Επιστολή Του ΔΣ Της ΟΛΜΕ Προς Τους Συναδέλφους

Ο.Λ.Μ.Ε.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ

Αγαπητές Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Βιώνουμε καθημερινά όλο και περισσότερο τις συνέπειες της παράλογης και αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και της τρόικας. Οι ιθύνοντες επιχειρούν να φορτώσουν την κρίση του συστήματος στις πλάτες των εργαζομένων αμφισβητώντας δικαιώματα και ξεθεμελιώνοντας κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα. Η επιδρομή στις μισοάδειες τσέπες μας δε λέει να τελειώσει, ενώ ό,τι είναι δημόσιο πλασσάρεται ως επιζήμιο για το κοινωνικό σύνολο τη στιγμή που οι μίζες και η απληστία του κεφαλαίου καλά κρατούν.

Κι όμως, συνάδελφοι, αυτή η πολιτική της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης και των προθύμων συμμάχων της (εντός κι εκτός Ελλάδας) δεν είναι μονόδρομος ∙ τη στιγμή μάλιστα, που βασικοί της συντελεστές, επιχειρούν μάταια με παραπλανητικές εξεταστικές επιτροπές να αποσείσουν τις τεράστιες ευθύνες του πολιτικού προσωπικού για το δημοσιονομικό χάλι και τα σκάνδαλα. Πολύ δε περισσότερο δεν είναι μονόδρομος η λογική που λέει ότι πρέπει η παιδεία, η υγεία, η συγκοινωνία, να πληρώσουν τις απαιτήσεις των δανειστών μας και να κορέσουν τις επιθυμίες των άπληστων τραπεζών και των πολυεθνικών.

Το Υπουργείο Παιδείας επιδίδεται σε μια εναγώνια προσπάθεια να μας πείσει για τον «παιδαγωγικό» χαρακτήρα των ρυθμίσεων, που προωθεί. Ισχυρίζεται ότι είναι παιδαγωγικά ορθός ο αριθμός των 30 μαθητών ανά τμήμα σε συγχωνευμένα μεγάλα σχολεία (κι ας προβλέπει ο ν.1566/85 σχολεία με 9 τμήματα το πολύ). Επιθυμεί καθηγητές με αυξημένο ωράριο, χωρίς αρμοδιότητες (πέραν βεβαίως της μετατροπής τους σε γραφιάδες), με περιορισμούς στο δικαίωμα της μετάθεσης, κακοπληρωμένους και χωρίς επιμόρφωση. Καθηγητές ευάλωτους στο ιδιαίτερο, αναγκασμένους να πληρώσουν βασικές ιατρικές εξετάσεις και υποχρεωμένους να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα για μια σύνταξη που θα ταιριάζει σε εξαθλιωμένους. Εκεί άλλωστε οδηγούν η χρόνια καταλήστευση των ασφαλιστικών μας ταμείων και το νέο μισθολόγιο – φτωχολόγιο, που θα υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο το δικαίωμά μας να ζούμε αξιοπρεπώς.

Αν ένα τέτοιο σχολείο ονειρεύεται η κυβέρνηση, χωρίς επιπλέον δημόσια χρηματοδότηση και με ελαστικές σχέσεις εργασίας, τότε είναι δεδομένο ότι προετοιμάζει τους αυριανούς πολίτες για έναν εφιάλτη. Οι ισχυροί χρειάζονται νέους χωρίς όνειρα και δικαιώματα για μια αξιοπρεπή ζωή.

Σ’ αυτόν τον ολισθηρό μονόδρομο δεν μπορούμε παρά να αντιτάξουμε το δικό μας μεγάλο «ΌΧΙ». Απαιτούμε λοιπόν να φύγει η τρόικα από τη χώρα μας (μαζί με όσους τη στηρίζουν) και ενώνουμε τη φωνή μας με τους άλλους εργαζόμενους που μάχονται με τον ίδιο σκοπό. Ταυτόχρονα συμμετέχουμε στο νέο προσκλητήριο για την υπεράσπιση της δημόσιας Παιδείας. Η εκπαίδευση δεν είναι εμπόρευμα για να πουλιέται σε όσους μπορούν να το αγοράσουν. Είναι δικαίωμα, που αφορά όλα τα παιδιά, όποια κι αν είναι η κοινωνική και πολιτισμική τους προέλευση.

Για να μπορούμε να κοιτάμε τους μαθητές μας στα μάτια, ήρθε η ώρα ν’ αγωνιστούμε για το μέλλον μας αλλά και για το μέλλον της νεώτερης γενιάς.

Αξίζουμε μια καλύτερη τύχη – και εμείς και το Δημόσιο Σχολείο.

Είμαστε να αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε αυτό που μας ανήκει.

Όλοι μαζί στον αγώνα που αρχίζει!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 22 – 23 ΦΛΕΒΑΡΗ
ΜΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΚΥΦΤΟΙ.
ΑΣ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ!