτικός φορέας», όταν θα έχει πληρώσει ήδη αρκετά για το δάνειο ή και για νοίκι έως και 12 χρόνια, είναι παραπάνω από ορατός.

            Μιλάμε προφανώς για ένα πλέγμα παρεμβάσεων που πατάνε πάνω σε ήδη στρωμένο έδαφος και εξυπηρετούν αποκλειστικά το κεφάλαιο και τις θεραπαινίδες του. Η πανδημία και η διαχείρισή της δεν είναι πολιτικά ουδέτερη, τα ταξικά συμφέροντα δεν μπήκαν στην άκρη μόνο και μόνο επειδή απειλήθηκε και απειλείται η ίδια η ζωή. Η Επιτροπή Πισσαρίδη, που συστήθηκε όχι μόνο για τη διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων για την αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά και για να χαράξει εθνική στρατηγική για την Ανάπτυξη, περιλαμβάνει πολλά «εξέχοντα» μέλη της κοινωνίας, οικονομολόγους του Yale και του LSE, πρώην τραπεζίτες (Ν.Καραμούζης), «καταξιωμένα» στελέχη της αγοράς.

 Οι Φρανκεστάϊν της οικονομίας όμως και η κυβέρνηση Μητσοτάκη πειραματίζονται πάνω σε ανθρώπινες ζωές, ανθρώπων σαν κι εμάς που πρέπει να αγωνιστούμε όχι μόνο για την υγεία μας αλλά και για το πώς θέλουμε και μας αξίζει να ζούμε. Δεν έχουμε φυσικά τίποτα να περιμένουμε κι από τα κόμματα της αντιπολίτευσης (μείζονος κι ελάσσονος) που η κριτική τους - όταν δεν γίνεται από αντιδραστική κατεύθυνση όπως π.χ. από μορφώματα τύπου Ελληνική Λύση - είναι επιδερμική κι απολύτως επικοινωνιακή χωρίς ποτέ να φτάνει στον πυρήνα της αστικής πολιτικής. ΄Αλλωστε όλοι το ίδιο σύστημα εξυπηρετούν, απλά από διαφορετικό πόστο. Η απάντηση μένει να δοθεί από τη δική μας πλευρά με όσα μέσα και τρόπους οργάνωσης διαθέτουμε και όσα επιβάλλεται να εφεύρουμε: με απεργία, που την ξορκίζουν και τη φοβούνται, με συλλογική δράση, συντονισμό και ταξική ενότητα, με σύγκρουση και ανυποχώρητο αγώνα.

Σίγουρα έχουμε απέναντί μας και αυτούς που δήθεν εμφανίζονται ως εκπρόσωποί μας: τη ΓΣΕΕ, που δεν είναι απλά αδιάφορη ή ανύπαρκτη ή απούσα, αλλά ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ, ψελλίζοντας καμιά φορά για ξεκάρφωμα ότι «προβληματίζεται» για τα μέτρα που αποφασίζονται σε βάρος του κόσμου της εργασίας. Την ΟΤΟΕ, που απλά επιβεβαιώνει τις πλάτες που έχει βάλει εδώ και χρόνια στους τραπεζίτες, στο σύστημα (ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ), στα κόμματά τους. Αφού δέχτηκαν κάθε επιλογή των τραπεζών, και τις απολύσεις, και τις αποσχίσεις, και τους εκβιασμούς, τα περιμένουμε όλα πια από αυτούς. Την ΟΤΟΕ που υπάρχει ως ολόγραμμα αφού το Γενικό Συμβούλιο που είναι το κεντρικό της όργανο έχει να συνεδριάσει από το 2019 (!), και είναι η μόνη που δεν ακούει τίποτα για τα σχέδια που μας ετοιμάζουν οι τράπεζες και τα κουστούμια της ανεργίας που μας ράβουν. Και δεν είναι μόνο η ΔΑΚΕ, όπως θα περίμενε κανείς από τον κλασσικό κομματικό συνδικαλισμό που αποκρύπτει τα κυβερνητικά μέτρα της ΝΔ, και η ΠΑΣΚΕ είναι στην ίδια γραμμή ανοχής και μηδενικής αντίδρασης στο Μητσοτάκη, συγκυβερνούν μαζί σε όλα τα σωματεία.

Έχουμε όμως δίπλα μας και το άλλο κομμάτι της κοινωνίας: τους μαχόμενους γιατρούς και εκπαιδευτικούς, τα ταξικά σωματεία που είναι λίγα αλλά κάνουν πολλά, τις εργατικές συσπειρώσεις που βρίσκονται σε δεκάδες χώρους δουλειάς, το αντιφασιστιστικό κίνημα που γέμισε το Κερατσίνι στις 18 Σεπτέμβρη και θα είναι παρόν στις 7 Οκτώβρη έξω από τα δικαστήρια για να καταδικαστεί η Χρυσή Αυγή, τους μαθητές που διεκδικούν αγωνιστικά το δίκαιο αίτημα των 15 μαθητών ανά τάξη, κινήματα ενάντια στους πλειστηριασμούς που μπορεί να μη φαίνονται όμως θα δώσουν μάχη το επόμενο διάστημα. Αυτόν το δρόμο προτείνουμε στους συναδέλφους να βαδίσουμε όλοι μαζί. Στις 24 Σεπτέμβρη έχει προκηρυχθεί 24ωρη απεργία από την ομοσπονδία νοσοκομειακών γιατρών και την πανελλήνια ένωση ναυτικών στον Πειραιά, αποφασιστικά και πρωτοπόρα, και η Αγωνιστική Ταξική Ενότητα πρότεινε απεργία και στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Γιατί μόνο αν δεν υποστείλουμε τη σημαία των αγώνων, μπορούμε να βγούμε νικητές στον πόλεμο που μας έχει κηρύξει το κεφάλαιο.

Σεπτέμβριος 2020

Να τους σταματήσουμε πριν μας κάνουν δούλους στον 21^ο αιώνα!

http://pantrapezikosxhma.blogspot.com/, τηλ 6947724051