ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ: 30ο Συνέδριο ΟΤΟΕ : Η Διακύρηξη της Αγωνιστικής Συνεργασίας

30ό Συνέδριο ΟΤΟΕ: ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΥ - ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΗΣ

Το συνέδριό μας δεν είναι όπως τα προηγούμενα. Τα 3 χρόνια που μεσολάβησαν από το προηγούμενο τακτικό συνέδριο της Ομοσπονδίας σημαδεύτηκαν από τη μεγαλύτερη επίθεση που δέχθηκε η εργατική τάξη κι ο λαός μετά τον πόλεμο. Η επίθεση όμως αυτή δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί αν συνεχίζονται οι αυταπάτες για τις αιτίες της κρίσης και τα θολά σχέδια από την πλευρά των εργαζομένων.

Ήδη από το περασμένο συνέδριο είχαμε υποστηρίξει ότι η κρίση που ξεκίνησε το 2008 ήταν μια δομική κρίση του καπιταλισμού, από την οποία το σύστημα δεν έχει ανακάμψει παρά τις αντιδραστικές τομές που έχει επιχειρήσει. Απέναντι στις θεωρίες του καζινοκαπιταλισμού και της υπερβολικής χρηματιστικοποίησης της οικονομίας που μπορούσε να ξεπερασθεί μέσα από πολιτικές «ρύθμισης» ή αντινεοφιλελεύθερης διαχείρισης, είχαμε επισημάνει ότι οι δομικές κρίσεις θα επιχειρηθεί να ξεπερασθούν με συνολική επίθεση ενάντια στην εργασία και αντιδραστικές αλλαγές σε όλο το φάσμα της ζωής μας.

Η χώρα μας βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα γιατί αποτελούσε τον αδύναμο κρίκο στην διεθνή συγκυρία, συγχρόνως όμως επελέγη και σαν «πειραματόζωο» στην προσπάθεια επίλυσης σε αντιδραστική κατεύθυνση της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης. Το επίσημο πολιτικό σύστημα με κύριους εκφραστές το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ και με δεκανίκια το ΛΑΟΣ, τη ΔΗΜΑΡ, τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ανέλαβε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ξένων δανειστών και των εγχώριων εργοδοτών. Με αλλεπάλληλα Μνημόνια και νόμους οδηγεί στην κοινωνική καταβαράθρωση εκατομμύρια νεόπτωχους εργαζόμενους, ανέργους, καταστραμμένους μικροεπαγγελματίες. Η πολιτική τους αφορά μέτρα οικονομικών περικοπών, (μειώσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση δώρων, φορομπηξία και χαράτσια, μείωση αποζημίωσης κλπ) αλλά και αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις (κατάργηση συλλογικών διαπραγματεύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ελεύθερες απολύσεις, τεράστια λεηλασία δημόσιου πλούτου μέσω ιδιωτικοποιήσεων, πλήρης εμπορευματοποίηση του δημόσιου χώρου και της υπαίθρου, εκχώρηση των υπηρεσιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της παιδείας και της υγείας στο κεφάλαιο).

Όλα τα “μέτρα σωτηρίας” που πάρθηκαν με πρόσχημα δήθεν το Χρέος αποδείχτηκαν καταστροφικά για εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους και μικρομεσαίους. Είναι μεγάλο στοίχημα για το εργατικό κίνημα να ανατρέψει την πολιτική που οδηγεί στην αποικιοποίησης της χώρας και μετατροπής της σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας και την «κινεζοποίηση» των εργασιακών σχέσεων.

Απέναντι στην προαναφερόμενη επίθεση, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στο τραπεζικό τομέα (σε επίπεδο Ομοσπονδίας αλλά και Συλλόγων) έδειξαν τη γύμνια τους και τη χρεωκοπία της αντίληψης τους. Γιατί η πολιτική του Κεφαλαίου δεν αφορούσε μια επιδείνωση του «εργασιακού συμβολαίου» αλλά την πλήρη ανατροπή του. Ακολούθησαν και συνεχίζουν την αδιέξοδη πολιτική του συμβιβασμού, και της υποταγής, που όλα αυτά τα χρόνια αποδυνάμωσε το συνδικαλιστικό κίνημα. Σε εποχές κρίσης χρεοκοπούν οριστικά τόσο οι πολιτικές ελεγχόμενου «συνδικαλιστικού εκβιασμού» όσο και η συνδιαχείριση. Μόνο μια συνολική εναντίωση εφ όλης της ύλης, μια τομή με το παρελθόν μπορεί να δώσει διέξοδο για τους εργαζόμενους.

Αυτή την διαφορετική πορεία δεν μπορεί να χαράξει η σημερινή ηγεσία της ΟΤΟΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) γιατί συνεχίζουν να διακατέχονται και να αναπαράγουν τις επιλογές του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Οι χρεωκοπημένες ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-Εργοδοτικών θα ακολουθήσουν την πορεία των χρεωκοπημένων πολιτικών τους φορέων που διαλύονται ή των χρεωκοπημένων τραπεζιτών με τους οποίους συνταυτιζόντουσαν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Στο συνέδριο της ΟΤΟΕ πρέπει να εκφραστεί η διαφορετική κατεύθυνση, με συνολική ρήξη με την ακολουθούμενη πολιτική, και τους φορείς της. Ακόμη και όσοι δεν συμφωνούν μαζί μας σε όλα, πρέπει να καταλάβουν ότι σήμερα για να επιτύχεις έστω και μικρές νίκες πρέπει να αμφισβητήσεις το σύνολο. Διαφορετικά ο δρόμος θα είναι ισοπέδωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στις τράπεζες και πλήρη απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

Η καπιταλιστική κρίση ξεγυμνώνει τους υπερασπιστές της αρχιτεκτονικής στην οποία στηρίχθηκε το τραπεζικό σύστημα τα τελευταία χρόνια. Τραπεζίτες, Κόμματα (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ), «έγκριτοι» αναλυτές υποστήριζαν ότι η απελευθέρωση, οι αποκρατικοποιήσεις και ο ανταγωνισμός (π.χ πολλές ιδιωτικές τράπεζες, κλπ) είναι προς όφελος της οικονομίας και των καταναλωτών. Σήμερα οι χρεωκοπημένες τράπεζες παίρνουν πακτωλό από τα χρήματα του ελληνικού λαού, ενώ συγχρόνως βρίσκεται σε εξέλιξη το σχέδιο συγκεντροποίησης των τραπεζών, με διακηρυγμένο στόχο να μείνουν «2 ή 2,5 τράπεζες στην Ελλάδα», κι ας είναι ήδη το ελληνικό τραπεζικό σύστημα από τα πιο συγκεντροποιημένα στην Ευρώπη.

Τα επιχειρήματα ότι στην Ελλάδα το κράτος χρεοκόπησε τις τράπεζες και όχι οι τράπεζες το κράτος είναι πυροτεχνήματα για να συνεχίσουν οι τραπεζίτες (και το πολιτικό προσωπικό που τους στηρίζει) να κοινωνικοποιούν τις ζημιές και να ιδιωτικοποιούν τα κέρδη. Είναι κοινός τόπος ότι το τραπεζικό κεφάλαιο έχει παίξει καθοριστικό ρόλο την εποχή της καπιταλιστικής κρίσης – και στην εκδήλωσή της και στον τρόπο αντιμετώπισής της. Βρίσκεται στην καρδιά του καπιταλισμού, διαπλέκεται με τις άλλες μερίδες του κεφαλαίου (βιομηχανικό, εμπορικό, κατασκευαστικό, εφοπλιστικό, ΜΜΕ, κ.α. ) και γι αυτό στηρίζεται με νύχια και με δόντια από τους πολιτικούς υπηρέτες του (κυβερνήσεις και υπερεθνικές ενώσεις) εις βάρος των λαών σε Αμερική και Ευρώπη. Η συγκεντροποίηση του δε με την δημιουργία 3 ομίλων στην χώρα μας στόχο έχει το περιορισμό του εργατικού κόστους και την υποβοήθηση των μονοπωλιακών επιχειρήσεων. Συγχρόνως η εκχώρηση της Αγροτικής στο Σάλλα είναι σκάνδαλο, με δραματικές επιπτώσεις στο ξεκλήρισμα της αγροτιάς και μεγάλο κίνδυνο για την ελληνική γη και κατ΄ επέκταση για τους αγρότες.

Από την κατάρρευση της Lehmman Brothers το 2007, φτάσαμε οι αποτυχημένες τράπεζες της Ευρώπης από τον Οκτώβριο του 2008 μέχρι τον Οκτώβριο του 2011 να έχουν πάρει από τα κράτη 4,5 τρισ. ευρώ, ποσό που ισοδυναμεί με το ένα δέκατο του ετήσιου παγκόσμιου ΑΕΠ. Στην Ελλάδα οι επιδοτήσεις στις τράπεζες (συμπεριλαμβανομένου του ποσού των 50 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης) φτάνουν στα 218 δισ. ευρώ ή περίπου 80% του ετήσιου ΑΕΠ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έχουν δοθεί 5,5 δις επί Αλογοσκούφη και άλλα 50 δις τώρα, παρότι το σύνολο των τοποθετήσεών τους σε ελληνικά ομόλογα όταν έγινε η αναδιάρθρωση δεν ξεπερνούσε τα 43 δισ. ευρώ. Επομένως μέσω της ανακεφαλαιοποίησης, της επιδότησης δηλαδή των τραπεζών με ζεστό κρατικό χρήμα, δεν καλύπτονται μόνο οι ζημιές από το PSI αλλά και οι απώλειες από μη εξυπηρετούμενα δάνεια λόγω ύφεσης και τις κακές επενδύσεις τους. Εκεί πάνε τα λεφτά των φορολογουμένων! Και να σκεφτεί κανείς ότι τα λεφτά που θα πάρουν είναι πολλαπλάσια από τη σημερινή χρηματιστηριακή αξία των τραπεζών (που είναι περίπου 4 δισ.).

Είναι εντελώς λάθος η άποψη που καλλιεργείται εντέχνως στην ΟΤΟΕ και σε Συλλόγους, ότι αν προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση θα σωθούμε. Υποκρύπτει την αυταπάτη ότι αν ταυτιστούν με τα συμφέροντα των τραπεζιτών θα μπορέσουν να περισώσουν ορισμένα δικαιώματα. Η τοποθέτηση επιτρόπων του ΤΧΣ από τον Γενάρη του 2012 στις ανακεφαλαιοποιημένες Τράπεζες εκτός των άλλων θα μειώσει ακόμη περισσότερο τα περιθώρια διατήρησης εργασιακών κεκτημένων. Το συνδικαλιστικό κίνημα των τραπεζοϋπαλλήλων θα έπρεπε να διεκδικήσει δημόσιο τραπεζικό σύστημα με εργατικό-κοινωνικό έλεγχο για τράπεζες στην υπηρεσία του λαού και όχι των κερδοσκόπων και των τραπεζιτών.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΚΛΑΔΟ

Η ηγεσία της ΟΤΟΕ αναπαρήγαγε τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Η συναίνεση στις αντεργατικές επιλογές των τραπεζιτών αλλά και η άρνηση να συμβάλουν σε πανεργατικό αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής των μέτρων και της κυρίαρχης πολιτικής ήταν η στάση που χαρακτήρισε την ηγεσία της. Στην συνολική επίθεση που δεχόταν η εργατική τάξη καλλιεργούσε αυταπάτες για εξαίρεση και έπαιρνε συντεχνιακές πρωτοβουλίες.

Από τον Μάιο του 2010 που επιβλήθηκε το 1^ο Μνημόνιο συμπληρώσαμε σχεδόν 30 μέρες απεργίες. Όμως δεν οργανώθηκαν πραγματικά. Έμεινε πιστή στη γραμμή της ΓΣΕΕ, των μεμονωμένων 24ωρων και της ηττοπαθούς γραμμής. Υπονομεύθηκε η προσπάθεια για ένα κοινό μέτωπο με ΔΕΚΟ και άλλους κλάδους που με απεργίες διαρκείας θα έβαζαν σε κίνηση και τους υπόλοιπους εργαζομένους. Έκδηλο ήταν το άγχος μήπως με τις απεργίες ανατραπεί η κυβέρνηση ή μήπως ενοχληθούν «ιδιαίτερα» οι τραπεζίτες.

Στο θέμα των μειώσεων αποδοχών και των αλλεπάλληλων νόμων για κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος κράτησε επαμφοτερίζουσα στάση. Προχώρησε σε νομικές ενέργειες αλλά συγχρόνως έδειχνε ανοχή στις περιπτώσεις που οι επιμέρους Σύλλογοι αποδεχόντουσαν δυσμενείς εξελίξεις. Η κατάληξη αυτής της πορείας θα είναι η «συμβασιοποίηση» των δυσμενών συσχετισμών που επέφεραν τα Μνημόνια

Στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων η ΟΤΟΕ λεκτικά αντιδρούσε, στην πραγματικότητα όμως αποδεχόταν τα τετελεσμένα. Νομίζει ότι με την υποστήριξη της ανακεφαλαιοποίησης θα διασφαλίσει τα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο. Η υποβαθμισμένη αντίδραση της ΟΤΟΕ στο χάρισμα της Αγροτικής στην Πειραιώς είναι χαρακτηριστική. Η δε θέση της για δημόσιο πυλώνα υποκρύπτει την πλήρη αποδοχή των ιδιωτικοποιήσεων και συγχωνεύσεων στο τραπεζικό σύστημα, με φύλο συκής μια τράπεζα δημοσίου συμφέροντος.

Η ΟΤΟΕ, όπως και αρκετοί Σύλλογοι, αποδέχθηκαν τους αντιασφαλιστικούς νόμους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΟΤΟΕ δεν καταδίκασε όσους Συλλόγους υπονόμευσαν και αυτή ακόμα την θολή απόφαση του προηγούμενου συνεδρίου για Ενιαίο Επικουρικό Ταμείο Τραπ/λων. Έχει υιοθετήσει πλήρως τις απόψεις για επαγγελματικά ταμεία. Δεν έβαλε θέμα για να καταβάλουν οι τράπεζες τα οφειλόμενα στα ταμεία από τις εθελούσιες.

Η ένταξη στον ΕΟΠΥΥ και το πετσόκομμα της αποζημίωση απόλυσης αποτελεί μνημείο αδειάσματος του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Πριν από τις βουλευτικές εκλογές η ΟΤΟΕ έτρεξε να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ και την Ν.Δ, γιατί θα μας εξαιρούσαν από τον ΕΟΠΥΥ. Διαβεβαίωναν του συναδέλφους ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για τις αποζημιώσεις. Όταν ήρθε η ώρα του 3^ου Μνημονίου επέλεξαν να διαπραγματευθούν με το ΠΑΣΟΚ και την Ν.Δ μόνο αυτά τα θέματα γιατί δεν ήθελαν να αμφισβητήσουν το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Μαζί με το Μνημόνιο πέρασαν και οι «εξαιρέσεις»…

Σιωπηρά έχει γίνει αποδοχή της λογικής της κυβέρνησης σύμφωνα με την οποία οι νέοι εργαζόμενοι θα έχουν μειωμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, είτε σε επίπεδο επιχειρησιακών συμβάσεων είτε σε επίπεδο ΟΤΟΕ. Καμιά συστηματική προσπάθεια για την ανακοπή εκχώρησης εργασιών σε τρίτους, καμιά πρωτοβουλία για τα δικαιώματα και την συνδικαλιστική κατοχύρωση των ενοικιαζόμενων.

ΟΤΟΕ πηγαίνει σε ένα συνέδριο χωρίς ουσιαστική ενημέρωση των μελών της, χωρίς προσυνεδριακές συζητήσεις και χωρίς ουσιαστικές προτάσεις, χωρίς να γνωρίζει η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων την ύπαρξη του συνεδρίου. Υπάρχουν σύνεδροι που έχουν εκλεγεί ακόμα και πριν από 3 χρόνια, μερικοί ακόμα έχουν συνταξιοδοτηθεί.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Το γεγονός ότι πρώτη φορά δεν υπάρχει ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ από την ΟΤΟΕ δείχνει ότι οι κυρίαρχες παρατάξεις θέλουν να αφήσουν όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά και να μην δεσμευτούν από το συνέδριο σε ένα γενικό ξεπούλημα με τους τραπεζίτες και την κυβέρνηση.

Έχουν ετοιμαστεί να υπογράψουν γενναίες μειώσεις μισθών σε κλαδικό επίπεδο, τις οποίες θα δικαιολογήσουν στο όνομα μιας δήθεν προστασίας της απασχόλησης. Το αποτέλεσμα φυσικά θα είναι στο τέλος και μειώσεις και απολύσεις.

Στο θέμα του Ασφαλιστικού υπάρχει πλήρης σιωπή. Είναι χαρακτηριστική η ασάφεια για τα Επικουρικά Ταμεία (μέχρι 31/12/2012 πρέπει να ληφθούν αποφάσεις). Δυστυχώς η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ έχει αποδεχθεί τους αντιασφαλιστικούς νόμους και τη λογική των επαγγελματικών ταμείων μαζί με την ιδιωτική ασφάλιση. Το αποτέλεσμα στο τέλος θα είναι να μπει ταφόπλακα σε ήδη υπάρχοντα δικαιώματα που προβλέπονται από τα καταστατικά των Ταμείων, με την συναίνεση της ΟΤΟΕ-Συλλόγων. Στην ίδια λογική εντάσσεται και η Υγεία. Μετά την ένταξη στον ΕΟΠΥΥ, ο προσανατολισμός είναι να χρησιμοποιηθούν επαγγελματικά ταμεία ή ιδιωτικά ασφαλιστήρια για να υποκαταστήσουν κύριες υπηρεσίες υγείας χωρίς να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα του ΕΟΠΥΥ.

Στο θέμα της βίαιης αναδιάρθρωσης και συγκεντροποίησης του τραπεζικού συστήματος, η ΟΤΟΕ περιφέρει μια γενικόλογη ασάφεια προκειμένου να καλύψει την αποδοχή της επίσημης πολιτικής.. Οι μεγαλύτεροι Σύλλογοι της ΟΤΟΕ τρέχουν να καλύψουν τις επιχειρηματικές πρωτοβουλίες των αφεντικών τους, και η ΟΤΟΕ παίζει το ρόλο του «τροχονόμου» για να μην χαλάσουν τα κουκιά και στο συνέδριο.

Όσο δε αφορά το μεγάλο θέμα της προστασίας της μόνιμης και σταθερής εργασίας, όχι απλά της απασχόλησης όπως λέει η ΟΤΟΕ, το συνέδριο πρέπει να έχει καθαρή απόφαση για διάσωση όλων των θέσεων εργασίας και τυπικής-νομικής μορφής της εργασιακής σχέσης. Πρέπει από τώρα ο κλάδος να προετοιμαστεί για την μάχη αποτροπής των απολύσεων, να θέσει κόκκινες γραμμές και να δεσμευτούν όλοι στο συνέδριο ότι κάθε σχετική απόπειρα θα αντιμετωπισθεί συνολικά από τον κλάδο με οργανωμένες και περιφρουρημένες απεργίες διαρκείας.

Υπάρχει έκδηλη αδυναμία πρότασης ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος από την ΟΤΟΕ. Σε μια περίοδο που συμβαίνουν σαρωτικές μεταβολές στον κλάδο, δεν μπορεί η ΟΤΟΕ να παίζει τον ρόλο συντονιστή των επιμέρους γραφειοκρατικών μικροσυμφερόντων. Στη φάση της συγκέντρωσης των τραπεζών και κατεδάφισης κατακτήσεων που ενοποιούσαν τον κλάδο, πρέπει να σταματήσει η πολυδιάσπαση των Επιχειρησιακών Συλλόγων, ακόμη και στην ίδια τράπεζα. .Απέναντι στον κατακερματισμό των εργασιακών σχέσεων, πρέπει να προβάλουμε την ανεξάρτητη ταξική ενότητα των εργαζόμενων, πέρα από διαχωρισμούς που επιβάλουν διαφορετικά σωματεία τη στιγμή που ο εργοδότης είναι ίδιος. Να υλοποιηθεί επιτέλους η απόφαση του συνεδρίου για ένα σωματείο ανά τραπεζικό όμιλο που να καλύπτει όλους τους εργαζόμενους που εργάζονται σε αυτό. Άμεσα να ενταχθούν στα υφιστάμενα σωματεία όσοι είναι με ελαστικές σχέσεις εργασίας, ανεξαρτήτως ειδικότητας και τυπικής-νομικής μορφής της εργασιακής σχέσης . Κατεύθυνση να δημιουργηθεί ένα κλαδικό συνδικάτο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με τοπικά παραρτήματα ανά νομούς.

Οι γραφειοκρατικές ηγεσίες των συλλόγων έχουν αδρανοποιήσει την λειτουργία τους, αποφασίζουν για την τύχη των συναδέλφων χωρίς αυτούς και μόνο όταν έγιναν έκτακτες Γενικές συνελεύσεις (ΑΤΕ, ΤΤ) πάρθηκαν αγωνιστικές και ανυποχώρητες αποφάσεις αγώνα και διεκδίκησης. Μπροστά στην μεγάλη αμφισβήτηση που δέχονται από τους εργαζόμενους, υιοθετούν αντικαταστατικές διαδικασίες, δε συγκαλούν έκτακτες ΓΣ για σοβαρά ζητήματα ή ακόμα κι όταν υπάρχουν υπογραφές συναδέλφων (ΣΥΕΤΕ), δεν υλοποιούν αποφάσεις ΓΣ (Εμπορική). Οι αποφάσεις θα πρέπει να παίρνονται με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, με τακτικές και έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις, για όλα τα ζητήματα προσανατολισμού, διεκδικήσεων, μορφών αγώνα. Η πρότασή μας, είναι εκλογές στους συλλόγους κάθε 2 χρόνια, κατάργηση της πολύχρονης απαλλαγής των εκπροσώπων από την εργασία, κατάργηση των κομματικών αποσπάσεων, επαναλειτουργία του θεσμού των περιφερειακών συνελεύσεων και των περιφερειακών παραρτημάτων και επιτροπών της ΟΤΟΕ.

Η σημερινή βάρβαρη κυβερνητική επίθεση αναδεικνύει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο την ανάγκη υπέρβασης του κομματικού γραφειοκρατικού συντεχνιακού συνδικαλισμού, του συνδικαλισμού των διαδρόμων και της ανάθεσης, του παζαριού και του «να τα χω καλά με τον εργοδότη μου», που υπηρέτησαν με συνέπεια η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ στην ΟΤΟΕ. Σε μια εποχή πλήρους ανυποληψίας του αστικού πολιτικού συστήματος και των κομμάτων που το εξέφρασαν, και καταβαράθρωσης των συνδικαλιστικών ηγεσιών στη συνείδηση των εργαζομένων, και ιδιαίτερα των νέων, ήρθε η ώρα να κάνουμε το βήμα για να ανατρέψουμε τον υποταγμένο συνδικαλισμό που εκφράζεται σε επίπεδο Συλλόγων, ΟΤΟΕ και ΓΣΕΕ. Τη στιγμή που γκρεμίζονται τα πάντα, που η κυρίαρχη πολιτική χρησιμοποιεί ιδεολογική τρομοκρατία, εκβιασμούς «ή παίρνουμε τη δόση ή καταστρεφόμαστε», δεν υπάρχουν περιθώρια να εξαιρεθεί κανείς, να τη γλιτώσει, να καταφέρει έστω και την παραμικρή νίκη, να αποτρέψει ένα μέτρο μόνο. Χρειάζεται σύγκρουση με τη χούντα κυβέρνησης – Τρόικας – κεφαλαίου. Χρειάζεται ένα εργατικό κίνημα ανεξάρτητο, να εκφράσει τα εργατικά συμφέροντα και να θέσει κεντρικούς πολιτικούς στόχους κι όχι απλά τη μάχη για «ένα επίδομα», «κάτω τα χέρια από το χώρο μου» κλπ.

Αυτόν το διαφορετικό δρόμο δεν μπορεί να εκφράσει το ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΔΙΚΤΥΟ. Στα λόγια καταγγέλλουν τις ηγεσίες, όμως στην πράξη δεν βάζουν πλάτη για κινητοποίηση των ίδιων των εργαζομένων, στήριξαν και στηρίζουν τα Προεδρεία με ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, πατάνε σε δυο βάρκες συχνά ανάλογα με τη στάση του κομματικού τους φορέα (ΣΥΡΙΖΑ) και παρουσιάζονται ως υπεύθυνη διαχειριστική δύναμη των αγώνων. Ούτε όμως μπορεί να τον εκφράσει η κομματική σεχταριστική λογική του ΠΑΜΕ, αφού με την αντίληψη «πας μη ΠΑΜΕ βάρβαρος» αρνείται την κοινή δράση, ενώ στην πραγματικότητα δεν πιστεύουν ότι μπορεί να νικήσουν οι αγώνες.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Συναντιόμαστε σ αυτήν την ενωτική πρωτοβουλία εργατικά σχήματα από διάφορες τράπεζες, επιμένοντας στην πολυετή προσπάθειά μας για ενιαία ανεξάρτητη έκφραση όλων των εργατικών δυνάμεων χειραφέτησης και αγώνα. Δεν συμφωνούμε σε όλα, όμως μας ενώνει η αντίληψη ότι η αντεργατική λαίλαπα μπορεί να ανατραπεί με παλλαϊκό ξεσηκωμό, ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας, μαχητικές μορφές αγώνα, συγκρούσεις. Συμφωνούμε στην ανάγκη υπέρβασης του γραφειοκρατικού συντεχνιακού συνδικαλισμού,. Επιμένουμε στην ανάγκη ανασυγκρότησης του συνδικαλισμού βάσης και χειραφέτησης.

-Όσοι σύνεδροι και εργαζόμενοι δεν συναινούν στην μετατροπή των συνδικάτων και της ΟΤΟΕ σε ανοικτά εργοδοτικούς μηχανισμούς που ο καθένας θα υποστηρίζει τον τραπεζίτη του όπως ήδη συμβαίνει συχνά

-Όσοι θέλουν να κόψουν κάθε σχέση με την Ιερά Συμμαχία (Κυβέρνηση-Τρόικα-Τραπεζίτες) που μας έχει κάτσει στο σβέρκο

-Όσοι δεν θέλουν απλώς μια αναδιαπραγμάτευση των όρων εκμετάλλευσης με «άρωμα ανατροπής» στα λόγια και διαδικασίες μαγειρεμάτων στα γραφεία.

Τους καλούμε να στηρίξουν την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ στο συνέδριο της ΟΤΟΕ για ένα μάχιμο ταξικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟ ΤΑΞΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΖΩΗ ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΛΕΥΕΙ ΓΙΑ:

Ανατροπή της πολιτικής του διεθνούς και ντόπιου μαύρου μετώπου: ΕΕ – ΔΝΤ – ΣΕΒ και της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.
Μη αναγνώριση, παύση πληρωμής και διαγραφή του Χρέους.
Έξοδος από τους μηχανισμούς και τη φυλακή του ευρώ και της ΕΕ.
Μονομερής κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων χωρίς διαπραγμάτευση με άμεση εκδίωξη της τρόικα από τη χώρα και άμεση ακύρωση ΟΛΩΝ, χωρίς εξαίρεση, των βάρβαρων μέτρων σε βάρος των εργαζομένων.
Πραγματικό πέρασμα στο Δημόσιο όλων των τραπεζών χωρίς αποζημίωση και επιβάρυνση για το λαό με εργατικό -λαϊκό έλεγχο όλων των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας. Άμεση απαγόρευση των ιδιωτικοποιήσεων, όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του ενεργειακού πλούτου. Να ακυρωθεί η πώληση της Αγροτικής, και η «εκποίηση» του Τ.Τ.
Ριζική αναδιανομή του πλούτου υπέρ της εργασίας και σε βάρος των καπιταλιστών. Γενναίες αυξήσεις στους μισθούς για αξιοπρεπή ζωή με άμεση άρση όλων των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις που επιβλήθηκαν από το Γενάρη του 2010.
Υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων και των Οργανισμών Προσωπικού.. Όχι στις ατομικές και στις ελαστικές συμβάσεις εργασίας . Απαγόρευση των απολύσεων. Πενθήμερο 7ωρο 35ωρο.
Άρνηση της σύνδεσης των όρων εργασίας με τη λεγόμενη «αποδοτικότητα». Στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκαν για να ανατραπεί το Ενιαίο Μισθολόγιο, να εντατικοποιηθούν οι συνάδελφοι, και να τα οικονομήσουν μια χούφτα στελέχη. Στο μέλλον θα χρησιμοποιηθεί κυρίως για να δικαιολογηθούν απολύσεις ή να μειωθούν ακόμη περισσότερο οι μισθοί.
Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. Να επιστραφούν άμεσα όλα τα ευρώ που κλάπηκαν από τα ασφαλιστικά ταμεία και οι κλέφτες να λογοδοτήσουν και να δικαστούν από το λαό. Όχι στα Επαγγελματικά Ταμεία και τα Ιδιωτικά Ασφαλιστήρια τα οποία προωθούν Κυβέρνηση-τραπεζίτες και στα οποία συναινεί η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ.
Να διαγραφούν άμεσα τα χρέη προς τις τράπεζες όλων των ανέργων και των φτωχών. Να καταργηθούν όλα τα χαράτσια. Φορολογία επιτέλους του κεφαλαίου και του πλούτου.
Υπεράσπιση των Λαϊκών Ελευθεριών και Δικαιωμάτων της εποχής μας, ενάντια στη «σιδερένια φτέρνα» που θέλει να επιβάλλει η αστική εξουσία, ενάντια στην τρομοκρατία της ΕΕ, της κυβέρνησης και κράτους, της εργοδοσίας, και των φασιστών, της «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ» και των άμεσων συνεργατών της στις δυνάμεις καταστολής (ΜΑΤ κ.λ.π.) και στις μαφίες του υποκόσμου. Διαρκές μέτωπο απέναντι στο φασισμό και τη Χ.Α.
Δημιουργία μορφών ταξικής αλληλεγγύης για κάθε εργαζόμενο, συνταξιούχου κα άνεργου, όχι με τη λογική της φιλανθρωπίας, των Μ.Κ.Ο και την λογική της λεγόμενης κοινωνικής επιχειρηματικότητας.