Η Τράπεζα τα τελευταία χρόνια σχεδιάζει το ψηφιακό μέλλον, όπως το οραματίζεται η ίδια. Σχεδιάζει και υλοποιεί πλάνα μετασχηματισμού που της εξασφαλίζουν υπερκέρδη σε βάρος και της κοινωνικής πλειοψηφίας και των εργασιακών δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν με κόπο και θυσίες.
Ξεφορτώθηκε τα κόκκινα δάνεια, πέρασε μαζί με τις άλλες τράπεζες ό,τι ήθελε στον νέο πτωχευτικό νόμο, επέβαλε με το πρόσχημα και της πανδημίας τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, εφάρμοσε διαδοχικές εθελούσιες, έκλεισε καταστήματα, άφησε ολόκληρες περιοχές στην επαρχία χωρίς τραπεζική εξυπηρέτηση λες και μπορούν να γίνουν όλα και απ΄ όλους μέσω εναλλακτικών δικτύων. Τα εναλλακτικά δίκτυα συνάδελφοι πρέπει να είναι αυτό που λέει η λέξη: εναλλακτικά για να κερδίζεις χρόνο, για να κάνεις πιο εύκολη τη ζωή σου! Όχι αναγκαστικά και υποχρεωτικά, όχι να μην έχεις την επιλογή να επισκεφτείς κατάστημα, να περιμένεις σε ουρές με τις ώρες ή να κλείνεις ραντεβού μέρες μετά και να αντικρύζεις άδεια γραφεία. Δεν υπάρχει πελάτης που να μην σχολιάζει την απογοητευτική αυτή εικόνα, δεν υπάρχει μέρα στα καταστήματα που να μην εισπράττουμε από κριτική και παράπονα μέχρι ύβρεις και κατάρες. Και όλα αυτά για τους σχεδιασμούς και την πολιτική της τράπεζας, της μεγάλης μας φίλης…
Η τράπεζα πράγματι είναι μεγάλη και τρανή, εύρωστη μετά από τόσες ανακεφαλαιοποιήσεις, μετά από τόση κρατική στήριξη και μετά από τόση περικοπή λειτουργικού κόστους. Το 2020 είχε κέρδη 581εκ ευρώ (ετήσια αύξηση 21,6%), έλαβε κρατικές εγγυήσεις μερικών δις για την πώληση των κόκκινων δανείων, μείωσε τις λειτουργικές δαπάνες κατά 4,4% και συγκεκριμένα τις δαπάνες προσωπικού κατά 8,2%. Η μείωση τακτικού προσωπικού είναι όφελος για την τράπεζα, είναι αριθμοί στον ισολογισμό της.
Συνάδελφοι, η ένταση της εκμετάλλευσης έχει αυξηθεί. Ο χρόνος εκτέλεσης μιας εργασίας έχει μειωθεί χάρη στην τεχνολογία αλλά ο όγκος της δουλειάς έχει αυξηθεί, η παραγωγικότητα επίσης. Σκεφτείτε τι όγκο διαχειριζόμαστε καθημερινά, αν κάποτε στο ωράριο κάναμε 10 δουλειές ο καθένας κατά μέσο όρο τώρα κάνουμε 50.
Στο μεταξύ το πελατοκεντρικό μοντέλο ( όπως κατ΄ ευφημισμό το αποκαλεί η τράπεζα) μειώνει συνεχώς οργανικές θέσεις, θέλει να μας πει δηλαδή ότι περισσεύουμε κιόλας. Συνάδελφοι, πόσοι από αυτούς που υπογράφουν έντυπα, συμβάσεις, προωθούν αιτήματα, προτείνουν προϊόντα ξέρουν πραγματικά τι υπογράφουν και τι προτείνουν; Δεν είναι επειδή είμαστε ανεπαρκείς και ανεκπαίδευτοι, είναι γιατί όλο και λιγότεροι καλούμαστε να κάνουμε όλο και περισσότερα, είναι γιατί η μεταβίβαση της γνώσης και της εμπειρίας έχει διαρραγεί από τις απανωτές εθελούσιες, είναι γιατί δεν έρχονται νέοι άνθρωποι στη δουλειά, με προσλήψεις που είναι αναγκαίες και πρέπει να τις διεκδικούμε.
Και μέσα σε όλα αυτά καλούμαστε να κυνηγάμε τους στόχους που θέτει η τράπεζα και να αξιολογούμαστε με βάση αυτούς. Η αλλαγή στον Κανονισμό Αξιολόγησης που την συνδέει με τη στοχοθεσία είναι εργαλείο για να μας ασκήσουν ακόμα μεγαλύτερη πίεση, να μας βγάζουν άχρηστους, να μεταβάλλουν το ύψος των αποδοχών μας. Ακόμα και όσοι αφελώς προσδοκούν ένα καλύτερο μέλλον με βάση τα bonus, δεν μπορούν να αγνοούν την πραγματικότητα. Ότι οι στόχοι είναι εξωπραγματικοί, ότι διαμορφώνονται κατά την απόλυτη κρίση της τράπεζας, ότι δεν περιλαμβάνουν ασφαλιστικές εισφορές, ότι είναι καρότο και μαστίγιο. Κι ότι τελικά το αντίθετο, δηλαδή η μη επίτευξη, μπορεί να επιφέρει δυσμενείς επιπτώσεις.
Θα μπορούσα να εκθέτω για ώρες τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, ειδικά στο Δίκτυο, εξαιτίας των επιλογών της τράπεζας που θησαυρίζει σε βάρος μας και σε βάρος της κοινωνίας. Να μιλάω για το ξεζούμισμα και την επιβάρυνση της υγείας μας σε όλα τα επίπεδα. Αλλά και ευρύτερα, για το ότι κράτος και εργοδότες θέλουν να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι θα δουλεύουμε 40 χρόνια για να βγούμε στη σύνταξη, ότι μέρος της ασφάλισης περνάει στα χέρια κερδοσκόπων, ότι νέοι άνθρωποι με όρεξη μένουν εκτός αγοράς εργασίας ή αναγκάζονται να δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Και επιβάλλεται να αναθεωρήσουμε κι οι ίδιοι κάποια πράγματα, όπως αν αξίζει να θυσιάζουμε τον ελεύθερο χρόνο μας με τις υπερωρίες, σχεδόν πάντα αδήλωτες και απλήρωτες, τη στάση μας απέναντι στις παράλογες απαιτήσεις της τράπεζας που μετράει μέχρι και τα κλικ που κάνουμε στις πλατφόρμες προώθησης προϊόντων (NBO) και κάθε μεσημέρι ζητάει αναφορά και για τους στόχους (λες και δεν θα εμφανιστούν την επόμενη μέρα) και για τα κλικ. Να αναρωτηθούμε αν μας αντιστοιχεί να τα δεχόμαστε όλα αυτά αδιαμαρτύρητα.
Σήμερα όμως καλούμαστε να αποτιμήσουμε τη δράση του Συλλόγου μας, ενόψει και των εκλογών που θα αναδείξουν τους νέους μας εκπροσώπους. Σήμερα αξιολογούμε κι εμείς. Και απευθύνομαι στα μέλη με πλήρη συναίσθηση ότι από το ΣΥΕΤΕ λείπουν, δηλαδή δεν περιλαμβάνονται ως μέλη, οι χιλιάδες ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, οι εργαζόμενοι μέσω ΙΚΥ, οι προερχόμενοι από συνεταιριστικές, οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι. Αντίθετα μέλη του ΣΥΕΤΕ εξακολουθούν να είναι περιφερειακοί διευθυντές και μεγαλοστελέχη του κορμού, που ασκούν καθημερινά τρομοκρατία σε βάρος των συναδέλφων.
Ο απολογισμός δράσης της τελευταίας θητείας, από το 2018, είναι εντελώς απογοητευτικός. Τα Προγράμματα Επαγγελματικού Προσανατολισμού, οι προαγωγές κατ΄ εφαρμογή του Κανονισμού, οι εκπτώσεις στα βιβλιοπωλεία, η έγκριση των Οδοιπορικών που εκκρεμούσαν το 2019 (πριν την κατάπτυστη αποδοχή εκ μέρους του ΣΥΕΤΕ της αλλαγής στον Κανονισμό φέτος), η επιχειρησιακή σύμβαση που υπογράφτηκε είναι για πανηγυρισμούς και επευφημίες;
Ούτε ένα ευρώ δεν δόθηκε στο Δίκτυο μέσω του επιδόματος Δικτύου που είναι καθηλωμένο στα 67 ευρώ και που αποτελούσε διακηρυκτικά διεκδίκηση του Συλλόγου. Δεν άνοιξε ρουθούνι για το κλείσιμο των Καταστημάτων, έβαλαν πλάτη στις εθελούσιες επιτρέποντας να μένουν οι εργαζόμενοι χωρίς οργανική θέση και να γίνονται μπαλάκι από δω κι από κει. Συναδέλφισσα που αποχώρησε από την τράπεζα τον Ιούλιο σε ηλικία 46 χρονών και με 27 χρόνια υπηρεσίας, μου έλεγε αυτό που ξέρουμε όλοι, η τράπεζα φρόντισε να της κάνει τον βίο αβίωτο τάζοντάς της θέση chief teller που σύντομα θα καταργούσε, ο Περιφερειακός την μετακινούσε από δω κι από κει και τελικά επέλεξε να πάρει την εθελούσια τουλάχιστον για να διαφυλάξει την υγεία της.
Πόσοι από όσους είχαν μείωση μισθού με το περίφημο κουτάκι έμειναν στην τράπεζα για να πάρουν πίσω όλο το ποσό; Θυμίζω ότι η συμφωνία ήταν για σταδιακή αποκατάσταση, τόσο σταδιακή που μόλις το 2022 θα επιστραφεί το 50%. Και τελικά συνάδελφοι πόσοι από μας ένιωσαν και νιώθουν ασφάλεια στη δουλειά, ποιοι είναι αυτοί που στην έρευνα εργασιακής εμπειρίας τον Οκτώβριο του 2020 (έρευνα που μας ζητούσαν μετ΄επιτάσεως να συμπληρώσουμε, πάντα εθελοντικά) απάντησαν έτσι που να «επιβεβαιώνεται η ισχυρή δέσμευση των εργαζόμενων στο όραμα της Τράπεζας» , όπως παρουσίασε ο Πρόεδρος του ΣΥΕΤΕ στην ομιλία του στην ετήσια συνάντηση διευθυντών; Είναι δυνατόν να ζούμε όλα αυτά, η τράπεζα να μας επιτίθεται και ο νούμερο 1 εκπρόσωπός μας να παρουσιάζει πόσο δήθεν ευχαριστημένοι είμαστε που δουλεύουμε γι΄ αυτήν;
Συνάδελφοι, δεν πρέπει να ξεχνάμε την ιδεολογική και κομματική ταυτότητα των 2 μεγάλων παρατάξεων που στις τελευταίες εκλογές συγκέντρωσαν μαζί λίγο πάνω από 73% των ψήφων, 45% η ΔΗΣΥΕ και 28% η Ανοιχτή Γραμμή, δηλαδή η παράταξη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αντίστοιχα. Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι όλες τις αποφάσεις τις έπαιρναν μαζί σε πλήρη σύμπνοια, όπως και τα κόμματά τους συνασπίστηκαν και συγκυβέρνησαν για να εφαρμοστούν τα μνημόνια.
Ότι η Ανοιχτή Γραμμή είναι η παράταξη της κυβέρνησης που ψήφισε τον νόμο Χατζηδάκη, ότι εκλεγμένα στο ΔΣ του ΣΥΕΤΕ μέλη της εμφανίζονται σε βιντεάκια στο youtube να ζητωκραυγάζουν ¨όλη η Ελλάδα είναι μπλε¨ μετά από εκλογική νίκη της ΝΔ. Ποιος πραγματικά πιστεύει ότι θα μας υπερασπιστούν αυτοί που αποδεδειγμένα βάζουν τα εργοδοτικά συμφέροντα μπροστά και που όχι απλώς δεν μπορούν αλλά δεν θέλουν να οργανώσουν καμία αντίδραση απέναντι στις επιθέσεις της τράπεζας; Αντίθετα λοιδορούν και αποστρέφονται τις συλλογικές διαδικασίες, όπως τα κείμενα καταστημάτων, θέλουν να μας πείσουν να αρκούμαστε στα λίγα, να σκύβουμε το κεφάλι γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα.
Πόσοι από αυτούς που είναι για χρόνια αποσπασμένοι και πόσο συχνά επισκέπτονται τους χώρους δουλειάς; Είναι κλεισμένοι στα γραφεία τους, έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα που βιώνουμε, θεωρούν λογικό να χάνονται θέσεις εργασίας και μισθός για να εξυπηρετηθεί η τράπεζα. Στερούν από την Πρόταση Προοπτικής την απόσπαση που δικαιούμαστε με βάση τα ποσοστά και τις έδρες μας γιατί τους ενοχλούν αυτά που πρεσβεύουμε και το γεγονός ότι εκθέτουμε την Τράπεζα, όχι φυσικά με την υπηρεσιακή μας παρουσία αλλά με τις ανακοινώσεις και τη δράση μας. Αν άφηναν ανοιχτές τις συνεδριάσεις του ΔΣ για τα μέλη, που λόγω της πανδημίας γίνονταν ηλεκτρονικά και θα μπορούσαν αρκετοί συνάδελφοι , ειδικά τηλεργαζόμενοι ή σε διευθύνσεις, να τις παρακολουθούν , θα διαπιστώνατε και μόνοι σας το μέγεθος της ενσωμάτωσής τους και την απαξία τους για τη φωνή, τις αγωνίες και τις ανάγκες των εργαζόμενων.
Υποτίθεται ότι ο Σύλλογος συμμετέχει και ενημερώνεται συστηματικά, βάσει συμφωνίας, για τα πλάνα μετασχηματισμού για να μην θίγονται εργασιακά δικαιώματα, αλλά διαπιστώνουμε ότι πληροφορούνται από εγκυκλίους της τράπεζας μια σειρά από αλλαγές σε βάρος μας ,όπως στον Κανονισμό Οδοιπορικών, και τοποθετήσεις ειδικών συνεργατών κατά παράβαση του κουρελιασμένου Κανονισμού Εργασίας. Ειδικών συνεργατών που κατευθείαν ασφαλίζονται στο ΤΥΠΕΤ και απολαμβάνουν διευκολύνσεις, όπως στα δάνεια, ενώ οι ενοικιαζόμενοι συνάδελφοι παραμένουν δεύτερης κατηγορίας εργαζόμενοι.
Συνάδελφοι, πρέπει πρώτα και κύρια να στείλουμε ένα μήνυμα ότι φτάνει ως εδώ. Αυτός ο απολογισμός δεν είναι θετικός για τους εργαζόμενους, είναι θετικός για την τράπεζα και τους εκλεκτούς της, τα μεγαλοστελέχη και τις εταιρείες που συνεργάζεται. Η αποδοκιμασία μας πρέπει να εκφραστεί και στις εκλογικές κάλπες. Αλλά σωτήρες δεν υπάρχουν και θαύματα δεν γίνονται αν δεν πάρουμε και στα χέρια μας την υπόθεση της προάσπισης των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Ο ατομικός δρόμος έχει δείξει τα όρια του. Οι συνθήκες επιβάλλουν να ξεπεράσουμε τη βολική άγνοια και την αδιαφορία για το τι συμβαίνει στον διπλανό μας. Να βγούμε μπροστά με διεκδικήσεις όχι αμυντικές αλλά με βάση τις ανάγκες μας.
Είδαμε μόλις προχτές τι πέτυχαν οι εργαζόμενοι στο e food με τις κινητοποιήσεις και την απεργία τους έχοντας βέβαια και τη στήριξη του κόσμου, που κι εμείς μπορούμε να την έχουμε, ειδικά στις τοπικές κοινωνίες. Να ξεπεράσουμε το φόβο και τη μοιρολατρία. Να αποφασίσουμε να δράσουμε αντί να παρακολουθούμε αμέτοχοι τις εξελίξεις στην Τράπεζα. Το να βάλουμε στην άκρη τον υποταγμένο συνδικαλισμό είναι ένα πρώτο βήμα. Γι΄αυτό καταψηφίζουμε τον διοικητικό και οικονομικό απολογισμό.
Και κλείνω με κάτι του Μπρεχτ:
Δηλαδή τώρα τι περιμένετε?
Ότι οι κουφοί θα σας αφήσουν να μιλήσετε
Και ότι οι αχόρταγοι
Όλο και κάτι θα σας δώσουν;
Ότι οι λύκοι θα σας βάλουνε να φάτε
Και δεν θα σας καταπιούν αμάσητους;
Ότι από αίσθημα φιλίας
κοπιάστε θα σας πουν
τα δόντια να μας βγάλετε;
Τέτοια μου περιμένετε;
Τέτοια μου προσδοκάτε;
Ψηλά το κεφάλι συνάδελφοι και μαύρο σε όσους το σκύβουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου