Εθελουσία : Σκηνές από την Ταλαιπωρία - Ένας Συνάδελφος Περιγράφει

Αφορμή γι’ αυτό το σημείωμα στάθηκε τα όσα είδε κι έπαθε ένας αυτόπτης μάρτυρας των διαδικασιών της «εθελούσιας». Των εξευτελιστικών διαδικασιών που δημιούργησε η αδιαφορία και η στυγνή εργοδοτική λογική της διοίκησης της Εθνικής τράπεζας για την αξιοπρέπεια των υποψήφιων εθελοντικά ανέργων. Η οποία θέλησε να οδηγήσει το 20% του υπαλληλικού δυναμικού της στην ανεργία, κάτω από την πίεση και το φόβο για τα χειρότερα που έρχονται και την εντατικοποίηση για όσους μείνουν στη δουλειά.

Η εθελούσια έπρεπε για τα συμφέροντα της εργοδοσίας να ολοκληρωθεί μέσα στο  χρόνο ρεκόρ των 11 ημερολογιακών ημερών εκ των οποίων οι 6 ήταν αργίες. Δηλ. μέσα σε μόλις τέσσερις (!) μέρες έπρεπε να πάρει μια απόφαση ζωής όποιος/α δούλευε 33, 34 ή 35 χρόνια στο γκισέ δίπλα μας.

Αυτοί όλοι έπρεπε να ενημερωθούν για όλα όσα αφορούσαν τους όρους της υπόλοιπης ζωής τους. Να μάθουν αν είχαν τις προϋποθέσεις για να φύγουν από τη  δουλειά, πόσο θα αποζημιωθούν, να υπολογίσουν αν θα τους έφταναν για να ζήσουν μέχρι την καταβολή της σύνταξης κι ένα σωρό άλλα κρίσιμα ζητήματα.

Η εγκύκλιος ανέφερε ότι μπορούσε να πάρει κανείς τις απαντήσεις μέσω email, με fax ή μέσω τηλεφώνου. Μόνο που τίποτα απ’ αυτά δεν λειτουργούσε. Κανείς ποτέ δεν πήρε απάντηση ούτε στο mail, ούτε στα fax, ούτε κρεμασμένος στα τηλέφωνα, που αν καμιά φορά απαντούσαν, η απάντηση ήταν: «ο αρμόδιος δεν είναι εδώ. Αφήστε το τηλέφωνό σας για να σας καλέσουμε».

Η μόνη λύση που απέμενε στους αγχωμένους υποψήφιους ήταν να μαζευτούν όλοι στη Δραγατσανίου για να πάρουν τις απαντήσεις που χρειάζονταν. Κι έτσι εκατοντάδες άνθρωποι κατασκήνωσαν (κυριολεκτικά) στο πεζοδρόμιο για μέρες και νύχτες (πάλι κυριολεκτικά) μέσα στο κρύο και τη βροχή, μέσα σε στριμωξίδια, καπνό από τσιγάρα, φωνές και βρισιές από άλλους έξαλλους, εκνευρισμένους, κατακουρασμένους στα όρια της εξάντλησης ,συναδέρφους.

Οι πιο τυχεροί ενημερώθηκαν μετά από ταλαιπωρία 2-3 ημερών. Οι περισσότεροι έμειναν χωρίς καμιά υπεύθυνη απάντηση στα ερωτήματά τους.

Όλοι κατέκριναν ανοιχτά τη διοίκηση που τους μεταχειρίζεται με τέτοιο εξευτελιστικό τρόπο και τους υποχρεώνει σε τέτοια ταλαιπωρία. Η αγανάκτηση δεν άφησε απέξω ούτε το ΣΥΕΤΕ, που επιτρέπει να γίνονται αυτά τα πράματα απέναντι στα μέλη του, χωρίς καμιά παρέμβαση ή διαμαρτυρία εκ μέρους του.