ΑΠΕΡΓΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΑΤΕ

26-12-2007

(Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι του Δ.Σ. του ΣΕΑΤΕ και των παρατάξεων, σας στέλνουμε το μήνυμα αυτό από το σπίτι γιατί ως απεργοί δεν βρίσκομαστε στη δουλειά).

Μπαίνουμε στην τέταρτη μέρα της απεργίας και ήδη η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Το ενθαρρυντικό είναι από ότι τα μέχρι τώρα ποσοστά της απεργίας είναι πολύ μεγάλα. Ωστόσο αξίζει να λάβουμε υπόψη τα εξής:
1) Δε γίνεται καμία προσπάθεια να τονιστεί ότι η άρνηση του Μηλιάκου να συναντηθεί μαζί μας εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της προσπάθειας κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων γενικότερα. Όταν ένας σύλλογος με τόσους χιλιάδες εργαζόμενους κάνει απεργία 4 μέρες και δηλώνει ότι θα συνεχίσει και η εργοδοσία αρνείται να συναντηθεί μαζί του, τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και το πρόβλημα είναι πολιτικότατο. Η μη υπογραφή επιχειρησιακής και το νέο σύστημα αξιολόγησης μαζί με ασφαλιστικό είναι η μετάφραση της ευρύτερης αντεργατικής πολιτικής στο δικό μας εργασιακό χώρο. .
2) Τα ΜΜΕ δεν «παίζουν» καθόλου την απεργία και γι’ αυτό δεν φταίει μόνο το γεγονός ότι έχουν πέσει τα λεφτά για τις διαφημίσεις της ΑΤΕ. Η πλειοψηφία των ΜΜΕ όπου μπορούν στηρίζουν την κυβέρνηση, γι΄αυτό και είτε «θάβουν» θέματα ή «πετάνε» άλλα στη δημοσιότητα για να τα επισκιάσουν (γι΄αυτό η κλοπή του ΑΤΜ στα Γιάννενα έγινε θέμα στα δελτία όχι όμως και η απεργία των εργαζόμενων εκεί). Επιπλέον το Δ.Σ., αλλά και οι παρατάξεις μέχρι στιγμής δεν έδειξαν καμία εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους. Η απόφαση για την απεργία είναι μεν προϊόν της πανελλαδικής συνέλευσης, αλλά από εκεί και πέρα, οι χιλιάδες εργαζόμενοι της Αγροτικής δεν έχουν κανένα λόγο κι ας είναι αυτοί που χάνουν το μεροκάματο, κι ας είναι αυτοί που θα αντιμετωπίσουν το συσσωρευμένο όγκο εργασίας μετά την απεργία. Γενικές Συνελεύσεις σε καταστήματα και διευθύνσεις δεν έγινε προσπάθεια να γίνουν πουθενά για να πάρουν οι απεργοί την κατάσταση στα χέρια τους και για να δημιουργήσουν ένα κλίμα που τα ΜΜΕ να μην μπορούν να αγνοήσουν. Ακόμη και εκεί όπου το τελευταίο διάστημα έγιναν συνελεύσεις ακόμα περιμένουμε οι αποφάσεις να δημοσιευτούν στο σάιτ του συλλόγου (π.χ. κατάστημα Λευκάδας). Αλήθεια με τι κότσια οι απεργοί στο κατάστημα της Λευκάδας και της κάθε Λευκάδας να προσπαθήσουν να προασπιστούν την απεργία τους όταν το ίδιο το Δ.Σ. αρνείται έστω και πληροφοριακά να ενημερώσει το σύνολο των εργαζομένων για αποφάσεις που πήραμε από το Νοέμβριο;

Και καλά οι περισσότερες εφημερίδες και τα τηλεοπτικά κανάλια είναι υποχείρια της κυβέρνησης, τι γίνεται με τις εφημερίδες εκείνες και τους σταθμούς που κόπτονται ότι βρίσκονται στο πλευρό των εργαζομένων; Ριζοσπάστης, Αυγή, 902, μάταια περιμέναμε κάποια εκτενή κάλυψη για την απεργία που να καταδεικνύει την ουσία της επίθεσης στα δικαιώματά μας.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Η επίθεση στα εργατικά μας δικαιώματα έχει αρχίσει και θα κρατήσει καιρό, για να μην χαρακτηριστεί η απεργία μας ένα «δώρο» σε όσους δεν είχαν άδεια την περίοδο των γιορτών και πολύ περισσότερο για να μην γυρίσουμε μετά από μια τόσο μεγάλη απεργία με κατεβασμένο το κεφάλι για δουλειά, πρέπει εδώ και τώρα να γίνουν γενικές συνελεύσεις παντού προκειμένου να συντονιστεί ο αγώνας μας. Πρέπει αφού συνεχίζουμε να κάνουμε κατάληψη στα γραφεία της μηχανογράφησης. Πρέπει να προβούμε σε παράσταση διαμαρτυρίας σε τηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες που αρνούνται πεισματικά να καλύψουν τον αγώνα χιλιάδων εργαζόμενων.
Ταυτόχρονα Δ.Σ. και η πλειοψηφία των παρατάξεων καλούν σε συμμετοχή στην απεργία, χωρίς καμία σοβαρά να θέλει και να επιδιώκει να μπουν στο παιχνίδι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Τι φοβάστε συνάδελφοι; Οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που απεργούν. Οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που καθημερινά βιώνουν το άγχος τι θα γίνει μετά το πέρας της απεργίας. Από 01-01-2008 επίσημα εφαρμόζεται το νέο σύστημα αξιολόγησης, τι θα γίνει με όσους τολμήσουν να μην υπογράψουν τα φύλλα με τους ατομικούς στόχους στα καταστήματα; Θα τους αντιμετωπίσετε όπως τους 3 συναδέλφους του καταστήματος της Τρίπολης; Δηλαδή θα τους αφήσετε εκτεθειμένους με το σκεπτικό ότι και ο διευθυντής είναι συνάδελφος;

Επειδή όσοι κάνουμε απεργία θέλουμε να γυρίσουμε με σηκωμένο το κεφάλι για δουλειά, σας καλούμε έστω και τώρα να:
1) κοινοποιήσετε μέσω της ιστοσελίδας του συλλόγου την απόφαση του καταστήματος Λευκάδας.
2) Να βγει ένα δελτίο τύπου από το σωματείο που να μπορεί να σταλεί και στα εθνικής εμβέλειας αλλά και στα τοπικά ΜΜΕ που να εξηγεί το τι γίνεται με την απεργία και να καλεί σε συμπαράσταση των υπόλοιπων σωματείων γιατί ο αγώνας ο δικός μας τώρα είναι και δικός τους.
3) Να δηλώσει εγγράφως το Δ.Σ. ότι καλύπτει συνδικαλιστικά κάθε συνάδελφο που θα αρνηθεί να υπογράψει τους ατομικούς στόχους.
4) στις υπόλοιπες μέρες της απεργίας να γίνει κατάληψη στα γραφεία της μηχανογράφησης.
5) Ναι πιεστεί η ΟΤΟΕ και η ΓΣΕΕ και τα Εργατικά Κέντρα να στηρίξουν το αγώνα μας Σε μεγάλες πόλεις υπάρχει δυνατότητα με την ενημέρωση και το συντονισμό σωματείων από τα κάτω να πραγματοποιηθούν πορείες συμπαράστασης ή άλλες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. (ΓΣΕΕ και ΟΤΟΕ ούτε δελτίο τύπου δεν έχουν βγάλει αυτές της μέρες και αν έβγαλαν το διάβασαν μόνο οι ίδιοι!!!)
6) Να δοθούν στη δημοσιότητα (και στο σάιτ του συλλόγου) τώρα τα ψηφίσματα της γενικής συνέλευσης για την Ολυμπιακή Αεροπορία και για τον αγώνα των κτηνοτρόφων της Ηπείρου, προκειμένου να μάθουν όλοι οι εργαζόμενοι ότι ο αγώνα είναι ενιαίος. (Τι τα φυλάμε τα ψηφίσματα για τον εαυτό μας και για εσωτερική κατανάλωση;). (Χαρακτηριστικά στα Γιάννενα όταν την περασμένη εβδομάδα οι κτηνοτρόφοι έκαναν κατάληψη στο κεντρικό κατάστημα των Ιωαννινών το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης έγινε δεκτό με ενθουσιασμό και δεν είχε σταλεί από το σύλλογο στους συναδέλφους εκεί. Στα Γιάννενα λοιπόν μπορούν να παρθούν κοινές πρωτοβουλίες με τους κτηνοτρόφους της περιοχής. Σε άλλες πόλεις με σωματεία και εργαζόμενους που βρίσκονται σε ανάλογες κινητοποιήσεις).

Επειδή θέλουμε αυτή η μεγάλη απεργία να μην είναι και η τελευταία – γιατί μετά από 7 συνολικά μέρες απεργίας ή νικάς ή ηττάσαι κατά κράτος καλούμε όλες τις παρατάξεις που μιλάνε στο όνομα των εργαζομένων, που έχουν εκατοντάδες ψηφοφόρους και επιρροή να παρακινήσουν τους συναδέλφους με πραγματικές ενέργειες να πάρουν την απεργία στα χέρια τους.
Αυτή η απεργία μας χαρακτηρίζει όλους μας. Κανένας δε θα βγει ίδιος από αυτή!
(Παρατήρηση: τα «πρέπει» και οι προτάσεις που καταθέτουμε παραπάνω έχουν το χαρακτήρα συμβολής στην επιτυχία της απεργίας και είναι προβληματισμοί που αποφασίσαμε να σας κοινοποιήσουμε ως συνάδελφοι απεργοί).

Συναδελφικά

Απεργοί από το κατάστημα της Λευκάδας

Κινητοποίηση Σωματείων ιδ και δημ τομέα

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων ιδιωτικού και Δημόσιου τομέα Αττικής χαιρετίζει την πρωτοφανή συμμετοχή των εργαζομένων της Αθήνας στην απεργιακή κινητοποίηση και στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο της Αθήνας.
Η δυναμική της κινητοποίησης φάνηκε και από την τεράστια μαζικότητα των συγκεντρώσεων και των πορειών στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Σημαντικό γεγονός θεωρούμε την απήχηση που είχε η πρωτοβουλία μας για συντονισμό των ίδιων των σωματείων, όπως φάνηκε από την αναπάντεχη μαζικότητα που είχε το μπλοκ της πρωτοβουλίας στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία.


Χαιρετίζουμε όλους εκείνους τους εργαζόμενους –ιδιαίτερα αυτούς που συμμετείχαν για πρώτη φορά αγνοώντας τις απειλές και την αντίδραση της εργοδοσίας– που έδωσαν με την παρουσία τους μια συντριπτική απάντηση στις αντιασφαλιστικές πολιτικές της κυβέρνησης. Κανένα αυταρχικό μέτρο, όπως οι κάμερες και οι συλλήψεις συνδικαλιστών, δεν κατάφερε να αποτρέψει την επιτυχία της απεργίας και της συγκέντρωσης.
Οι εργαζόμενοι με την συμμετοχή τους δεν είπαν μόνο ένα βροντερό όχι στην προσπάθεια κατάργησης των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, αλλά ταυτόχρονα πρόβαλαν τα πάγια αιτήματα τους για επιστροφή των κλεμμένων, για καταβολή των οικονομικών υποχρεώσεων της κυβέρνησης, για πάταξη της εισφοροδιαφυγής και της μαύρης εργασίας, για αυξήσεις στις συντάξεις και τους μισθούς πάνω από το όριο φτώχειας για να ζούμε με αξιοπρέπεια, για την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ( νόμοι Σιούφα και Ρέππα).

Η απομάκρυνση του Μαγγίνα, ανεξάρτητα από τους λόγους που επικαλείται η κυβέρνηση, αποτελεί το πρώτο κτύπημα στις επιδιώξεις της. Οι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να χτυπήσουν και την καρδιά της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Γνωρίζουμε ότι αυτή η τακτική αναδίπλωση δεν σημαίνει και ανακοπή της επίθεσης. Ξέρουμε καλά ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, βαδίζοντας και στα χνάρια προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, έχει εξαπολύσει γενική επίθεση απέναντι στα εργατικά δικαιώματα. Η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση είναι η αιχμή του δόρατος σε μια συνολικότερη προσπάθεια να αναιρεθούν κατακτήσεις των εργαζομένων και να επιβληθούν συνθήκες ακόμη μεγαλύτερης εκμετάλλευσης. Με την ασφυκτική λιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις στην Ολυμπιακή, στη ΔΕΗ, στα Λιμάνια, την εμπορευματοποίηση της παιδείας, της υγείας και του πολιτισμού, την εφαρμογή του συμφώνου σταθερότητας και των οδηγιών της Ε.Ε. επιδιώκει την πλήρη εφαρμογή των αντεργατικών της μέτρων.
Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο με παρελκυστικές τακτικές και ταυτόχρονα θα επιμείνει στην ενεργοποίηση του ν. Ρέππα, που από 1/1/2008 προβλέπει σταδιακές αυξήσεις ορίων συνταξιοδότησης και μειώσεις αναπλήρωσης, στον αποχαρακτηρισμό των βαρέων και ανθυγιεινών, στη βίαιη ενοποίηση ταμείων σε βάρος των ασφαλισμένων, στις χαμηλότερες συντάξεις για τους νέους ασφαλισμένους.

Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει επιθετικά και αγωνιστικά να διεκδικήσει την υλοποίηση των προτάσεων του για το ασφαλιστικό σύστημα. Είναι αναγκαία η άμεση προκήρυξη αγωνιστικών κινητοποιήσεων και νέας πανεργατικής απεργίας για τον Γενάρη. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να μην περιμένουν τις επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης.

Άμεσα το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα να προχωρήσει :
· Στην άμεση προκήρυξη αγωνιστικών κινητοποιήσεων στους κλάδους και σε νέα πανεργατική απεργία μέσα στον Γενάρη.
· Στην προετοιμασία των συνδικαλιστικών οργανώσεων με συνελεύσεις σε όλα τα σωματεία, με συσκέψεις στους χώρους δουλειάς, με επιτροπές αγώνα και άλλες μορφές ενημέρωσης και κινητοποίησης Με μαζικές πικετοφορίες, εξορμήσεις και παρεμβάσεις να στείλουμε το μήνυμα του αγώνα σε όλη την κοινωνία. Να απαιτήσουμε από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να εγκαταλείψουν την απαράδεκτη λογική του διαλόγου και του συμβιβασμού, που είναι μια γραμμή ήττας που θα φέρει πίσω το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να συντονιστούν με τις αγωνιστικές διαθέσεις της βάσης και να βάλουν στο στόχαστρό τους το σύνολο των αντιασφαλιστικών πολιτικών και νόμων απαιτώντας την άμεση κατάργηση του νόμου Ρέππα.
· Στην προβολή των συνολικών θέσεων και διεκδικήσεων του ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος: Για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Για την κατάργηση της ανταποδοτικότητας και της επιχειρηματικότητας στην κοινωνική ασφάλιση και κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών. Για άμεση επιστροφή στα ταμεία όλων των κλεμμένων, όλων των απωλειών που έχουν υποστεί από τις πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων από το ’50 και μετά. Για επέκταση –και όχι περιορισμό– των βαρέων και ανθυγιεινών και σε νέα τμήματα εργαζομένων που το έχουν ανάγκη. Για αυξήσεις στις συντάξεις και τους μισθούς πάνω από το όριο φτώχειας ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια, για την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
· Στην απόρριψη οποιασδήποτε σκέψης για συμμετοχή σε προσχηματικούς διαλόγους.

Εμείς από τη μεριά μας θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε για μια άλλη πορεία του εργατικού κινήματος. Επιμένουμε στη λογική του ενωτικού ανυποχώρητου και ακηδεμόνευτου ταξικού αγώνα, στην αντιπαράθεση με το σύνολο των αντιλαϊκών πολιτικών, στην οικοδόμηση αγωνιστικού συντονισμού στην ίδια τη βάση των εργαζομένων. Κόντρα στον κατακερματισμό και την παραταξιοποίηση παλεύουμε για την ενωτική δράση των ίδιων των συνδικάτων μέσα από τις ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες τους. Επιμένουμε να είμαστε μια πρωτοβουλία ανοιχτή και δημοκρατική, που σέβεται την υπαρκτή πολυμορφία του εργατικού κινήματος, και καλούμε κάθε σωματείο που αγωνιά για την ανάγκη μιας άλλης αγωνιστικής κατάστασης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα να συμμετάσχει στην πρωτοβουλία, συμβάλλοντας και αυτό στη διαμόρφωση του πλαισίου της και συνεισφέροντας στις πρωτοβουλίες που θα πάρει.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ - ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28-12 ΣΤΙΣ 6 μ.μ.

ΕΞΩ ΑΠΟ «ΤΟ ΝΟΤΟΣ ΓΚΑΛΕΡΙ» (Σταδίου και Αιόλου)

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΤΤΙΚΗΣ

Φωτογραφίες από την απεργία της 12/12

Αγωνιστική Πρωτοβουλία Αγροτικής για απεργία

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΣΤΙΣ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΕΣ, ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ,

Η στάση της διοίκησης προκαλεί
Στην τελευταία συνάντηση με περίσσιο θράσος δήλωσε ότι οι tellers δεν πρόκειται να πάρουν τίποτε. Δε συζητάμε για τις καθαρίστριες (ακόμα δεν έχει σταλεί στα καταστήματα η απόφαση για αυτές που δικαιώθηκαν από το δικαστήριο). Συγχρόνως εντείνεται η πίεση για υπερκάλυψη των στόχων, καθώς τελειώνει η χρονιά. Από 1/1 θα ισχύει το νέο σύστημα αξιολόγησης που προωθεί εντατικότερες συνθήκες εργασίας και σύνδεση παραγωγικότητας-αμοιβής-εξέλιξης. Οικοδομικός-ΚΑΣΥΑΤΕ- κατασκηνώσεις και οτιδήποτε δεν φέρνει ζεστό χρήμα στα ταμεία της «τράπεζάς μας» μπαίνει σε διαδικασία ξεπουλήματος και πιο «ανταγωνιστικής και αποδοτικής» επένδυσης. Άφθονο χρήμα ρέει μόνο στις διαφημίσεις και στην προώθηση προϊόντων για να αυξηθεί η ληστρική εκμετάλλευση και των υπόλοιπων εργαζόμενων.

Η κυβέρνηση εντείνει την επίθεση
Παρά την τελευταία μεγαλειώδη κινητοποίηση των εργαζομένων όλων των κλάδων για το ασφαλιστικό δηλώνει ότι θα προχωρήσει τις αντιασφαλιστικές της «μεταρρυθμίσεις». Παράλληλα προχωρά τις εφαρμογές των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ (Σιούφα, Αλογοσκούφη) και ΠΑΣΟΚ (Ρέππα) που καταβαραθρώνουν τα δικαιώματά μας στέλνοντας τους εργαζόμενος από τη δουλεία στα γραφεία τελετών και χαρίζοντας στους εργοδότες ακόμα περισσότερα κέρδη με μείωση των εργοδοτικών τους εισφορών ακόμα και 50%. Μετά την αυθαίρετη ένταξη στο ΙΚΑ και το ΕΤΑΤ νέος στόχος τους το Ταμείο Υγείας μας. Η λιτότητα εντείνεται μέρα με τη μέρα και η λεηλασία του εισοδήματος των εργαζόμενων εντείνεται με το νέο προϋπολογισμό.

ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ
Απέναντι σε όλα αυτά η ΓΣ αποφάσισε απεργία διαρκείας ξεκινώντας από 20/12.
Ο αγώνας μας αυτός μπορεί και πρέπει να νικήσει. Για να γίνει αυτό απαιτείται να είμαστε δυνατοί και ενωμένοι απέναντί τους. Νικάμε όταν αντιμετωπίζουμε τον αντίπαλο με αποφασιστικότητα και τόλμη, όταν απαιτούμε αυτά που μας ανήκουν. Χωρίς παζάρια και εκπτώσεις, με κριτήριο τις πραγματικές μας ανάγκες και στόχους για τους οποίους θα αξίζει να χάσουμε το μεροκάματο και όχι για ψίχουλα. Για να έχουμε επιτυχία πρέπει ο αγώνας μας να μην είναι εικονικός αλλά μαχητικός σπάζοντας τη λογική των επετειακών απεργιών, επιβάλλοντας τη λογική του αγώνα διαρκείας που θα στηρίζεται στην πρωτοβουλία και τη συμμετοχή όλων μας σε καθημερινές περιφρουρήσεις, συγκεντρώσεις, συνελεύσεις.
Για τους λόγους αυτούς προτείναμε στη ΓΣ εκλογή απεργιακής επιτροπής και αγωνιστικό πλαίσιο στόχων αντίστοιχο στην ολομέτωπη επίθεση, που όμως δεν υιοθετήθηκαν. Δεν συμφωνούμε με το πλαίσιο ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ-Συσπείρωσης που περιλαμβάνει διεκδίκηση μέρους από τα κέρδη ή bonus που εύκολα αφαιρούνται και δεν υπολογίζονται στη σύνταξη. Δεν συμφωνούμε με πιο «αντικειμενικό» σύστημα αξιολόγησης. Είμαστε πεισμένοι ότι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ευθύνονται για το χάλι που βιώνουν οι συνταξιούχοι συνάδελφοι δεν παίρνουν διορθώσεις αλλά ανατροπή.
Παρ’ όλα αυτά στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον αγώνα που τώρα ξεκινάει χωρίς να έχουμε αυταπάτες για τα όρια και τους συμβιβασμούς του συνδικαλιστικών ηγεσιών (έχουμε την εμπειρία της απεργίας του 2005). Δίνουμε όμως δύναμη στον αγώνα μας παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια μας. Ο αγώνας στα χέρια των απεργών σημαίνει ενεργητική συμμετοχή, με συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές, γνώμη για τα αιτήματα και τις μορφές.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
-ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ. ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΑΝΑ ΑΤΟΜΟ – ΥΠΗΡΕΣΙΑ – ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ. ΟΧΙ ΣΤΟ ROLL-OUT.ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΕ ΔΕΛΤΙΑ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΣΤΟΧΩΝ - ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΣΥΝΔΕΣΗ ΑΜΟΙΒΗΣ-ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ
-ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ. ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΩΣΤΕ Ο ΚΑΤΩΤΑΤΟΣ ΜΙΣΘΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ 1400 ΕΥΡΩ. ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑΣ, ΝΑ ΑΝΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ROLL OUT . ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΛΗΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ, ΤΩΝ ΕΝΟΙΚΙΩΝ ΤΩΝ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΩΝ–ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ BONUS ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΩΝ ΑΜΟΙΒΩΝ.
-ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ. ΠΛΗΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΘΕΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ.
-ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ. ΚΑΤΩΤΕΡΗ ΣΥΝΤΑΞΗ 1400 ΕΥΡΩ. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΛΕΜΜΕΝΩΝ. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ.30 ΧΡΟΝΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑΣ Η 60 (55) ΟΡΙΟ ΗΛΙΚΙΑΣ.

ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ
ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ!

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΤΕ

Επιστολή Εργαζομένων ΑΤΕ προς πελάτες

Αναδημοσιεύουμε επιστολή των εργαζομένων της Αγροτικής Τράπεζας προς τους πελάτες της, που μοιράστηκε και τοιχοκολλήθηκε σε όλα τα καταστήματα της τράπεζας.
Θα μπορούσε να είναι και δική μας επιστολή....


ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΗΣ Α.Τ.Ε.


Αγαπητοί πελάτες,

Μας γνωρίζετε και σας γνωρίζουμε !...
Ξέρουμε ότι είστε εκείνοι που εμπιστεύεστε σε μας τις συναλλαγές σας. Ότι οι δικές σας οικονομίες είναι εκείνες που δίνουν τη δυνατότητα στην ΑΤΕ να υπάρχει.
Σας ευχαριστούμε γι΄ αυτό.
Ξέρετε ότι προσπαθούμε να σας εξυπηρετούμε με τον καλύτερο τρόπο.
Ξέρετε, το έχετε ζήσει, ότι αυτή μας η προσπάθεια γίνεται πολλές φορές σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Γνωρίζετε, και μας το λέτε συχνά, πως γι΄ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, δεν είμαστε εμείς οι υπεύθυνοι. Δεν είμαστε εμείς που προγραμματίζουμε και αποφασίζουμε για το χρόνο και για τον τρόπο της εξυπηρέτησής σας.

Αγαπητοί πελάτες, είμαστε στην ίδια πλευρά του λόφου !...
Έχουμε τα ίδια οικονομικά προβλήματα, την ίδια αγωνία για την κάλυψη των υποχρεώσεών μας, για τη συντήρηση των οικογενειών μας.
Οι αμοιβές μας δεν έχουν καμία σχέση με όσα εντέχνως κάποιοι διαδίδουν, είμαστε το ίδιο φορτωμένοι με δάνεια όπως κι εσείς. Δανειζόμαστε και εμείς για να καλύψουμε στοιχειώδεις ανάγκες και έξοδα. Πληρώνουμε και εμείς τόκους και δόσεις κάθε μήνα.

Η Διοίκηση της ΑΤΕ μας αντιμετωπίζει απαξιωτικά.
Χρησιμοποιεί και εκμεταλλεύεται την ανάγκη μας για δουλειά. Μας προσβάλλει και μας ειρωνεύεται.
Μεταξύ των άλλων :
1) Θεωρεί πως οι άνθρωποι που σας εξυπηρετούν στα ταμεία της Τράπεζας δεν πρέπει να πάρουν ούτε 8 ευρώ αύξηση, το μήνα.
2) Πιστεύει ότι οι συνάδελφισσες που καθαρίζουν τους χώρους της Τράπεζας με αμοιβή 300 ευρώ τον μήνα, παίρνουν ήδη πάρα πολλά χρήματα και δεν δικαιούνται άλλα !...
3) Θέλει να μας επιβάλλει ένα σύστημα, όπου ο μισθός μας θα εξαρτάται από τον αριθμό των δανείων που θα σας «πείθουμε» να πάρετε. Θέλει να αποδεχτούμε, με το ζόρι, ένα σύστημα «ατομικής στοχοθεσίας», όπου ο «στόχος» θα είστε εσείς. Θέλει εσάς για θύματα και εμάς φυσικούς αυτουργούς, σε μια διαδικασία υπερδανεισμού σας.
Για τον εαυτό της η εργοδοσία κρατάει το ρόλο του ηθικού αυτουργού και της «επιτυχημένης» Διοίκησης, αφού έτσι θα πολλαπλασιάζονται τα κέρδη της Τράπεζας.
Αγαπητοί πελάτες,

Οι Τράπεζες είναι ο μοναδικός τομέας της οικονομίας που ευημερεί. Δείτε τα υπερκέρδη, που ανακοινώνονται κάθε τόσο. Προσπαθούν και φαίνεται, πως τα καταφέρνουν να βγάλουν και «από τη μύγα ξύγκι».
Η ΑΤΕ ανακοίνωσε πριν λίγες εβδομάδες 90% αύξηση στα κέρδη της για τους πρώτους 9 μήνες του 2007. Τα κέρδη αυτά, φαίνεται πως κατά τη γνώμη των Διοικούντων την Τράπεζα, οφείλονται αποκλειστικά στη Διοίκηση και σε 10-15 μεγαλοδιευθυντές, οι οποίοι και δικαιούνται να πάρουν γενναίες αυξήσεις.
Στον εαυτό της, η Διοίκηση της ΑΤΕ έδωσε, τον περασμένο Ιούνιο, αύξηση 17% και φρόντισε για ειδικές παροχές και εξυπηρετήσεις για την ομάδα των μεγαλοδιευθυντών, που την εξυπηρετεί.
Για μας ο κόμπος δεν είναι, πια, στο χτένι, το έσπασε και τόχει ξεπεράσει!
Προσπαθήσαμε πολλές φορές να κουβεντιάσουμε με την εργοδοσία τα προβλήματα που προαναφέραμε. Η απάντηση που εισπράξαμε ήταν η σιωπή, η προκλητική ειρωνεία και η απαξίωση.
Η Διοίκηση της ΑΤΕ για περισσότερο από δύο χρόνια αρνιόταν να συναντήσει το Σωματείο μας και να συζητήσει μαζί του τα προβλήματά μας.

Αγαπητοί πελάτες,
Δεν έχουμε άλλα περιθώρια παρά να αντιδράσουμε.

Θέλουμε να φωνάξουμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!

Δεν ζητάμε μόνο την κατανόησή σας, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ για την συμπαράστασή σας.
Στις 20 Δεκεμβρίου θα ξεκινήσουμε απεργιακές κινητοποιήσεις.
Για μας η απεργία δεν είναι εύκολη λύση…
Γιατί τα μεροκάματα, που θα χαθούν επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τα οικονομικά μας αδιέξοδα.
Γιατί όταν απεργούμε ξέρουμε πολύ καλά ότι κάποιοι από σας θα ταλαιπωρηθείτε.
Κι αυτό είναι το τελευταίο που επιθυμούμε.
Γιατί εμείς είμαστε που σας εξυπηρετούμε καθημερινά , εμείς είμαστε οι αποδέκτες των παραπόνων σας.
Άλλο τρόπο κι άλλο μέσο, όμως, δεν έχουμε.
Ζητάμε την συμπαράστασή σας για να προστατεύσουμε στοιχειωδώς την αξιοπρέπεια τη δική μας και των οικογενειών μας.
Πιστεύουμε ότι σε αυτόν τον αγώνα θα είμαστε νικητές. Και θα διαπιστώσετε σύντομα ότι η δική μας νίκη θα είναι και δική σας.



ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ Α.Τ.Ε.

Συλλογικό κείμενο εργατικών σχημάτων για Ασφαλιστικό

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ Ή ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Οι προγραμματικές δηλώσεις της ΝΔ και το πρόσφατο πόρισμα Αναλυτή προαναγγέλλουν νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων:
· Θέλουν να αυξήσουν ακόμη περισσότερο το συνολικό χρόνο εργασίας με την αύξηση των ετών εργασίας για να πάρουμε σύνταξη, την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των ορίων ηλικίας, την κατάργηση μορφών πρόωρης σύνταξης, τα περιβόητα «κίνητρα για παραμονή στην εργασία».
· Θέλουν να μειώσουν ακόμη περισσότερο τις συντάξεις και να τις μετατρέψουν σε απλά βοηθήματα. Και αυτό την ίδια στιγμή που το 70% των συνταξιούχων παίρνει σύνταξη έως 600 ευρώ!
· Θέλουν να υποβαθμίσουν ακόμη περισσότερο την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για να ενισχύσουν την ιδιωτική υγειονομική-φαρμακευτική περίθαλψη.
· Θέλουν να αποχαρακτηρίσουν βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα και να τα μειώσουν σε 300 από 500 περίπου που είναι σήμερα.
· Θέλουν να εξωθήσουν τους εργαζομένους στους «δεύτερους και τρίτους πυλώνες» της ιδιωτικής και ανταποδοτικής ασφάλισης, για να απαλλάξουν κράτος και εργοδότες από τις υποχρεώσεις τους.
· Θέλουν να αξιοποιήσουν ακόμη περισσότερο τα αποθεματικά των ταμείων ως «ζεστό χρήμα» για χρηματιστηριακή κερδοσκοπία και «δομημένα» ομόλογα.
· Θέλουν να φέρουν νέους διαχωρισμούς ανάμεσα στους εργαζομένους και να καταργήσουν κάθε έννοια κοινωνικής αλληλεγγύης.
· Πάνω από όλα, θέλουν να αλλάξουν την ίδια την έννοια της κοινωνικής ασφάλισης. Θέλουν να μεταβούμε από το λεγόμενο «κράτος πρόνοιας», στην «αγορά πρόνοιας», να μεταβούμε από ένα καθεστώς που θεωρούσε την ασφάλιση υποχρέωση της πολιτείας προς τον πολίτη, σ’ ένα νέο καθεστώς που θεωρεί την ασφάλιση υποχρέωση του πολίτη προς τον εαυτό του και μορφή επένδυσης. Επιχειρείται να οικοδομηθεί ένα νέο μοντέλο κοινωνικής ασφάλισης – «ανταποδοτικό» και «κεφαλαιοποιητικό». Θέλουν η ασφάλιση να πάψει να είναι δικαίωμα και να γίνει εμπόρευμα.

Αλήθειες και ψέματα για το ασφαλιστικό

Μας λένε ότι τα μέτρα αυτά είναι αναγκαστικά για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα των ταμείων.
Μας λένε ψέματα. Για την άσχημη κατάσταση των ταμείων δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι, αλλά οι καπιταλιστές και οι εκάστοτε κυβερνήσεις που εξυπηρέτησαν τα συμφέροντά τους, το ίδιο το κράτος.
· Χρησιμοποίησε τα αποθεματικά των ταμείων, που προέρχονται από τις εισφορές των ίδιων των εργατών για να επιχορηγήσει τους καπιταλιστές με θαλασσοδάνεια. Χρησιμοποίησε τα αποθεματικά των ταμείων για να χρηματοδοτήσει μέσω των τραπεζών την όποια καπιταλιστική ανάπτυξη, με μηδενικό σχεδόν τόκο, χαρίζοντας τεράστια ποσά στους επιχειρηματίες, την ίδια στιγμή που το ΙΚΑ δανειζόταν με το τρέχον επιτόκιο που έφτανε έως το 25%! Αλλά και πιο πρόσφατα χρησιμοποίησε τα αποθεματικά των ταμείων ως ‘ζεστό χρήμα’ για το χρηματιστηριακό τζόγο και τα ‘δομημένα ομόλογα’.
· Από το 1993 που καθιερώθηκε η τριμερής χρηματοδότηση, αλλά και στη συνέχεια με το νόμο για την ετήσια χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος με 1% του ΑΕΠ, το κράτος ουδέποτε ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις του.
· Με τις εισφοροαπαλλαγές, μέσω πληθώρας νόμων και ρυθμίσεων, απάλλαξε τους καπιταλιστές από τις εισφορές στα ταμεία, χαρίζοντάς τους τεράστια ποσά και αυξάνοντας τα κέρδη τους, ενώ με χαριστικές ρυθμίσεις, με πιο πρόσφατη αυτή της κυβέρνησης Καραμανλή, τους επέτρεπε να μην αποδώσουν ποτέ τις εισφορές που αυτοί είχαν ήδη παρακρατήσει.
· Το κράτος για πολλές δεκαετίες δεν πλήρωσε δραχμή στους ασφαλιστικούς οργανισμούς και ιδίως το ΙΚΑ, μη καταβάλλοντας ούτε το ελάχιστο από τη φορολογική αφαίμαξη της εργατικής τάξης και αρνούμενο να ενισχύσει οικονομικά τους ασφαλιστικούς φορείς.
· Μετά το 1990, με την είσοδο των μεταναστών, με τη χρησιμοποίηση της μαύρης εργασίας, συντελέστηκε μια ακόμη τεράστια κλοπή σε βάρος της εργατικής τάξης. Στους εργοδότες χαρίστηκε ολόκληρο το κομμάτι της αξίας της εργατικής δύναμης των μεταναστών που πηγαίνει στην κοινωνική ασφάλιση, ενώ το κέρδος των εργοδοτών ήταν ακόμη μεγαλύτερο καθώς τα μεροκάματά τους ήταν πολύ κάτω από τη μέση αξία της εργατικής δύναμης στην ελληνική αγορά εργασίας.
· Ταυτόχρονα, επίδραση στο ασφαλιστικό σύστημα έχουν και οι νέες εργασιακές σχέσεις. Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η εξάπλωση της αμοιβής με δελτίο παροχής υπηρεσιών, τα 4ωρα, σημαίνουν ότι πληθαίνουν οι μορφές εργασίας που έχουν περιορισμένα δικαιώματα ασφάλισης και ταυτόχρονα επιδεινώνουν την κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων. Το δημόσιο καλύπτει μεγάλο μέρος των αναγκών του με συμβασιούχους STAGE που δεν έχουν δικαίωμα στην ασφάλιση. Αυτό επιτείνεται και από τη συστηματική υποασφάλιση από τη μεριά των εργοδοτών καθώς δηλώνουν μικρότερο χρόνο και αμοιβές, αλλά και επεκτείνουν την ανασφάλιστη εργασία: Ταυτόχρονα, ένας στους πέντε εργαζομένους είναι ανασφάλιστος, μία στις επτά επιχειρήσεις δεν είναι δηλωμένη στο ΙΚΑ, ενώ μεγάλο μέρος από τους νέους εργαζόμενους, της εργασιακής περιπλάνησης και των αλλεπάλληλων διαστημάτων ανεργίας, είναι πιθανό να μην μπορέσουν ποτέ να συνταξιοδοτηθούν!

• 58 δισ. ευρώ υπολογίζεται η λεηλασία των αποθεματικών την περίοδο 1950-1975. Πάνω 3,5 δισ. ευρώ ήταν οι απώλειες από το τζογάρισμα των αποθεματικών στο χρηματιστήριο μετά το 1990. 5,8 δισ. είναι η ετήσια εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών. Πάνω από 3,2 δισ. ευρώ είναι οι βεβαιωμένες οφειλές των επιχειρήσεων προς το ΙΚΑ. Πάνω από 8,7 δισ. ευρώ οι οφειλές του κράτους προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Όλα αυτά αποτελούν μια τεράστια κλοπή με ευθύνη των καπιταλιστών και του κράτους.
  
  


• Τα ταμεία δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα εάν σταματούσε η τεράστια εισφοροδιαφυγή, εάν έμπαινε φραγμός στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, εάν ασφαλίζονταν κανονικά όλοι οι μετανάστες εργαζόμενοι. Κράτος και κεφάλαιο δεν μεθοδεύουν αλλαγές για να «σώσουν» τα ταμεία, αλλά για να απαλλαγούν από τις υποχρεώσεις τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία, για να ενισχύσουν τον ιδιωτικό κλάδο ασφάλισης και περίθαλψης, για να επιβάλουν συνθήκες ακόμη μεγαλύτερης εκμετάλλευσης και ανασφάλειας στους εργαζομένους.
  

Φέρτε πίσω τα κλεμμένα!
Το σύνθημα αυτό των εργαζομένων είναι πέρα για πέρα δίκαιο. Τα λεφτά αυτά αποτελούν τμήμα του μεροκάματου, παρακρατούνται από τον εργοδότη και αποδίδονται στα ασφαλιστικά ταμεία για την περίθαλψη, τη σύνταξη, την ανεργία κ.λπ. Οι ασφαλιστικές εισφορές είναι τμήμα του συνολικού μισθού του εργαζομένου.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην ίδια γραμμή

Σε αυτή την πολιτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συμφωνούν. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι ήταν η ΝΔ με το νόμο Σιούφα που ξεκίνησε την επίθεση, για να τη συνεχίσει το ΠΑΣΟΚ με τις προτάσεις Γιαννίτση (που αποσύρθηκαν ύστερα από τις μεγάλες πανεργατικές κινητοποιήσεις) και να τις κάνει πράξη εν μέρει με το νόμο Ρέππα, που ήδη εφαρμόζεται, ενώ από 1/01/2008 θα οδηγήσει σε σταδιακές μειώσεις των συντάξεων! Άλλωστε, αυτή η πολιτική αποτελεί συνολική κατεύθυνση σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, εντάσσεται στη στρατηγική της Λισαβόνας για τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας και περιλαμβάνεται σε ένα πλήθος από αντιασφαλιστικές ντιρεκτίβες της Ε.Ε..

Η ασφάλιση ζήτημα πρώτης προτεραιότητας!

Το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι από τα πιο σημαντικά για το εργατικό κίνημα. Αφορά τους όρους με τους οποίους αμείβεται συνολικά η εργασία, αφορά την απαίτηση να σταματήσει η ληστεία του κοινωνικού πλούτου, αφορά το δικαίωμα των απόμαχων της δουλειάς να ζουν με αξιοπρέπεια.
Γι’ αυτό και χρειάζεται να αγωνιστούμε για να μπει φραγμός σε κάθε μέτρο που χειροτερεύει τη θέση των εργαζομένων, για να αποκρουστεί κάθε αντιασφαλιστική ρύθμιση σε κάθε χώρο. Παράλληλα, διεκδικούμε μέτρα που βελτιώνουν τη θέση μας και ικανοποιούν τις ανάγκες μας. Ξέρουμε καλά ότι το θέμα του ασφαλιστικού είναι πολιτικό και ταξικό, και όχι «λογιστικό» και τεχνικό. Σε αυτούς που μας λένε ότι για να «λυθεί το ασφαλιστικό» και να «σωθεί η οικονομία» πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο, να αμειβόμαστε λιγότερο και να ζούμε χειρότερα, απαντάμε ότι υπάρχει αρκετός κοινωνικός πλούτος για να δουλεύουμε λιγότερο, να αμειβόμαστε περισσότερο και να ζούμε καλύτερα!
Ταυτόχρονα πρέπει να αποκρούσουμε τα σχέδια της κυβέρνησης, αλλά και κάθε άλλης κυβέρνησης, που με την κατηγοριοποίηση των εργαζομένων με βάση το χρόνο ένταξης στο ασφαλιστικό σύστημα, με τη διάκριση σε ασφαλισμένους, μισοασφαλισμένους και ανασφάλιστους, σε ντόπιους και μετανάστες, επιδιώκει τη διάσπαση της εργατικής τάξης και τη δημιουργία ψευδαισθήσεων ότι υπάρχουν θιγόμενοι και μη. Η οποιαδήποτε επιδείνωση, ακόμη και εάν δεν φαίνεται, αφορά το σύνολο των εργαζομένων. Το κόστος δεν θα το πληρώσουν οι «νέοι», θα το πληρώσουμε όλοι μας! Πρόκειται για μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης, για χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου του συνόλου της εργατικής τάξης.

Κανένας διάλογος – καμιά συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική

Οι συνδικαλιστές ηγεσίες στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, αλλά και πολλές Ομοσπονδίες, όλα τα χρόνια ευθυγραμμίζονταν πλήρως με τις λογικές της ανταποδοτικότητας, συμφώνησαν με το ν. Ρέππα (και τώρα προκλητικά αρνούνται να ζητήσουν την κατάργησή του), επιζήτησαν την «αξιοποίηση» των αποθεματικών των ταμείων μέσω του τζογαρίσματος στην κεφαλαιαγορά, δεν είπαν κουβέντα για τη συνολική πολύχρονη ληστεία των ταμείων και υποτάχτηκαν στις επιλογές του κεφαλαίου. Δεν προετοίμασαν, ούτε σκοπεύουν να προετοιμάσουν τους εργαζομένους για την απόκρουση της επίθεσης, ενώ η ΓΣΕΕ κατέληξε στην εξωφρενική θέση για «έσοδα από αποκρατικοποιήσεις για τη στήριξη των αποθεματικών», τασσόμενη ανοιχτά υπέρ του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων της ΝΔ! Άλλωστε ο ανοιχτός απεργοσπαστικός ρόλος μεγάλων ομοσπονδιών όπως της ΠΟΕ-ΟΤΑ και της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, δείχνουν πόσο φοβούνται την εργατική δράση, πόσο θέλουν να καθηλώσουν στη γέννησή του οποιοδήποτε εργατικό σκίρτημα. Γι’ αυτό αποτελεί πρόκληση η στάση των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να πουν ναι στο διάλογο και να διαφωνούν μόνο στη διαδικασία. Κανένας διάλογος δεν μπορεί να υπάρξει με τις αντιλαϊκές πολιτικές.

Όμως ευθύνες έχουν και οι παρατάξεις της αριστεράς, το ΠΑΜΕ και η Αυτόνομη Παρέμβαση.
Το ΠΑΜΕ αδυνατεί να οργανώσει αποτελεσματικά την πάλη για την απόκρουση της επίθεσης, δεν πιστεύει στη δυνατότητα σήμερα μαζικών και νικηφόρων αγώνων. Λειτουργεί περισσότερο ως κομματική παράταξη του ΚΚΕ και όχι ως πρωτοβουλία αγωνιστικής συσπείρωσης. Εξήγγειλε κάποιες κινητοποιήσεις, αλλά αυτές έχουν περισσότερο το χαρακτήρα των κομματικών εκδηλώσεων και όχι των ενωτικών αγωνιστικών απαντήσεων. Δεν παίρνει πρωτοβουλίες για ένα μαζικό αγωνιστικό κίνημα απάντησης στα κυβερνητικά μέτρα. Από την άλλη η Αυτόνομη Παρέμβαση αναδεικνύει ως κυρίαρχο το ζήτημα της χρηματοδότησης των ταμείων, δε συμμετέχει στο διάλογο γιατί «δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να είναι ειλικρινής», δεν θέτει το ζήτημα της κατάργησης του ν. Ρέππα και δεν ανοίγει μέτωπο στις αντεργατικές κατευθύνσεις της Ε.Ε. Αποτελεί κομμάτι της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, συμμετέχει στο προεδρείο της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ παρέχοντας «αριστερό άλλοθι» στην γραμμή συνδιαλλαγής και υποταγής των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ.

Το εργατικό κίνημα πρέπει να βγει στο προσκήνιο τώρα! Χρειαζόμαστε μια μεγάλη πανεργατική έκρηξη διαρκείας, σαν και αυτή του 2001 και ακόμη μεγαλύτερη, για να καταλάβει η κυβέρνηση ότι δεν πρόκειται να αφήσουμε να χαθούν ιστορικές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, όπως ήταν η κοινωνική ασφάλιση. Το δρόμο τον έδειξαν πέρσι οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί που με τον αγώνα διαρκείας τους απέτρεψαν την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και τη νομιμοποίηση των ιδιωτικών ΑΕΙ. Για να γίνει αυτό απαιτείται η πιο πλατιά αγωνιστική ενότητα των ίδιων των εργαζομένων. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι κι οι εργαζόμενες πρέπει να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους. Να παλέψουμε με όλες τις δυνάμεις μας για τη συγκρότηση ενός ενιαίου πανεργατικού μετώπου ικανού να ανατρέψει τις αντιλαϊκές πολιτικές. Η αντιασφαλιστική επίθεση μάς πλήττει όλους και μόνο ο ενιαίος αγώνας και η αλληλεγγύη μπορούν να οικοδομήσουν αποτελεσματικό μέτωπο αντίστασης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Δεν πρέπει να αφήσουμε τίποτα στην τύχη του, δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη ότι η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ μπορούν να οργανώσουν τη μαζική οργανωμένη πάλη των εργαζομένων.

Όσοι αναφέρονται στη δυνατότητα ενός ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος οφείλουν να κάνουν ό,τι μπορούν για την οργάνωση μιας αποτελεσματικής – ενωτικής πάλης. Με συνελεύσεις σε κάθε χώρο δουλειάς, αγωνιστικές αποφάσεις, με επιτροπές αγώνα σε κάθε περιοχή, με απεργίες αποφασιστικές και συντονισμένες μπορούμε να αποκρούσουμε τα σχέδια της κυβέρνησης, μπορούμε να ανατρέψουμε τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις, μπορούμε να επιδιώξουμε έναν ευρύτερο συντονισμό σωματείων – Εργατικών Κέντρων – Ομοσπονδιών, χωρίς αποκλεισμούς, όλων όσοι συμφωνούν ότι η επίθεση μπορεί και πρέπει να αποκρουσθεί.

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Σε πείσμα όσων λένε οι απολογητές του κεφαλαίου, εμείς θεωρούμε ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι δικαίωμα κάθε εργαζομένου, δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του κράτους. Στην κοινωνική ασφάλιση δεν έχουν θέση οι νόμοι της αγοράς και του κέρδους. Ο πρώτος λόγος ανήκει στις εργατικές ανάγκες και δικαιώματα.

Όχι στα νέα κυβερνητικά μέτρα – αντίσταση σε κάθε βήμα επιδείνωσης της ασφαλιστικής θέσης των εργαζομένων.
Όχι στην ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης, στις συντάξεις πείνας, στην αύξηση των ορίων ηλικίας, στα «επαγγελματικά ταμεία». Κατάργηση της ιδιωτικής ασφάλισης και της δραστηριότητας του κεφαλαίου στους τομείς υγείας – πρόνοιας.
Πλήρης δημόσια καθολική υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση για όλους τους μισθωτούς, ανεξάρτητα από τη μορφή της μισθωτής σχέσης (δελτίο παροχής υπηρεσιών, μερική απασχόληση, φασόν κ.λπ.), την εργασία στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, την ηλικία, το χρόνο ασφάλισης, την εθνικότητα. Καμιά διάκριση ανάμεσα σε «νέους» και «παλιούς» εργαζομένους. Δημόσια και δωρεάν υψηλού επιπέδου υγειονομική κάλυψη, περίθαλψη και πρόνοια για όλους, Έλληνες και μετανάστες.
Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (Νόμοι Σιούφα και Ρέππα, ο νόμος για το ΤΣΜΕΔΕ, ο νόμος για τα ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων) και όλες οι αντιασφαλιστικές διατάξεις. Να μην εφαρμοστούν οι αντιασφαλιστικές οδηγίες της E.E. και τα κριτήρια της Λισαβόνας.
Όχι στην ανταποδοτικότητα και την επιχειρηματικότητα στην κοινωνική ασφάλιση. Κατάργηση κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των ταμείων. Κρατική εξασφάλιση των αποθεματικών.
Κράτος και εργοδότες να αναλάβουν το κόστος του ασφαλιστικού συστήματος. Να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα από το 1950 μέχρι σήμερα και με ανάλογο τόκο. Όχι στις χαριστικές ρυθμίσεις.
Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας ή στα 55 και 58, 50 και 55 αντίστοιχα για τα βαρέα και ανθυγιεινά. Όπου υπάρχουν ευνοϊκότερα (χαμηλότερα) όρια να διατηρηθούν.
Αυξήσεις στις συντάξεις και τους μισθούς. Σύνδεση της κατώτατης σύνταξης με το βασικό μισθό- μεροκάματο. Υπολογισμός της σύνταξης με βάση τον καταληκτικό μισθό – πλήρης αναπλήρωση. Κατώτερος μισθός 1400 ευρώ. Δραστική μείωση του χρόνου εργασίας. 7ωρο - 35ωρο – 5 ήμερο παντού.
Επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό μισθό-μεροκάματο, σε όλο το διάστημα ανεργίας. Υπολογισμός του χρόνου ανεργίας και ασθένειας ως συντάξιμου χρόνου.
Επέκταση –και όχι περιορισμός– των βαρέων και ανθυγιεινών και σε νέα τμήματα εργαζομένων που το έχουν ανάγκη (νέες επαγγελματικές ασθένειες).
Άμεση αντιμετώπιση της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας. Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους. Πλήρης ασφάλιση για όλους τους εργαζομένους. Όχι στις χαριστικές ρυθμίσεις για όσους εισφοροδιαφεύγουν. Να σταματήσουν όλες οι μορφές ‘νόμιμης’ ανασφάλιστης εργασίας (STAGE κ.λπ.). Ένταξη στο ΙΚΑ των εργατών γης.
Πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα στους μετανάστες. Διακρατικές συμφωνίες και δικαίωμα μεταφοράς των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των μεταναστών στις χώρες καταγωγής τους.

Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις - Κινήσεις Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης,
Πρωτοβουλία Οικοδόμων,
Παρεμβάσεις - Συσπειρώσεις Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών,
Αριστερή Ριζοσπαστική Συσπείρωση Υγειονομικών,
Αριστερή Πρωτοβουλία Μισθωτών Τεχνικών,
Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο,
Ταξική Ενότητα Ιδιωτικών Υπαλλήλων,
Πρόταση Προοπτικής - Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Εργαζομένων Εθνικής, Παρέμβαση...εργαζομένων στην Γ.Γ. ΕΣΥΕ,
Εργαζόμενοι/ες από το χώρο του βιβλίου,
Αγωνιστική Πρωτοβουλία Αγροτικής Τράπεζας,
Αγωνιστικές Κινήσεις-Συσπειρώσεις στους ΟΤΑ,
Ριζοσπαστική Παρέμβαση Μισθωτών Λογιστών,
Πρωτοβουλία Συσπείρωσης στις Τράπεζες (Εθνική, Εμπορική, Alpha, Eurobank, Γενική, Αττικής, Αγροτική),
Πρωτοβουλία Γένοβα εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα,
Αντεπίθεση Εργαζομένων,
Αριστερή Παρέμβαση Μηχανικών Δημόσιου Τομέα,
Αγωνιστικές Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

Αγώνας μέχρι τη νίκη ή δουλειά μέχρι το θάνατο

12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

Συναδέλφισσα, Συνάδελφε,
Η νέα αντιασφαλιστική επιδρομή μας αφορά όλους. Έρχεται να γκρεμίσει την κοινωνική ασφάλιση, να σαρώσει τις καταχτήσεις μας. Η κυβέρνηση της ΝΔ και όλοι οι νεοφιλελεύθεροι υποστηρικτές του συστήματος, έχουν συναποφασίσει στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης το χτύπημα της ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ, της ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ, και των ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ.

• Προωθούν: Αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση συντάξεων με αλλαγή του τρόπου υπολογισμού, περιορισμό λίστας βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, ενοποίηση Ταμείων «προς τα κάτω», μείωση των επικουρικών Συντάξεων.
  Η νέα επίθεση στρέφεται ενάντια σε όλους τους ασφαλισμένους «παλιούς» και «νέους», ακολουθεί την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα-και αν περάσει-θα έχει δραματικές συνέπειες για όλο τον κόσμο της δουλειάς και του μόχθου. Οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ το ’90-’93 και ο νόμος Ρέππα του ΠΑΣΟΚ το 2002, χτύπησαν τα θεμέλια της κοινωνικής ασφάλισης, πετσοκόβοντας τα δικαιώματα των εργαζομένων και αυξάνοντας την κερδοφορία του κεφαλαίου. ΒΑΣΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΡΕΠΠΑ ΚΑΙ Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΣΙΟΥΦΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ 1982 ΚΑΙ ΜΕΤΑ.
  
  Συναδέλφισσα, Συνάδελφε,
  
  Χρόνια τώρα οι πολιτικοί εκπρόσωποι και τα τσιράκια του συστήματος προσπαθούν να μας πείσουν ότι το ασφαλιστικό περνάει κρίση, ότι καταρρέουν τα Ταμεία και ότι για το χάλι της ασφάλισης πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Λένε ψέματα. Υπεύθυνοι γι΄ αυτό είναι το κράτος και η εργοδοσία που:
  Δεκαετίες τώρα καταληστεύουν τα αποθεματικά των Ταμείων σε όφελος του κεφαλαίου.
  
• Κάθε τόσο απαλλάσσουν τις επιχειρήσεις από τα χρέη τους στα Ταμεία.
• Το ίδιο το κράτος δεν πληρώνει τις δικές του εισφορές στα Ταμεία.
• Τζογάρουν δις Ευρώ (Χρηματιστήριο, δομημένα ομόλογα κλπ.).
• Επεκτείνουν κι άλλο την απλήρωτη, ανασφάλιστη «μαύρη» εργασία και την μερική απασχόληση.
  Πρέπει να πληρώσουν τα «σπασμένα»:
  Από τη μια μεριά κινδυνολογούν και από την άλλη οργανώνουν τον «Κοινωνικό Διάλογο». Σ’ αυτόν συμμετέχουν η κυβέρνηση, τα κόμματα του κεφαλαίου και οι εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Στόχος τους, να περάσει η επίθεση στο ασφαλιστικό, να αποπροσανατολιστούν οι εργαζόμενοι και να υπονομευτεί η πάλη τους. Κανένας διάλογος με αυτούς που ληστεύουν τα Ταμεία και τους εργαζόμενους.
  
  ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ. ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Ο πλούτος αυτής της κοινωνίας παράγεται από τη δουλειά μας. Οφείλουμε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη δουλειά, το δικαίωμα στην ασφάλιση για όλους, με θεμελιώδες κριτήριο τις πραγματικές μας ανάγκες.
Καλούμε τους εργαζόμενους και τις ΕΑΚ να συγκαλέσουν γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, να εκλέξουν απεργιακές επιτροπές για την οργάνωση των αγώνων. ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.

Με ένα ανεξάρτητο, νικηφόρο, νέο εργατικό κίνημα να διεκδικήσουμε:

˜ Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ
˜ Να επιστραφούν ΟΛΑ τα κλεμμένα στα ταμεία
˜ Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (30 χρόνια δουλειάς) - Σύνταξη στα 55 (γυναίκες στα 50) - Κατάργηση της εισφοράς των εργαζομένων (να πληρώνουν κράτος και εργοδότες).
˜ Δημόσια, πλήρης, καθολική, υποχρεωτική ασφάλιση όλων των εργαζόμενων
˜ 1400 ευρώ (όριο φτώχειας) κατώτερος μισθός και κατώτερη σύνταξη για όλους
˜Μόνιμη, σταθερή δουλειά για όλους. Να καταργηθεί η ελαστική, μερική κι ανασφάλιστη εργασία


ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ
Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Εργαζομένων Εθνικής

ΠΑΝΩ ΑΠΟ 540 ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΖΗΤΟΥΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΓΕΝ. ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Πάνω από 540 υπογραφές συναδέλφων που ζητούν έκτακτη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου με θέμα το ασφαλιστικό κατατέθηκαν σήμερα, Πέμπτη, στο ΔΣ του ΣΥΕΤΕ. Η πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών ξεκίνησε από 2-3 καταστήματα της Αθήνας κυρίως από νέους συναδέλφους, αλλά σύντομα εξαπλώθηκε και στην επαρχία, αλλά και σε κάποιους χώρους διευθύνσεων στην Αθήνα. Συνάδελφοι από 40 περίπου καταστήματα Αθήνας κι επαρχίας, και δεκάδες άλλοι από πολλούς χώρους όπου απευθυνθήκαμε ανταποκρίθηκαν με μεγάλο ενδιαφέρον. Οι υπογραφές κατατέθηκαν συμβολικά ανήμερα της στάσης εργασίας της ΟΤΟΕ για το ασφαλιστικό, με αφορμή την επίθεση στο ασφαλιστικό καθεστώς των εργαζομένων στην Άλφα Μπανκ.

Αντιγράφουμε από το κείμενο υπογραφών:
«Εδώ και τρεις μήνες υπάρχουν δύο περιστατικά που μας ανησυχούν ιδιαίτερα.
1. Η υπουργική απόφαση να αλλάξει το ΔΣ του Ταμείου Συντάξεων, ώστε να αποκτήσουν πλειοψηφία κυβέρνηση και εργοδότες, δείχνει τη βούληση να ενταχτεί το συντομότερο το ταμείο κύριας σύντ. στο ΙΚΑ (νόμος 3029/02, Ρέππας) κάτι που μας βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετους.
2. Η ένταξη των νέων συναδέλφων που προσλήφθηκαν από 1-1-2005 στο ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ για την επικουρική τους ασφάλιση αποτελειώνει το έργο της διάλυσης των επικουρικών μας ταμείων, όπως προέβλεπε ο νόμος 3371/05. Επιτείνει το διαχωρισμό των συναδέλφων σε νέους και παλιούς, βάζει ταφόπλακα με αντιδημοκρατικό τρόπο σε κατακτήσεις χρόνων στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα.
Θεωρούμε ότι αυτές οι εξελίξεις είναι πολύ σοβαρές, γι αυτό πρέπει να συζητήσουμε άμεσα τον τρόπο αντίδρασής μας. Υπογράφουμε αυτό το κείμενο γιατί πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνει άμεσα Έκτακτη Γενική Συνέλευση των μελών του ΣΥΕΤΕ με θέμα το Ασφαλιστικό, μέσα στο Νοέμβρη, (σύμφωνα με το καταστατικό απαιτούνται το 1/20 των μελών, δηλαδή 500 υπογραφές) για να ενημερωθούν όλοι οι συνάδελφοι και να πάρουμε αποφάσεις για το πώς θα κινητοποιηθούμε και θα αντιδράσουμε, ώστε να μην περάσουν αυτές οι αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις.»

Η κατάθεση τόσων υπογραφών (πάνω από το 1/20 των μελών) «υποχρεώνει» το ΔΣ του ΣΥΕΤΕ να συγκαλέσει ΑΜΕΣΑ έκτακτη Γ.Σ. με θέμα το Ασφαλιστικό. Πάνω απ΄ όλα, διαφαίνεται η ανησυχία των συναδέλφων, νέων και παλιών, και η διάθεση για συζήτηση, ενημέρωση, αποφάσεις, και κυρίως δράση.

22.11.2007



ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ
Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Εργαζομένων Εθνικής

Ανακοίνωση για το Ταμείο Συντάξεων

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
στο ΤΑΜΕΙΟ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ της ΕΘΝΙΚΗΣ

Όχι μόνο δεν πρόλαβε να επανεκλεγεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και βιάζεται να ξεμπερδεύει με το ασφαλιστικό, αλλά μεθόδευσε ήδη πριν τις εκλογές την εφαρμογή των αντεργατικών σχεδίων της.
Εν μέσω καλοκαιριού –για άλλη μια φορά- υλοποίησε κυριολεκτικά «στη ζούλα» μια προκλητική απόφαση που αποτελειώνει το έργο του αντιασφαλιστικού νόμου 3029/2002 του ΠΑΣΟΚ που πήγαινε το ταμείο κύριας σύνταξης στο ΙΚΑ : το Υπουργείο Εργασίας αύξησε με Υπουργική Απόφαση (29-6-07) τα μέλη του ΔΣ του Ταμείου Συντάξεων Προσωπικού Εθνικής Τραπέζης (από 5 σε 7). Το αποτέλεσμα (άρα και ο στόχος) είναι οι εκπρόσωποι των εργαζομένων και συνταξιούχων της Εθνικής – που ήταν περισσότεροι – να μειοψηφούν τώρα έναντι των κυβερνητικών και εργοδοτικών εκπροσώπων.
Είναι προφανές ότι το σκάνδαλο αυτό απ΄ την πλευρά της κυβέρνησης Καραμανλή έχει σκοπό να προωθήσει ευκολότερα την εφαρμογή του νόμου 3371/05, που συμπλήρωσε το νόμο 3029/02 του Ρέππα, και προβλέπουν την ένταξη του Ταμείου μας στο ΙΚΑ. Η «νέα πλειοψηφία» (κυβέρνηση και διοίκηση ΕΤΕ) στο ΔΣ του Ταμείου προφανώς θα «αποφασίσει» τώρα ότι συμφωνεί (!) με τον αντιασφαλιστικό νόμο Αλογοσκούφη, όπως έπραξε πριν λίγους μήνες το αντίστοιχο Ταμείο Συντάξεως της Αγροτικής.

Μόνη λύση ο αγώνας για κατάργηση
όλων των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ!

Οι τεράστιες ευθύνες του ΣΥΕΤΕ και της ΟΤΟΕ είναι περισσότερο από προφανείς, αφού αποδείχτηκε ξανά ότι με δικαστικές προσφυγές και νομικίστικα κόλπα, όταν δεν συμμετέχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στις εργατικές μάχες, δεν μπορούν να προβάλουν οποιοδήποτε εμπόδιο στα σχέδια κυβέρνησης-εργοδοτών. Η ΠΑΣΚΕ (πλειοψηφία σε ΣΥΕΤΕ-ΟΤΟΕ) πληρώνει τώρα την ταύτισή της με τον αντιασφαλιστικό νόμο του ΠΑΣΟΚ (3029/02 του Ρέππα), ακόμη κι όταν εμφανίστηκε ο νόμος-συμπλήρωμά του το 2005. Η δε ΔΑΚΕ που τώρα είναι κυβερνητική παράταξη ταυτίζεται με τις επιλογές ΝΔ και σφυρίζει αδιάφορα. Εύλογα αναρωτιέται κανείς: από τον Ιούνιο που άλλαξε η ΝΔ το ΔΣ του Ταμείου Συντάξεων, τι έκαναν οι εκπρόσωποι μας του ΣΥΕΤΕ αλλά και των Συνταξιούχων και δεν το κατήγγειλαν καν; Αλλά και τι έκανε τόσα χρόνια το ίδιο το ΔΣ του Ταμείου κι όταν είχαμε οι εργαζόμενοι την πλειοψηφία όταν περνούσε ο ένας νόμος μετά τον άλλο;
Υπάρχει τρόπος να ανακόψουμε την επίθεση στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα πριν να είναι αργά: με ανυπότακτο και ανυποχώρητο αγώνα ενάντια σε όλους τους αντιασφαλιστικούς νόμους ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και με την ανεξάρτητη μαζική δράση όλων των εργαζόμενων, έξω από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΟΤΟΕ-ΓΣΕΕ.

• Θεωρούμε ότι επέμβαση στο Ταμείο Συντάξεων είναι εξαιρετικά ΚΡΙΣΙΜΗ και ΣΟΒΑΡΗ για τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, ενόψει της νέας αντιασφαλιστικής λαίλαπας.
• Γι αυτό, καλούμε το ΔΣ του ΣΥΕΤΕ να καλέσει ΈΚΤΑΚΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ, με θέμα το Ασφαλιστικό (νόμος 3371/05, Ταμείο Συντάξεων, Ένταξη νέων υπαλλήλων στο ΙΚΑ-ΕΤΕΑΜ κλπ.), ώστε να ενημερωθούν όλοι οι συνάδελφοι και ν΄ αποφασίσουμε από κοινού πώς θα αντιδράσουμε.
• Καλούμε όλους τους συναδέλφους και τις ΕΑΚ να μαζέψουν υπογραφές για έκτακτη Γενική Συνέλευση.

Επικοινωνία: e-mail: protasiprooptik@in.gr, τηλ. 2103695042 (25042)

Οκτώβρης 2007

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 25 ΙΟΥΝΗ

Επειδή …

-Δεν μπορούμε να δεχθούμε την «με το έτσι θέλω» κ’ παράνομη απόλυση ενός συναδέλφου που προσλήφθηκε με τους ίδιους όρους με όλους…
-Δεν αμφιβάλουμε καθόλου τι σημαίνει η Πρώτη Απόλυση ενός συναδέλφου για όλους εμάς και τι μήνυμα στέλνει η διοίκηση Αράπογλου…
-Δεν δεχόμαστε την αλαζονική και «τσαμπουκαλίδικη» επιβολή ενός δήθεν «δοκιμαστικού» εξαμήνου στους νεοπροσληφθέντες, που τώρα εφαρμόζεται με το χειρότερο τρόπο…
-Δεν κατανοούμε τι σημαίνει «μη ευδόκιμη υπηρεσία» για τη διοίκηση: ότι δεν σκύβει το κεφάλι, ότι δεν δέχεται τις απλήρωτες υπερωρίες, ότι δεν προσκυνά τη λογική του «γιαπισμού», ότι δεν έχει «βύσμα»… τι;
-Δεν αντέχουμε να μας αποκαλούν «συνεργάτες» εκείνοι που θησαυρίζουν από την αυξανόμενη εκμετάλλευσή μας, όταν προφανώς στα κέρδη δεν είμαστε «συνεργάτες», αλλά εργοδότες και εργαζόμενοι…
-Δεν τσιμπάμε στην ελεημοσύνη των μπόνους, τα ψίχουλα από τα εκατομμύρια ευρώ κέρδη που παράγουν από τη δουλειά μας…
-Δεν έχουμε αυταπάτες για τις ευθύνες του ΣΥΕΤΕ όλα αυτά τα χρόνια μέχρι και τώρα, δεχόμενος τις εθελουσίες, τους στόχους, τα διαφορετικά για τον καθένα μπόνους, τα δοκιμαστικά εξάμηνα…

-Πιστεύουμε ότι μπορούμε να ανατρέψουμε αυτήν την αντεργατική επίθεση παίρνοντας τον αγώνα στα χέρια μας, στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων, με τα δικά μας αιτήματα, για τα δικαιώματά μας…

… στις 25 Ιούνη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΟΛΟΙ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

ü Να επαναπροσληφθεί ΤΩΡΑ ο απολυμένος συνάδελφος
ü Να σταματήσει ΤΩΡΑ το ‘δοκιμαστικό’ εξάμηνο στους νέους
ü ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ü Μαζικές προσλήψεις με δημόσιες διαφανείς διαδικασίες
ü Επιχειρησιακή σύμβαση με αξιοπρεπή αύξηση του βασικού μισθού, όχι λιγότερα από 1400 ευρώ πρώτος μισθός
ü Να σταματήσουν οι ‘ατομικές’ εθελουσίες
ü Να καταργηθούν οι στόχοι ανά βδομάδα- μήνα- τρίμηνο, ανά υπάλληλο –υπηρεσία –κατάστημα
ü Να σταματήσουν τα άδικα μπόνους των δεκάδων χιλιάδων ευρώ στους λίγους και λίγων δεκάδων ευρώ στους πολλούς


ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ
Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Εργαζομένων Εθνικής

Διακήρυξη Αγωνιστικής Ταξικής Ενότητας Συνέδριο ΕΚΑ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
(πρωτοβουλία αντιπροσώπων στο συνέδριο του ΕΚΑ)

Η επίθεση συνεχίζεται

H κυβέρνηση της ΝΔ, με την ανοιχτή συναίνεση και υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της E.E. προχωρά σε μια ολόπλευρη επίθεση στα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εργαζομένων και των νέων. Η «Πράσινη Βίβλος» της Ε.Ε. προωθεί την πλήρη απορρύθμιση της εργασίας και κάθε έννοια συλλογικού δικαιώματος και εισάγει την περιβόητη ελαστασφάλεια (flexicurity). Κυβέρνηση, κεφάλαιο, αστικά κόμματα, ιδεολογικοί μηχανισμοί και «διεθνείς οργανισμοί» διεξάγουν πραγματικό κοινωνικό πόλεμο ενάντια στην εργαζόμενη πλειοψηφία:
§ Παρατεταμένη λιτότητα, άγρια φορολογία, ακρίβεια και για το κεφάλαιο φοροαπαλλαγές.
§ Ληστεία των αποθεματικών των ταμείων στο χρηματιστήριο και τα «δομημένα ομόλογα». Προετοιμασία νέων αντιδραστικών τομών στο ασφαλιστικό με αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων. Την ίδια στιγμή η εφαρμογή των αντιασφαλιστικών νόμων ήδη επιδεινώνει την ασφαλιστική προστασία των νέων εργαζομένων.
§ Ιδιωτικοποιήσεις και λειτουργία των ΔΕΚΟ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, αλλαγή εργασιακών σχέσεων, σύγκλιση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ως προς την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων.
§ Εισβολή της αγοράς και της αγοραίας λογικής στην παιδεία, την υγεία, την αυτοδιοίκηση, μέσα από την περικοπή κοινωνικών δαπανών, τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, τη λογική της ανταποδοτικότητας
§ Ελαστικές εργασιακές σχέσεις και αύξηση της μαύρης εργασίας. Ομηρία των συμβασιούχων και προσπάθεια κατάργησης της μονιμότητας σε δημόσιο και ΔΕΚΟ. Επέκταση του επενοικιαζομένων. Απελευθέρωση των απολύσεων.
§ Διευθέτηση του χρόνου εργασίας, κατάργηση 8ωρου, επέκταση – απελευθέρωση του ωραρίου, κατάργηση – υπονόμευση αργιών.
§ Υπερεκμετάλλευση των μεταναστών και των ξένων εργατών.
§ Αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις» στην Παιδεία με υπονόμευση των εργασιακών δικαιωμάτων, πειθάρχηση των φοιτητών, ταξικούς φραγμούς και υποταγή στις ανάγκες των επιχειρήσεων.
§ Ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, εργοδοτική τρομοκρατία, ένταση του αυταρχιασμού.
Συνολικά το κεφάλαιο, για να αυξήσει ακόμη περισσότερο τα κέρδη του και να βαθύνει την εκμετάλλευση, στο πλαίσιο και της καπιταλιστικής διεθνοποίησης, επιθυμεί μια φιγούρα εργαζομένου, με διαρκή εργασιακή περιπλάνηση και συνεχή ανασφάλεια, με αναβαθμισμένες δεξιότητες αλλά ριζικά συρρικνωμένα δικαιώματα. Η «γενιά των 700 ευρώ», των συνεχών καταρτίσεων αλλά και της ελαστικής εργασίας και ζωής, αναδεικνύεται σε μόνιμο στοιχείο της στρατηγικής των καπιταλιστών.

Η ελπίδα είναι στους αγώνες

Τα τελευταία δύο χρόνια η ελληνική κοινωνία συγκλονίστηκε από μεγάλους αγώνες. Τον απεργιακό αγώνα διαρκείας των τραπεζών και την απεργία των ναυτεργατών ακολούθησαν οι μεγάλες κινητοποιήσεις του κόσμου της εκπαίδευσης. Πρώτα ο ξεσηκωμός των φοιτητών το Μάιο Ιούνιο του 2006 που υποχρέωσαν την κυβέρνηση σε αναδίπλωση και μετά ο μεγαλειώδης αγώνας των δασκάλων. Ακολούθησαν τρεις μήνες καταλήψεων και απεργιών στα ΑΕΙ που ράγισαν τη συναίνεση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, δεν επέτρεψαν να περάσει με ενισχυμένη πλειοψηφία η πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος και κατάφεραν σημαντικά πλήγματα στο νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ.
Αγώνες σαν κι αυτοί στην εκπαίδευση, έδειξαν ότι μπορούν να έχουν αποτελέσματα και να ασκούν πραγματική πίεση στην κυβέρνηση. Έδειξαν ότι το κίνημα μπορεί να κερδίζει και με αυτό τον τρόπο δείχνουν το δρόμο και για τους αγώνες της επόμενης περιόδου. Ήταν αγώνες παρατεταμένοι, κλιμακούμενοι και αποφασιστικοί, που απέφευγαν τη λογική των «συμβολικών» κινήσεων και έδειχναν την προοπτική ενός κινήματος που να ξεπερνά τη διαμαρτυρία και να επιχειρεί ρωγμές στη στρατηγική του κεφαλαίου. Δεν μιλούσαν μόνο για το συγκεκριμένο ζήτημα κάθε κλάδου, αλλά και απευθύνονταν σε όλη την κοινωνία και οικοδομούσαν δεσμούς αλληλεγγύης στη βάση του κοινού αγώνα για τα δικαιώματα στην παιδεία, την υγεία, την εργασία. Οι εργαζόμενοι είχαν λόγο και δεν τους αποφάσιζαν μόνο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες.

ΕΚΑ: τρία χρόνια μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων

Τα τρία χρόνια που πέρασαν από το προηγούμενο συνέδριο, τόσο το ΕΚΑ, όσο και συνολικά το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα, οι μεγάλες ομοσπονδίες, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν λειτούργησαν σαν εκπρόσωποι των εργαζομένων ή σαν κέντρα αντίστασης στην επίθεση του κεφαλαίου, αλλά σαν μηχανισμοί αναπαραγωγής αστικών λογικών μέσα στο κίνημα και υπονόμευσης της δυνατότητας αποτελεσματικών κινητοποιήσεων. Κυριάρχησε η λογική της διαπραγμάτευσης διαδρόμων, των «εποικοδομητικών προτάσεων» και των «λελογισμένων» κινητοποιήσεων που οδηγούν τους αγώνες στην ήττα:
· Η ΓΣΕΕ και πολλές ομοσπονδίες υπέγραψαν διετείς συμφωνίες εργασιακής ειρήνης ανακουφίζοντας κυβέρνηση και εργοδότες και νομιμοποιώντας τη λιτότητα.
· Στις ΔΕΚΟ την προδοτική στάση της ΟΜΕ-ΟΤΕ να συναινέσει στην κατάργηση της μονιμότητας ακολούθησαν οι χλιαρές απεργίες του Δεκέμβρη του 2005 που επέτρεψαν στην κυβέρνηση να περάσει το νόμο. Ουσιαστικά, συνυπέγραψαν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τους αντιδραστικούς κανονισμούς εργασίας.
· Προσέφεραν άλλοθι στην επιχείρηση αναθεώρησης του άρθρου 16 μεθοδεύοντας την ίδρυση «μη-κρατικού» ΑΕΙ από τη ΓΣΕΕ.
· Αρνήθηκαν να κάνουν το θέμα των συμβασιούχων, το θέμα της μόνιμης και σταθερής εργασίας υπόθεση ΟΛΩΝ των εργαζομένων.
· Δεν έκαναν κανένα βήμα για το συντονισμό και την ενίσχυση των κλαδικών αγώνων, πέραν κάποιων τυπικών ανακοινώσεων. Δεν βρεθηκαν στο πλευρό των φοιτητών, παράταξαν τα ΜΑΤ για να μην απευθυνθούν οι φοιτητές στο συνέδριο της ΓΣΕΕ.
· Έμειναν μόνο στην καταγγελία των «δομημένων» ομολόγων και δεν κατήγγειλαν ούτε τη συνολική πολύχρονη ληστεία των ταμείων, ούτε τις προετοιμαζόμενες αντιδραστικές αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα.
· Επέμειναν στον αποκλεισμό από τα σωματεία όλων εκείνων των εργαζομένων με ελαστικές εργασιακές σχέσεις και άτυπες μορφές μισθωτής εργασίας.
· Δεν έκαναν καμιά προσπάθεια για να μπουν στα σωματεία οι ξένοι εργάτες.
· Απείχαν από τη μεγάλη μάχη ενάντια στην επέκταση του ωραρίου στα καταστήματα.
· Συμμετείχαν στις επιτροπές «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας.
Αλλά και συνολικότερα συνεχίστηκε η εμπέδωση της λογικής του υποταγμένου συνδικαλισμού. Η εικόνα του συνδικαλιστή συνομιλητή της διοίκησης και συνδιαχειριστή της απαξίωσης των συλλογικών δικαιωμάτων κυριαρχεί σε πολλές ομοσπονδίες. Το μεγαλύτερο μέρος των εκλεγμένων στις ανώτερες θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος ασχολείται με την πολιτική του καριέρα και έχει χρόνια να πατήσει σε χώρο εργασίας. Από τους αγώνες προτιμούν τις «συνεννοήσεις» ή ακόμη χειρότερα τις συναλλαγές με την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Όλο το προηγούμενο διάστημα ούτε το ΕΚΑ, ούτε οι συνομοσπονδίες πήραν πρωτοβουλίες για να απαντηθεί το τεράστιο πρόβλημα της μειωμένης συνδικαλιστικής κάλυψης. Δεν μπορεί να μαζικοποιηθεί το εργατικό κίνημα με σωματεία σφραγίδες και παραταξιακά μαγαζιά, ούτε πολύ περισσότερο με σωματεία παραρτήματα της εργοδοσίας. Ούτε θα μπορέσει να μαζικοποιηθεί εάν δεν μπορούν τα συνδικάτα να εγγράφουν όλους τους εργαζομένους σε ένα χώρο ανεξαρτήτως τυπικής εργασιακής σχέσης και εάν δεν γίνει προσπάθεια να ξεπεραστούν οι σημερινοί διαχωρισμοί που εμποδίζουν την ενωτική δράση ανά κλάδο, αλλά και συνολικά. Γι’ αυτό το λόγο και δεν μπορούμε παρά να καταψηφίσουμε τον απολογισμό του ΕΚΑ.
Για την κατάσταση ευθύνονται τόσο η κυβερνητική ΔΑΚΕ όσο και η ΠΑΣΚΕ, που δεν διαφοροποιείται επί της ουσίας από την κυρίαρχη πολιτική, γι’ αυτό και σε αρκετές περιπτώσεις οι ηγεσίες ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ συμπεριφέρονται σαν σιαμαία αδέλφια.
Όμως ευθύνες έχουν και οι παρατάξεις της αριστεράς, το ΠΑΜΕ και η Αυτόνομη Παρέμβαση. Από τη μια, η Αυτόνομη Παρέμβαση μπορεί να βγάζει διάφορες διακηρύξεις ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική και το νεοφιλελευθερισμό, αλλά ταυτόχρονα επιδιώκει να είναι κομμάτι της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, να συμμετέχει στο προεδρείο της ΓΣΕΕ παρέχοντας «αριστερό άλλοθι» στην γραμμή συνδιαλλαγής και υποταγής των ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ, να μην ανοίγει μέτωπο στις αντεργατικές κατευθύνσεις της Ε.Ε, να συνυπογράφει τις βασικές κατευθύνσεις του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος. Από την άλλη, το ΠΑΜΕ μπορεί να υιοθετεί ένα πιο μαχητικό πλαίσιο αιτημάτων εντούτοις δεν πιστεύει στη δυνατότητα σήμερα μαζικών και νικηφόρων αγώνων. Κινείται με βάση την αντίληψη ότι σήμερα κανένας αγώνας δεν μπορεί να κερδίσει και κατά συνέπεια αντιμετωπίζει τις κινητοποιήσεις ως εκλογική δεξαμενή για το ΚΚΕ. Στις Ομοσπονδίες που πλειοψηφεί, αποφεύγει την πραγματική μαχητική διεκδίκηση. Ακόμη και εκεί που συμμετέχει ενεργά σε κινητοποιήσεις, όπως στην Παιδεία, αυτό γίνεται κάτω από την πίεση του κινήματος και όχι επειδή το είχε επιλέξει εξαρχής. Η απάντηση στην επίθεση του κεφαλαίου δεν μπορεί να στηρίζεται σε αυτή τη λογική και στη κομματική καταγραφή που διαλέγει το ΠΑΜΕ.
Εμείς λέμε ότι σήμερα περισσότερο παρά ποτέ χρειάζεται να γίνει προσπάθεια για ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζομένων σε σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική. Όσοι αναφέρονται στην ανάγκη αγωνιστικής απάντησης στις πολιτικές κυβέρνησης, κεφαλαίου, εργοδοσίας θα πρέπει να συμβάλουν έμπρακτα σε τέτοιες ενωτικές πρωτοβουλίες των ίδιων των εργαζομένων.

Ρήξη με την αστική πολιτική και τον υποταγμένο συνδικαλισμό

Σήμερα απαιτείται η συνολική αγωνιστική ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, η ρήξη με την αστική πολιτική και τη λογική και πρακτική του υποταγμένου συνδικαλισμού.
Χρειαζόμαστε ένα εργατικό κίνημα ταξικό, αγωνιστικό, ανεξάρτητο, ενωτικό και νικηφόρο που να υψώσει αποτελεσματική αντίσταση στην επίθεση του κεφαλαίου αλλά και να προβάλλει ξανά τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των νέων, που επιθετικά θα ανοίγει το ίδιο ζητήματα και δεν θα περιμένει απλώς τα μέτρα της κυβέρνησης, της Ε.Ε., των εργοδοτών για να απαντήσει, ένα εργατικό κίνημα που:
§ Θα στηρίζεται στη δύναμη των ίδιων των εργαζομένων, την καθημερινή δράση στη δημοκρατική λειτουργία των συνδικάτων στις Γενικές Συνελεύσεις, στις Απεργιακές Επιτροπές.
§ Θα γράφει στα σωματεία όλους τους εργαζομένους κάθε κλάδου ανεξαρτήτως τυπικής σχέσης για να μην υπάρχουν συνδικαλιστικά ακάλυπτοι εργαζόμενοι (π.χ. εργαζόμενοι με δελτίο όταν αυτό συγκαλύπτει μισθωτή εργασία) και θα προσπαθεί να ξεπεράσει τη λογική του διαχωρισμού και του κατακερματισμού.
§ Θα δοκιμάζει μορφές αγωνιστικού συντονισμού, κοινής δράσης και αλληλεγγύης των ίδιων των σωματείων και όχι των συνδικαλιστικών ηγεσιών και γραφειοκρατιών.
§ Δεν θα ελέγχεται από κράτος και εργοδότες, δεν θα υποτάσσεται σε κομματικές σκοπιμότητες, θα γυρνάει την πλάτη του σε λογικές υποταγής και συνδιαχείρισης.
§ Θα συγκρούεται με το σύνολο των αντιλαϊκών, αντεργατικών ρυθμίσεων που προωθούν κυβέρνηση, ΕΕ, εργοδότες, όπως αυτή εξειδικεύεται σε κάθε κλάδο, αναζητώντας τον κοινό αγώνα με άλλους κλάδους και την αγωνιστική ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζομένων
§ Θα επιλέγει όλες τις μορφές παρατεταμένης και επίμονης πάλης μέχρι την επίτευξη νικών, πέρα από τη λογική των εθιμοτυπικών απεργιών και της αναζήτησης συμβιβαστικών λύσεων.
§ Θα φέρνει στο προσκήνιο τις σύγχρονες εργατικές ανάγκες και διεκδικήσεις και θα αντιστέκεται στην καπιταλιστική εκμετάλλευση από τη σκοπιά του αγώνα για την ανατροπή της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης
§ Δεν θα διστάζει να πάει θέση απέναντι σε όλα τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα, τον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό, την ευρωπαϊκή ένωση και θα συγκρούεται με τις λογικές της «ανάπτυξης», του «εκσυγχρονισμού», της «ευρωπαϊκής προοπτικής».
Μόνο έτσι θα μπορέσει να δοθεί ξανά μια νικηφόρα πνοή στο εργατικό κίνημα, να αυξηθεί η εμπιστοσύνη των εργαζομένων στα συνδικάτα, να διαμορφωθούν συνειδήσεις εργαζομένων που αντιστέκονται και διεκδικούν μικρές και μεγάλες κατακτήσεις.

Και αυτό δεν μπορεί παρά να αποτυπώνεται και σε ένα διεκδικητικό πλαίσιο που να αντιστοιχεί στις βασικές σημερινές εργατικές διεκδικήσεις:
§ Όχι στη λιτότητα – καμιά πειθάρχηση στα ασφυκτικά πλαίσια της δημοσιονομικής πολιτικής. Να ζούμε με αξιοπρέπεια κάνοντας μόνο μια δουλειά. Όταν ακόμη και οι επίσημες στατιστικές βάζουν το όριο φτώχιας στα 1400 ευρώ, δεν μπορεί ο κατώτερος μισθός να είναι πιο κάτω! Καταγγελία των συλλογικών συμβάσεων εργασιακής ειρήνης και αγώνας για συμβάσεις σύμφωνες με τις ανάγκες των εργαζομένων. Όχι στη σύνδεση μισθού-απόδοσης, τις «αξιολογήσεις» και τις εξατομικευμένες σχέσεις εργασίας.
§ Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Να αντισταθούμε στις νέες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης-ΕΕ, για αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων. Σύνταξη στα 58 χρόνια (55 για τις γυναίκες) και στα 30 χρόνια εργασίας. Μείωση των εργατικών εισφορών. Να σταματήσει τώρα η κλοπή των αποθεματικών και οι επενδύσεις στα χρηματιστηριακά προϊόντα. Επιστροφή των όλων οφειλών από το 1950 κράτους-τραπεζών-εργοδοτών στα ασφαλιστικά ταμεία. Όχι στην ιδιωτική ασφάλιση. Διεύρυνση του θεσμού των Βαρέων Ανθυγιεινών με τις νέες επαγγελματικές ασθένειες
§ Μείωση του χρόνου εργασίας – 35ωρο – 7ωρο – 5ήμερο παντού.
§ Όχι στην απελευθέρωση του ωραρίου καταστημάτων, τραπεζών και υπηρεσιών. Κανένα κατάστημα ανοιχτό το Σάββατο μετά τις 3 μ.μ. Πλήρης κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.
§ Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους ίσο με τον κατώτερο μισθό της Εθνικής Συλλογικής σύμβασης για όλο το διάστημα ανεργίας.
§ Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Όχι στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Κατάργηση των νόμων που προωθούν την ελαστική εργασία, την ελαστική διευθέτηση του ωραρίου. Μία, μόνιμη σχέση εργασίας στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, συμβάσεις αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και κάλυψη όλων των αναγκών του δημοσίου και ευρύτερου δημόσιου τομέα από μόνιμο προσωπικό. Κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων. Όχι στις απολύσεις.
§ Να αποτρέψουμε κάθε ιδιωτικοποίηση, επανακατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα όλων των κοινωφελών επιχειρήσεων. Όχι στις ΣΔΙΤ που υποτάσσουν τις κοινωνικές υποδομές και τη λειτουργία τους στην κερδοφορία των επιχειρήσεων. Πλήρης και αποκλειστική δημόσια δωρεάν περίθαλψη και ασφάλιση για όλους, υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης.
§ Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16, και να αποτραπεί η αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος. Όχι στο Νόμο-Πλαίσιο. Όχι στη «διαδικασία της Μπολόνια» και την αποσύνδεση πτυχίων και εργασιακών δικαιωμάτων. Όχι στην αναγνώριση των πτυχίων των ιδιωτικών ΑΕΙ. Κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
§ Ουσιαστικά μέτρα για την υγιεινή και την ασφάλεια στους χώρους εργασίας. Πραγματικός έλεγχος της εφαρμογής τους.
§ Να πολεμήσουμε με όλους τους τρόπους τις μορφές της επισφαλούς, ανασφάλιστης εργασίας που αποτελεί κανόνα για νέους, μετανάστες, εργαζόμενους με μερική απασχόληση σε ολόκληρους κλάδους. Οι μετανάστες να γράφονται στα συνδικάτα και να έχουν ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
§ Πάλη ενάντια στον αυταρχισμό, στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, στην πολιτική επιστράτευση των απεργών, υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου.
§ Όχι στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους της Νέας Τάξης, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. καμιά αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες, όχι στον εθνικισμό και το ρατσισμό (π.χ. αλβανοφοβία, ισλαμοφοβία).

Ποιοι είμαστε

Όσοι αντιπρόσωποι στο συνέδριο του ΕΚΑ υπογράφουμε αυτό το κείμενο, είτε είμαστε ανένταχτοι αγωνιστές είτε προερχόμαστε από ταξικές αγωνιστικές συσπειρώσεις, εργατικές συλλογικότητες, σχήματα και πρωτοβουλίες, μας ενώνει η κοινή αναφορά στη δυνατότητα ενός αγωνιστικού ταξικού συνδικαλισμού. Διαλέγουμε μια διακριτή αγωνιστική αντίληψη και πρακτική μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, όπως κάναμε στους αγώνες της εκπαίδευσης, στην απεργία των δασκάλων, στους αγώνες των συμβασιούχων, στις απεργίες και τις μάχες ενάντια στις αλλαγές στο ασφαλιστικό και στις ιδιωτικοποιήσεις (Τράπεζες, ΔΕΚΟ). Προτάσσουμε την καθημερινή παρέμβαση ακόμη και στους πιο δύσκολους και κατακερματισμένους εργασιακούς χώρους: των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα, των συμβασιούχων, των εργαζομένων με άτυπες μορφές απασχόλησης. Επιμένουμε στην ανάγκη ρήξης με την αστική πολιτική, θεωρούμε ιστορική αναγκαιότητα και δυνατότητα τη χειραφέτηση των εργαζομένων, των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου, από τη μισθωτή σκλαβιά και την κατάργηση κάθε εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Είμαστε μια πρωτοβουλία που λειτουργεί δημοκρατικά, με βάση τις αρχές της ισοτιμίας, της συντροφικότητας, της εναλλαγής, της ανακλητότητας.
Απέναντι στην ανεπάρκεια και την ανυποληψία του υποταγμένου συνδικαλισμού θέλουμε αυτό το ρεύμα, όλοι οι αντιπρόσωποι και οι αγωνιστές που αναζητούν μια άλλη αγωνιστική κατεύθυνση για το εργατικό κίνημα να συναντηθούμε, να συντονιστούμε, να συζητήσουμε, να παρέμβουμε και στο συνέδριο του ΕΚΑ. Με το βλέμμα σταθερά προσηλωμένο στην οικοδόμηση μαχητικών, αποτελεσματικών και νικηφόρων αγώνων!


Αδαμόπουλος Άκης, Πανελλήνιος Σύλλογος Εργαζομένων ΕΟΜΜΕΧ
Αναγνωστοπούλου Δήμητρα, Σύλλογος Υπαλλήλων Τράπεζας Ελλάδος
Αναγνώστου Όλγα, Σύλλογος Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ
Αντωνόπουλος Βασίλης, Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αθήνας
Αυθίνος Παντελής, Σωματείο Υπαλλήλων Κ.Η.Υ.Κ.Υ.
Γάτσιος Δημήτρης, Σύλλογος Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας (Αγωνιστική Παρέμβαση Εθνικής)
Γουρλάς Νίκος, Σωματείο Εργαζόμενων στα Καταστήματα Τύπου του Διεθνούς Αεροδρομίου Αθηνών
Γρίσπος Γιώργος, Πανελλήνιο Σωματείο Εκτάκτων ΥΠΠΟ
Δημόπουλος Γιώργος, Πανελλαδικό Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών
Δραγανίνος Αντώνης, Πανελλαδικό Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών
Ευσταθίου Κώστας, Σύλλογος Υπαλλήλων Τράπεζας Ελλάδος
Κακύρη Παναγιώτα, Πανελλήνιο Σωματείο Εκτάκτων ΥΠΠΟ
Κοιλάκου Σύλβια, Πανελλαδικό Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών
Κωσταγιώργου Δήμητρα, Σύλλογος Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας (Πρόταση Προοπτικής Εργαζομένων Εθνικής)
Μάρκου Μιχάλης, Σύλλογος Εργαζομένων Γενικής Τράπεζας
Μαυροειδής Παναγιώτης, Πανελλαδικό Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών
Μιχαλοπούλου Ελένη Πανελλήνιο Σωματείο Εκτάκτων ΥΠΠΟ
Μιχελής Κώστας, Ένωση Επαγγελματιών Λογιστών Πρωτευούσης
Νικολαΐδης Γιώργος, Σύλλογος Εργαζομένων Ινστιτούτου Υγείας Παιδειού
Νικολακάκης Βασίλης, Ένωση Τεχνικών Εναερίων Μεταφορών και πτυχιούχων
Πάνου Ελένη, Πανελλήνιο Σωματείο Εκτάκτων ΥΠΠΟ
Παπαγεωργίου Πάνος, Σωματείο Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών, Εργαστηρίων κ.α.
Παπαμακάριος Μιχάλης, Ένωση Επαγγελματιών Λογιστών Πρωτευούσης
Παπασπυρίδης Αλέκος, Πανελλαδικό Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών
Πασχαλίδου Χρυσούλα, Σωματείο Φυλάκων Σχολικών Κτιρίων
Παυλόπουλος Γιώργος, Σύλλογος Εργαζομένων Alpha Bank
Πλειώνης Δημήτρης, Επαγγελματική Ένωση Αέρος Ελλάδας
Ρέππα Βέττα, Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών
Στεφανής Γιώργος, ΠΕΤ-ΟΤΕ
Σωτήρης Παναγιώτης Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών
Τουμπέλης Βασίλης, Σωματείο Εργαζομένων Γηροκομείου Αθηνών
Τσιώτα Αμαλία, Πανελλήνιο Σύλλογος Εργαζομένων ΟΤΕ
Χαμηλάκη Κατερίνα, Πανελλήνιο Σωματείο Εκτάκτων ΥΠΠΟ
Χήτου Μαρίνα, Σύλλογος Εργαζομένων Eurobank

Ανακοίνωση Νομαρχ. Παραρτήματος ΟΤΟΕ Κέρκυρας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΝΟ 7
(14.5.2007)


ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΟΤΟΕ.


Καταγγέλλουμε απεργοσπαστική ενέργεια της ηγεσίας της ΟΤΟΕ πριν από την απεργία της ΓΣΕΕ για τις 15.5.2007.
Πιο συγκεκριμένα, το προεδρείο της αρνήθηκε να εξασφαλίσει συνδικαλιστική άδεια σε στελέχη του παραρτήματος Κέρκυρας για να περιοδεύσουν στον νομό, προετοιμάζοντας την απεργία, πρακτική που το Νομαρχιακό Παράρτημα Κέρκυρας ακολουθεί πάγια, εδώ και πολλά χρόνια, και σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση.
Από ότι φαίνεται (και από ότι ομολογούν στελέχη της), προσπαθεί να «τιμωρήσει» το παράρτημα γιατί αυτό με ομόφωνη απόφαση Γενικής Συνέλευσης, πριν λίγο καιρό άσκησε κριτική στην απαράδεκτη σύμβαση που υπόγραψε η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ για την κατάργηση του πενθήμερου στις τράπεζες. Και προκειμένου να το κάνει αυτό, αποφάσισε να περιορίσει την δράση του, και να μην χορηγεί συνδικαλιστικές διευκολύνσεις, ανεξάρτητα αν έτσι υπονομεύεται ακόμα και η απεργιακή κινητοποίηση της ΓΣΕΕ.

ü Το Νομαρχιακό Παράρτημα καλεί τους εργαζόμενους να καταδικάσουν πρακτικές που μας γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω.
ü Καλεί κάθε συνδικαλιστική δύναμη να τοποθετηθεί για αυτήν την ακραία αντιδημοκρατική νοοτροπία, νοοτροπία που θεωρεί το σκ ιδιοκτησία κάποιων και προσπαθεί με διοικητικά μέτρα να εμποδίσει την κριτική, να μας εμποδίσει να σκεφτόμαστε.
ü Τέλος καλεί την ΓΣΕΕ να παρέμβει για αυτήν την ενέργεια υπονόμευσης των αποφάσεων της.

Για το Νομαρχιακό παράρτημα


Διονύσης Πολίτης, α΄ γραμματέας Σία Πέτσιου, β΄ γραμματέας

Ψήφισμα Γεν. Συνέλευσης ΣΥΕΤΕ

Γ. ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΕΤΕ 07: Οι εργαζόμενοι τάχθηκαν κατά της σύμβασης για την απελευθέρωση του ωραρίου!

Την αντίθεση της πλειοψηφίας των συναδέλφων στην σύμβαση ΟΤΟΕ – Τραπεζιτών για την απελευθέρωση του ωραρίου εξέφρασε και η (άμαζη κατά τα άλλα) Γεν. Συνέλευση του Συλλόγου. H Πρόταση Προοπτικής, από κοινού με Ενιαία και ΔΑΣ, κατέθεσαν ψήφισμα το οποίο καλεί το ΔΣ του ΣΥΕΤΕ να μην υπογράψει σύμβαση με τη διοίκηση της ΕΤΕ για το ωράριο, - αφού αν δεν υπογραφεί σύμβαση μεταξύ ΣΥΕΤΕ – ΕΤΕ που να ρυθμίζει τα επιμέρους ζητήματα, η κλαδική σύμβαση δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Οι συνάδελφοι ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος, που καταδίκαζε την κλαδική σύμβαση που υπέγραψε η ΟΤΟΕ (για 10 καταστήματα ανοιχτά απ΄ το πρωί ως το βράδυ και επέκταση βαρδιών σε πλήθος υπηρεσιών).
Για άλλη μια φορά, ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ με περίσσιο ζήλο καλούσαν τους συναδέλφους να μην υποστηρίξουν το ψήφισμα και υπερασπίζονταν τη σύμβαση που υπέγραψαν! Ακόμη και όταν φανερά οι περισσότεροι συνάδελφοι ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος, αρνήθηκαν να κάνουν καταμέτρηση των ψήφων και με αντιδημοκρατικό τρόπο το προεδρείο θεώρησε ότι το ψήφισμα δεν πέρασε!

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Οι συνάδελφοι απέδειξαν και σε αυτήν την περίπτωση την αντίθεσή τους στη σύμβαση που αναμφίβολα ανοίγει το δρόμο για την κατάργηση βασικών εργασιακών μας κατακτήσεων. Η υπερψήφιση του ψηφίσματος έρχεται να συμπληρώσει πολλά κείμενα υπογραφών από καταστήματα που φτάνουν στο ΣΥΕΤΕ, που δηλώνουν την αντίθεση των συναδέλφων με την αλλαγή του ωραρίου συναλλαγών. Σημαντική κινητικότητα δείχνουν και οι συνάδελφοι της επαρχίας, που συντριπτικά τάσσονται κατά της απελευθέρωσης του ωραρίου, αφού ουσιαστικά το δήθεν «εθελοντικό» δεν μπορεί να ισχύσει!
ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ αρνούνται να θέσουν το ζήτημα στη γνώμη των εργαζόμενων, και θέλουν να προχωρήσουν στην εφαρμογή της σύμβασης, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη τους.

Εμείς καλούμε όλους τους συναδέλφους να δηλώσουν με αποφάσεις Γεν. Συνελεύσεων καταστημάτων ή διευθύνσεων και με κείμενα υπογραφών στην ηγεσία του ΣΥΕΤΕ την αντίθεσή τους στη λειτουργία των καταστημάτων όλη μέρα και Σάββατο!

· ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΝΑ ΜΗ ΔΗΛΩΣΕΙ ΒΑΡΔΙΕΣ!
· ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ!

Ο αγώνας συνεχίζεται!

ΜΑΙΟΣ 2007

Γράμμα στους νέους συναδέλφους

Γράμμα στους νέους συναδέλφους
... από νέους συναδέλφους

Νέε συνάδελφε, νέα συναδέλφισσα

Είσαι εδώ και λίγο καιρό εργαζόμενος-η στην Εθνική Τράπεζα. Η Πρόταση Προοπτικής σου γράφει γιατί νιώθουμε την ανάγκη να σε καλωσορίσουμε, αλλά και για να συζητήσουμε μαζί σου τα καθημερινά προβλήματά μας και να δούμε μαζί πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε.
Η Πρόταση Προοπτικής είναι μια ανεξάρτητη αριστερή κίνηση, μια εργατική συλλογικότητα που αποτελείται από εργαζόμενους (κυρίως νέους) της ΕΤΕ. Δεν είμαστε «επαγγελματίες» συνδικαλιστές. Πολλοί προερχόμαστε από το φοιτητικό κίνημα. Συμμετέχουμε σε κινήσεις του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος, μαζί με άλλες συλλογικότητες από χώρους δουλειάς.


Όταν διαλύονται οι πρώτες αυταπάτες...

Όταν προσληφθήκαμε στην τράπεζα, κάποιοι πιστέψαμε ότι λύσαμε το τεράστιο εργασιακό πρόβλημα, αφού βρήκαμε μια μόνιμη δουλειά, νικώντας το φάντασμα της ανεργίας. Ακούγαμε να μας δίνουν συγχαρητήρια, γιατί η δουλειά του τραπεζοϋπαλλήλου είναι «εξαίρετη» και έπρεπε να νοιώθουμε πολύ τυχεροί. Οι γονείς μας ικανοποιήθηκαν κι ένοιωσαν περήφανοι, αφού εκτός των άλλων θα αμειβόμασταν με μισθούς «ρετιρέ». Πολλοί από εμάς, όντας φοιτητές, ήμασταν σίγουροι ότι θα μπορούσαμε άνετα να συνδυάσουμε την εργασιακή με τη φοιτητική ζωή, αφού το «καλό» ωράριο αλλά και διευκολύνσεις φοιτητικών αδειών θα μας επέτρεπαν να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας και έτσι να εξελιχθούμε και οικονομικά, με το επίδομα πτυχίου.
Σήμερα, καταλαβαίνουμε, ότι καθόλου έτσι δεν είναι τα πράγματα. Οι εμπειρίες μας είναι αρνητικές και οι πιθανές αυταπάτες μας έχουν διαλυθεί.
Ο πρώτος μας μισθός, αλλά και τώρα για πολλούς ο μέσος όρος, είναι περίπου 700 ευρώ και είναι σχεδόν αδύνατο να επιβιώσουμε όσοι πληρώνουμε νοίκι, λογαριασμούς, ενώ είναι πολυτέλεια να θέλουμε κάτι παραπάνω (ταξίδια, εξόδους, αγορές).
Οι εξοντωτικοί ρυθμοί που η συντριπτική πλειοψηφία βιώνουμε σε καταστήματα και υπηρεσίες, η εντατικοποίηση που δεν επιτρέπει διαλείμματα, η άρνηση στο αίτημά μας για άδεια διότι «έχει πολύ δουλειά», μας δημιουργεί προβληματισμούς για το αν δουλεύουμε σε τράπεζα ή εργοστάσιο. Το ωράριο παραβιάζεται καθημερινά, αφού ελάχιστοι καταφέρνουμε να φεύγουμε στις 3.15.
Ο συνδυασμός φοιτητικής ζωής και εργασίας είναι αρκετά δύσκολος, αφού ποιος αντέχει μετά το εξαντλητικό 8ωρο να διαβάσει, να παρακολουθήσει μάθημα; Το όνειρο για κάποιο μεταπτυχιακό χάθηκε γρήγορα για όσους έχουμε πτυχίο, αφού η ζωή μας θα ήταν δουλειά – σχολή – ύπνος, άσε που και τα δίδακτρα είναι ένα θέμα. Είμαστε οι φοιτητές που έχουμε «κοπεί στα δυο» ανάμεσα στις υποχρεώσεις μας για τη σχολή και στις απαιτήσεις της δουλειάς. Δυστυχώς στο δύσκολο αγώνα μας δε βρίσκουμε κατανόηση, αφού οι 17 μέρες φοιτητικής άδειας που δικαιούμαστε όχι μόνο δεν είναι αρκετές, αλλά απειλούνται ή συχνά μας τις στερούν, παρόλο που είναι κατοχυρωμένο δικαίωμά μας.
Είδαμε αρκετούς από τη «σειρά» μας να παραιτούνται, γιατί προφανώς δεν θεώρησαν αρκετά τα 700 ευρώ για να δουλεύουν με τέτοιους εξοντωτικούς ρυθμούς και άγχος. Δώσαμε στο διαγωνισμό, περάσαμε με την αξία μας, αλλά… η αλήθεια είναι ότι το δήθεν «νέο αίμα» καλείται να αναπληρώσει τις κενές θέσεις που αυξάνονται συνεχώς. Και τελικά είμαστε όχι τραπεζοϋπάλληλοι, αλλά «τα παιδιά για όλες τις δουλειές κι όλες τις θέσεις», αφού είμαστε μπαλαντέρ σε όλες τις θέσεις και μπαλώνουμε τρύπες όλο το 8ωρο χωρίς ανάσα, επειδή τάχα είμαστε ιδιαίτερα άξιοι ή μορφωμένοι!
…Κάνε πιο πέρα, κομμένα τα πολλά πολλά, αν θέλεις κράτα την ουσία, τα λίγα και καλά.
Πάτα καλά στο χώμα, κάνε τον ήλιο σώμα κι όρμα, Αυτόν τον κόσμο δεν τον κέρδισε κανείς ακόμα,
Γι΄ αυτό όλοι όσοι ξέρουν, κοίτα τριγύρω μας, παλεύουν,
Γιατρεύουν, αντέχουν, μαζεύουν όνειρα, δε ζητιανεύουν.
Δεν υπάρχει αφεντικό· στάσου ψηλά και κοίτα μπρος, στη γη του κανενός. (Active Member)



Το κύριο στήριγμα της αδικίας είναι η άγνοια και η σιωπή (Ντάριο Φο)

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ 2007: Τα κέρδη εκτοξεύονται κάθε τρίμηνο, εξάμηνο, χρόνο. Τα εκατομμύρια ευρώ πολλαπλασιάζονται με τρελούς ρυθμούς, όπως και οι στόχοι που θέτει η διοίκηση (όχι βέβαια και οι μισθοί μας!). 373.000 ευρω ήταν το μπόνους του Αράπογλου πέρσι, δεκάδες χιλιάδες ευρώ για τους περιφερειακούς διευθυντές και πολλά στελέχη. Το προσωπικό μειώνεται, οι προσλήψεις σταμάτησαν και αντικαταστάθηκαν από 4μηνους και 6μηνους (φτηνοί και πάντα διαθέσιμοι), οι μισθοί μας ήταν στάσιμοι για ένα χρόνο. Περιφερειακοί διευθυντές μας απειλούν ότι αν δεν πιάσουμε τους στόχους δεν θα πάρουμε άδεια, ότι η τράπεζα θα γίνει ιδιωτική σύντομα (λες και δεν είναι ήδη!), οπότε δεν έχει νόημα να παλεύουμε ούτε για τα στοιχειώδη εργατικά μας δικαιώματά.
Το τελευταίο σοβαρό κρούσμα, που αρκετοί από σας αντιμετωπίζετε, είναι η πρόσληψη νέων συναδέλφων από τον τελευταίο διαγωνισμό με 6μηνη σύμβαση και δοκιμαστικά(!!), κάτι που είναι παράνομο, αφού έπρεπε όλοι οι νέοι συνάδελφοι να προσλαμβάνονται απευθείας με τους ίδιους όρους. Το χειρότερο είναι ότι οι προσλήψεις με 6-μηνη σύμβαση συνεχίζονται εδώ και αρκετούς μήνες με την ανοχή του Συλλόγου, που φέρει τεράστια ευθύνη για την απραξία του για το θέμα!


Εσύ που παλεύεις για τα όνειρά σου, σήκωσε ψηλά τη γροθιά σου…

Ο εργοδότης δεν μας «κάνει χάρη» που δουλεύουμε, γιατί από την εργασία μας εκείνος κερδίζει δεκάδες χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο. Τα αμύθητα κέρδη των τραπεζών στηρίζονται στην ολοένα και μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων με κάθε τρόπο. Φανταστείτε πόσο θα μπορούσαμε να πιέσουμε τους τραπεζίτες αν «κλείναμε με λουκέτο» τις τράπεζες για μια μέρα μόνο, χωρίς να δουλέψει καμιά απολύτως· αποδεδειγμένα, μια μέρα με κλειστό το τραπεζικό σύστημα (από καταστήματα μέχρι ΚΜ και Deal Room) θα κόστιζε τόσο πολύ στην τράπεζα και θα αποτελούσε τέτοια κοινωνική πίεση, που σίγουρα θα υποχωρούσε πολύ εύκολα στις απαιτήσεις των εργαζομένων. Γιατί άραγε ήθελαν τόσο πολύ οι τραπεζίτες να απελευθερωθεί το ωράριο και κατάφεραν να ανοίξουν καταστήματα όλη μέρα και Σάββατο με τη νέα σύμβαση; Σίγουρα όχι για την «ψυχή της μάνας τους», ούτε βέβαια για τις ανάγκες της κοινωνίας! Μοναδικός τους στόχος είναι η ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των κερδών τους.
Γι΄ αυτό και είναι σημαντικό να μη δηλώσει κανείς μας για τις απογευματινές βάρδιες και τα Σάββατα. Ώστε να ακυρωθεί στην πράξη η σύμβαση και να αποφασίσουμε στη Γενική Συνέλευση του ΣΥΕΤΕ την αντίθεσή μας στην κατάργηση του πενθήμερου και την πρόθεσή μας να ξεκινήσουμε διαδικασίες για την επόμενη σύμβαση με αίτημα για το ωράριο:
ü 35ωρο, συνεχές πενθήμερο, Δευτέρα- Παρασκευή, 8-3.


Οι συνδικαλιστές της καρέκλας (ή αλλιώς οι «καρεκλάκηδες)

Από τη στιγμή που ξεκινήσαμε να εργαζόμαστε, έχουμε καταλάβει το ρόλο που παίζει η επίσημη συνδικαλιστική ηγεσία. Η ΓΣΕΕ, που όταν ιδρύθηκε το 1918 είχε ως στόχο μεταξύ άλλων «να καλλιεργήσει ένα ταξικό-συναδελφικό πνεύμα στους εργαζόμενους, να προβάλει το όραμα και να παλεύει για έναν άλλο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση», σήμερα είναι ο καλύτερος συνομιλητής του ΣΕΒ και υπογράφει συλλογικές συμβάσεις ντροπής.
Βλέπουμε την απουσία του επίσημου συνδικαλισμού ή για την ακρίβεια δεν τον βλέπουμε καθόλου, τουλάχιστον στη δουλειά μας. Τους γραφειοκράτες «εκπροσώπους» μας της ΓΣΕΕ(όπως και της ΑΔΕΔΥ) -ελέγχονται από τις γνωστές κυρίαρχες παρατάξεις- τους βλέπουμε μόνο στην TV, χαμογελαστούς μαζί με την αφρόκρεμα της εργοδοσίας, κάθε φορά που υπογράφουν ψευτοαυξήσεις της ξεφτίλας, κάθε φορά που κάνουν «τακτικές και αναγκαίες υποχωρήσεις» ξεπουλώντας κάποιο ακόμα από τα δικαιώματα που μας έχουν απομείνει. Τους βλέπουμε να μιλάνε την ίδια γλώσσα με επιχειρηματίες και κυβερνώντες, να προσπαθούν να μας στριμώξουν σε κάποια γωνιά της «αναπτυξιακής προοπτικής της χώρας» και της «ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων».
Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε ΟΤΟΕ και ΣΥΕΤΕ, που είναι πρωταθλητές στην ανάδειξη επαγγελματιών συνδικα-ληστών, βουλευτών, υπουργών (βλ. Πρωτόπαππα, Παναγόπουλο, Κουσελά κ.ά.). Ειδικά μετά το πρόσφατο ξεπούλημα των δικαιωμάτων μας, με την υπογραφή της κλαδικής συλλογικής σύμβασης. Μας ρώτησε κανείς από αυτούς που υπέγραψαν αν θέλουμε να δουλεύουμε απογεύματα και Σάββατο; Αν είμαστε ικανοποιημένοι με 44 € αύξηση στο μεικτό μισθό (μια τυρόπιτα τη μέρα!!); Αν μας φτάνουν τα 650 € καθαρά που παίρνουμε όταν μας προσλαμβάνουν. Και τώρα με θράσος πανηγυρίζουν ότι η σύμβαση ήταν «μεγάλη επιτυχία του συνδικαλιστικού κινήματος», προκαλώντας την οργή της πλειοψηφίας των συναδέλφων. Εμείς λέμε: Να δουλέψουν Σάββατα και απογεύματα οι αποσπασμένοι συνδικαλιστές που υπέγραψαν τη σύμβαση!
Πάρε τη ζωή στα δυο σου χέρια, τις γροθιές σου χτύπα στα μαχαίρια
θα ‘φευγαν τα σύννεφα φαντάσου, αν κουνούσες λίγο τα φτερά σου… (Σ. Μάλαμας)


Να χρωματίσουμε το μέλλον...

Σύλλογος είναι ο κάθε συνάδελφος. Ο καθένας από εμάς πρέπει να αισθανθεί το σωματείο ως δική του υπόθεση. Εμείς θα εργαστούμε για τις επόμενες δεκαετίες στην τράπεζα, εμείς είμαστε οι «άμεσα ενδιαφερόμενοι» για τις κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις που υπογράφει ο Σύλλογος, για κάθε μικρή και μεγάλη νίκη, αλλά και ήττα. Η δική μας φωνή, η δράση μας, δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στις εκλογές κάθε 3 χρόνια, στην παρουσία μας στη Γενική συνέλευση μια φορά το χρόνο, στις απεργίες κάθε φορά που μας καλούν τα συνδικαλιστικά μας όργανα (δυστυχώς πολλοί δεν κάνουν ούτε αυτά!).
Πρέπει να συμμετέχουμε ενεργά και κριτικά για να αλλάξουμε το καθεστώς που επικρατεί στο ΣΥΕΤΕ. Να μπούμε «σφήνα» στον συμβιβασμένο συνδικαλισμό, να ενεργοποιήσουμε και να συμμετέχουμε στις ΕΑΚ στα καταστήματα και τις διευθύνσεις, να καλούμε Γενικές Συνελεύσεις στο χώρο μας για κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα. Να μην αφήσουμε τους «επαγγελματίες» συνδικαλιστές και μελλοντικούς βουλευτές να διοικούν το σωματείο μας, να παίρνουν αποφάσεις «για εμάς χωρίς εμάς». Να προωθήσουμε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες που να δεσμεύουν την ηγεσία του ΣΥΕΤΕ, μέσα από συνελεύσεις καταστημάτων και αιρετούς ανακλητούς αντιπροσώπους.
Απέναντι και πέρα από αυτόν τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό, εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος: της διεκδίκησης, της ανιδιοτέλειας, της αλληλεγγύης, των αγώνων. Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα κίνημα, που θα στηρίζεται αμφίδρομα στην οργάνωση και τους αγώνες των ίδιων των εργαζόμενων. Που θα εξαρτάται άμεσα από τις γενικές συνελεύσεις σε κάθε χώρο, που οι αποφάσεις των γεν. συνελεύσεων θα είναι δεσμευτικές για τα αιτήματα και τις μορφές κάθε αγώνα.
Εμείς λέμε: Όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις! Οι αγώνες στα χέρια των εργαζόμενων!


«Είμαστε η πεισματική ιστορία που επαναλαμβάνεται για να πάψει να επαναλαμβάνεται,
είμαστε το πισωκοίταγμα που σου δίνει τη δύναμη να προχωρήσεις μπροστά.»

Απέναντι στις φωνές του «ρεαλισμού» που μας προτρέπουν να σκύψουμε το κεφάλι και να αποδεχθούμε τη μοίρα μας, εμείς πιστεύουμε ότι το «δε γίνεται τίποτα» έχει τελειώσει! Και το λέμε αυτό, στηριζόμενοι σε μια σειρά από νίκες αγώνων στο σήμερα· το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα που βρίσκεται στους δρόμους 11 μήνες τσαλακώνοντας την ιλουστρασιόν εικόνα της «σεμνής και ταπεινής» διακυβέρνησης και του «μεσαίου χώρου», αντικαθιστώντας την με τους πραιτοριανούς ΜΑΤατζήδες του Πολύδωρα και την συντηρητική επιθετική πολιτική της Μαριέτας και του Καραμανλή. Ο μεγαλειώδης αγώνας των Γάλλων νέων πέρσι πέτυχε την απόσυρση του επίμαχου νομοσχεδίου για ανασφάλιστη εργασία των νέων εργαζόμενων (CPE). Αλλά και μια σειρά αγώνες, όπως ο συγκλονιστικός αγώνας έξι εβδομάδων απεργίας των δασκάλων, των συμβασιούχων και των υπαλλήλων των δήμων, που ανάγκασαν κυβέρνηση και εργοδότες να τις καταστείλουν με μανία και λύσσα, μας δίνουν ελπίδα και σιγουριά ότι αν παλέψουμε όλοι μαζί μπορούμε να διεκδικήσουμε και να αποκτήσουμε το αυτονόητο: το δικαίωμά μας για μόνιμη εργασία, με μισθό και ωράριο που θα καλύπτουν τις ανάγκες μας και θα μας επιτρέπουν να ζήσουμε με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Αν το βουλώνεις και δε βγάζεις μιλιά, χάνεις τα λίγα που απομείναν δικά σου.
Αν το βουλώσεις ξανά, φτάνει στ΄ αλήθεια, η σειρά σου.
Αν ξεμακραίνεις, τους κακοφαίνεται.
Αν ξεμακραίνεις, κρατάς κάτι απ΄ την καρδιά σου.
Αν δεν αντέξεις και πνίξεις τη μιλιά σου, χάνεις τα λίγα που απομείναν δικά σου. (Active Member)


Να τους αλλάξουμε τα σχέδια ή οι ανάγκες και τα όνειρα μας πράξη!

Τα δικά μας όνειρα δε χωράνε στα καλούπια τους. Παίρνοντας θάρρος από το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα των ημερών μας που αγωνίζεται για την κατάργηση του αντιδραστικού νόμου-πλαίσιο, αλλά και για μια συνολική αλλαγή στην παιδεία -που είναι άρρηκτα δεμένη με την εργασία-, να μπούμε στη μάχη!
Νιώθουμε την ανάγκη να διευκρινίσουμε ότι σε κάθε περίπτωση, σε κάθε επιμέρους ζήτημα, ακόμη και στην πιο μικρή διεκδίκηση, φιλοδοξούμε να υπονομεύσουμε τους νόμους της αγοράς που μας προβάλλουν Ε.Ε., κυβέρνηση και ΣΕΒ, τα υπέρογκα κέρδη των εργοδοτών μας. Γιατί είναι πλέον σαφές για εμάς ότι για να γίνει το μέλλον μας ακόμη και στοιχειωδώς βιώσιμο, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τους λογαριασμούς μας με όσα μας παρουσιάζουν ως δεδομένα και απαραβίαστα, με τα ιερά και τα όσια των συμφερόντων τους.
Αυτό που σήμερα απαιτείται είναι να βάλουμε, όχι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αλλά στους δρόμους του αγώνα, τις ανάγκες μας μπροστά. Να αρθρώσουμε ένα λόγο διεκδίκησης που να μας ενώνει με βάση τα συμφέροντά μας, που να εμφανίζει μια νέα πρόταση για τα κοινωνικά και οικονομικά μας δικαιώματα. Να τολμήσουμε να αντιστρέψουμε τους δείκτες των χρηματιστηρίων, ανεβάζοντας τους δείκτες του δικού μας πλούτου, του ελεύθερού μας χρόνου. Να μιλήσουμε για την ανάγκη του συλλογικού αγώνα, για την ανάγκη μιας πλατιάς και πολύμορφης αντιπαράθεσης με την εργοδοσία αλλά και την κυβέρνηση, για ένα ρεύμα αντίστασης, ρήξης και ανατροπής στο «δύσκολο» χώρο των «παντοδύναμων» τραπεζών. Να συμβάλουμε στο να εμφανιστεί μια πραγματική διέξοδος, κόντρα στις αυταπάτες της ατομικής ανόδου, που φτιάχνει συνήθως τα μεγαλύτερα και πιο πρόθυμα θύματα της εργοδοσίας, κόντρα και στις σειρήνες του ψευτοβολέματος, που παράγει ανθρώπους-ομήρους, βαθιά ηττημένους και τελικά ακόμη περισσότερο εκτεθειμένους στη διαρκή ανασφάλεια. Να ιεραρχήσουμε αντίστροφα τους στόχους της κοινωνίας, βάζοντας στην κορυφή της πυραμίδας τις δικές μας ανάγκες ως μοναδικό κριτήριο, την ανάγκη για την απελευθέρωση του ελεύθερου χρόνου από τα δεσμά του εργάσιμου, έτσι ώστε καθένας από εμάς να μπορεί να συμβάλλει και να συναποφασίζει σε ότι αφορά τα κοινωνικά προβλήματα.

Όλα αυτά, πιστεύουμε ότι είναι προβληματισμοί που απασχολούν την πλειοψηφία των νέων συναδέλφων. Έχουμε την πεποίθηση ότι μαζί μπορούμε να ξεκινήσουμε την προσπάθεια να αλλάξουν τα πράγματα στο χώρο δουλειάς μας και συνολικότερα. Στα δικά μας χέρια βρίσκεται το μέλλον.
Χειρότερα ή καλύτερα; Στο δίλημμα αυτό, απαντάμε με τη συλλογική συζήτηση, την δράση, το δίκιο μας. Με τον αγώνα για τα μικρά και τα μεγάλα. Άλλωστε, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Έχουμε όμως να κερδίσουμε πολλά!
Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για μια καλύτερη ζωή. Ας τον τραβήξουμε μαζί.

Στη γκρίζα πραγματικότητα να ανάψουμε τη φλόγα της αμφισβήτησης και του αγώνα.
Τίποτα δεν μπορεί να μείνει όπως είναι. Όλα πρέπει να αλλάξουν και θα αλλάξουν!

Αυτοί που ζουν ακόμα, δεν πρέπει ποτέ να λένε ποτέ.
Το αναπόφευκτο δεν είναι αναπόφευκτο, τα πράγματα δεν θα ‘ναι πάντα τα ίδια...
Από ποιον εξαρτάται η διαρκής καταπίεση; Από εμάς.
Από ποιον εξαρτάται το τέλος της; Από εμάς και πάλι.
Αν σ΄ έχουν ρίξει κάτω, σήκω. Αν έχεις ηττηθεί, πολέμα.
Οι νικημένοι του σήμερα θα είναι οι νικητές του αύριο.
Και το «ποτέ» θα γίνει «τώρα».
Ποίημα του Μπ. Μπρέχτ γραμμένο σε τοίχο του κατειλημμένου εργοστασίου Brukman, Αργεντινή

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: e-mail: protasiprooptik@in.gr, protasiprooptik.blogspot.com
Μαρία Ξιφαρά (Σόλωνος) 210 3695042, 25042
Δήμητρα Κωσταγιώργου (Σπ. Μερκούρη), 210 7253337
Μαρία Πουλέα (Ξάνθης) 25410 45814, 45814
Γιωργία Τσιαντά (Διοικητηρίου Βόλου) 24210 59058
Πασχάλης Γεωργισούδης (Πλ. Ελευθερίας Ξάνθης) 25410 28342

Mάϊος 2007