ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ: Ανακοίνωση της Πρότασης Προοπτικής: Τελικά γιατί δε βγαίνει η δουλειά;

Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018

Ανακοίνωση της Πρότασης Προοπτικής: Τελικά γιατί δε βγαίνει η δουλειά;

Τελικά γιατί δε βγαίνει η δουλειά;

Αν έπρεπε να βρούμε ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που απασχολεί τους συναδέλφους σε οποιοδήποτε κατάστημα σε κάθε μέρος της Ελλάδας, αλλά και σε πολλές διευθύνσεις πλέον, αυτό είναι με απόλυτη βεβαιότητα το ωράριο και η μη τήρησή του και για αυτό επανερχόμαστε. Από αρκετούς συναδέλφους λαμβάνουμε τηλεφωνήματα για καταστήματα όπου οι συνάδελφοι εργάζονται δεκάδες ώρες κάθε μήνα πέραν του ωραρίου και η πρώτη κουβέντα που βγαίνει από το στόμα τους είναι «δεν βγαίνει η δουλειά». Παρ’ όλα αυτά όμως, οι εθελούσιες συνεχίζονται, προσλήψεις δεν γίνονται και τα μέσα κατακλύζονται συνεχώς από δημοσιεύματα σχετικά με την ηλεκτρονική τραπεζική που «τρώει τη δουλειά των τραπεζοϋπαλλήλων» αφού «τα καταστήματα έχουν κόσμο μόνο στο τέλος του μήνα». Δηλαδή από τη μια μας λένε ότι περισσεύουμε και πρέπει να φύγουν κι άλλοι, και από την άλλη να καθόμαστε παραπάνω για να βγάζουμε τη δουλειά… Ή είμαστε όλοι ψεύτες και τεμπέληδες ή κάτι άλλο συμβαίνει… Ας ξανακοιτάξουμε κάποια πράγματα με προσοχή λοιπόν…

Η σχέση εργασίας μας είναι μια σχέση μισθωτής εργασίας με ορισμένο ωράριο. Αυτό σημαίνει ότι ο εργοδότης αγοράζει τον χρόνο μας (37 ώρες τη βδομάδα) και εμείς μέσα σε αυτό το χρόνο του παρέχουμε την εργατική μας δύναμη. Έτσι, ο εργοδότης προσπαθεί μέσα σε αυτό χρόνο να βγάλει από εμάς όσο γίνεται περισσότερο κέρδος, με κάθε τρόπο, και σ’ αυτή του την προσπάθεια έχει καταφέρει να έχει το λεγόμενο «διευθυντικό» δικαίωμα να χρησιμοποιεί την εργατική δύναμη κατά το δοκούν (πχ να μετακινεί έναν υπάλληλο από την υποδοχή στο ταμείο και από το ταμείο στην καταναλωτική πίστη κ.λ.π.). Μαζί με αυτό το «δικαίωμα» όμως φέρει ακέραια και την ευθύνη της επιτυχίας ή αποτυχίας της επιχειρηματικής δράσης.

Πίσω στα δικά μας... Ένας εργοδότης όπως η ΕΤΕ λοιπόν, που εδώ και πάνω από 20 χρόνια αποδεκατίζει το προσωπικό με συνεχόμενες εθελούσιες, προφανώς κρίνει ότι αφενός «η δουλειά βγαίνει» και αφετέρου ότι ακόμα και στο βαθμό που αυτή δεν βγει, θα του αποφέρει μεγαλύτερο όφελος η μείωση του μισθολογικού κόστους λόγω μείωσης του προσωπικού. Και όπως φαίνεται στα νούμερα της τράπεζας, το σύστημα δουλεύει. Τα κέρδη αυξάνονται πλέον ανά τρίμηνο (όπως και οι προμήθειες, έξοδα, δαπάνες ή όπως αλλιώς «βαφτίζονται» στο τιμολόγιο τραπεζικών εργασιών) και η τράπεζα παίρνει τα εύσημα από παντού. Οι στρατιές από ακριβοπληρωμένα στελέχη είναι ατελείωτες και το πάρτυ της διοίκησης καλά κρατεί (εκδρομές, business cards, αυτοκίνητα, κλπ.). Μα πώς είναι δυνατό να γίνεται αυτό αφού εμείς βλέπουμε κάθε μέρα ότι «δε βγαίνει η δουλειά»; Είναι απλό. Δεν είναι αλήθεια ότι η δουλειά δε βγαίνει. Απλά δε βγαίνει μέσα στο 7,5ωρο…

Η επιτυχία της ΕΤΕ δεν κρύβεται ούτε στα προϊόντα της (εδώ γελάμε), ούτε στο φοβερό μάρκετινγκ του i-run, ούτε στο υποτιθέμενο κοινωνικό πρόσωπο της τράπεζας (το οποίο το νιώσανε καλά στο πετσί τους οι συνταξιούχοι συνάδελφοι αυτές τις γιορτές με τις περικοπές του ΛΕΠΕΤΕ). Η μεγάλη επιτυχία έγκειται στο ότι έχει πείσει τους μισθωτούς υπαλλήλους ότι είναι δική τους ευθύνη να «βγάλουν τη δουλειά» προσφέροντάς της δωρεάν εργασία με τη μορφή των απλήρωτων υπερωριών. Έγκειται στους εργατοπατέρες που κατάφεραν να πείσουν ότι οι τραπεζοϋπάλληλοι είμαστε “συνεταιράκια” με την τράπεζα και πρέπει “να βάζουμε πλάτη” σε απίθανες στοχοθεσίες, μειώσεις μισθών, παραχώρηση δικαιωμάτων, συμμετοχή σε κάθε Α.Μ.Κ. Και τέλος έγκειται στο φιλότιμο που δείχνουμε όλοι μας σεβόμενοι τους πελάτες και βάζοντάς τους πάνω από τα δικαιώματά μας. Άλλο όμως το φιλότιμο και η εργατική αξιοπρέπεια, άλλο η εκμετάλλευση και η δουλεία…

Η δουλειά είναι φτιαγμένη να «μη βγαίνει». Ή πιο σωστά, εμείς δεν φτάνουμε για τη δουλειά που υπάρχει. Και όχι κατά τύχη. Αυτό που κρατάει τα κέρδη ψηλά είναι ότι μια δουλειά που θα έπρεπε η τράπεζα να πληρώσει 2 και 3 υπαλλήλους για να γίνει μέσα στο ωράριο με νορμάλ ρυθμούς, γίνεται πλέον από έναν υπάλληλο, εκτός ωραρίου και απλήρωτα. Στην πραγματικότητα, όσο εμείς πιεζόμαστε, καθόμαστε παραπάνω, ξεχνάμε διαλείμματα και διακινδυνεύουμε μέχρι και την υγεία μας επιτρέπουμε στην τράπεζα να μην κάνει άλλες προσλήψεις και να σχεδιάζει να διώξει κι άλλους... Ορίστε η μαγική συνταγή του υπαλλήλου της ΕΤΕ. Μισθωτός στα κέρδη και συνέταιρος στις ζημιές. Μισθωτός στην αμοιβή, συνέταιρος στο ωράριο…

Δική μας υπόθεση η υπεράσπιση του ωραρίου και των δικαιωμάτων μας

Μπροστά στην επίθεση που έχει εξαπολύσει η τράπεζα ήρθε η ώρα να διαλέξουμε πλευρά. Αν η δουλειά δεν βγαίνει μέσα στο ωράριο, να μη βγει. Τις προηγούμενες μέρες των εορτών πολλοί έφτασαν να φεύγουν νύχτα από τη δουλειά! Όμως ξέρουμε ότι δεν είναι μόνο για λίγες μέρες, έχει γίνει κανονικότητα. Να αρχίσουμε από σήμερα λοιπόν!

Η κίνησή μας βρίσκεται στη διάθεση των συναδέλφων για στήριξη και παρέμβαση σε κάθε χώρο δουλειάς, όπου υπάρχει θέμα με την παραβίαση του ωραρίου. Ήδη, καλέσαμε την Επιθεώρηση Εργασίας στο κεντρικό κατάστημα του Πειραιά πριν ένα μήνα, αφού εκτός του θέματος των αδειών, υπήρχε και θέμα ωραρίου. Η διεύθυνση του καταστήματος δεν συνεργαζόταν και σε έλεγχο που έγινε, καταγράφηκαν παραβάσεις καθώς υπήρχαν συνάδελφοι που εργάζονταν στις 5:00 μ.μ. χωρίς να έχει γραφτεί τίποτα στο βιβλίο υπερωριών.

Το ζητούμενο από όλα αυτά τα προγράμματα και τις νέες τεχνολογίες, θα έπρεπε να είναι η μείωση του χρόνου εργασίας. Αυτό σημαίνει πρόοδος. Και το 37ωρο σήμερα είναι πολύ αν αναλογιστούμε την εξέλιξη της πληροφορικής και την αύξηση της παραγωγικότητας. Όχι να φτάνουμε να δουλεύουμε 40-45 ώρες τη βδομάδα και να τους χαρίζουμε ώρες, όταν θα έπρεπε να δουλεύουμε το πολύ 35ωρο για να μπορέσουν να δουλέψουν και οι τόσοι άνεργοι που υπάρχουν!

Το ίδιο ισχύει βέβαια και για μια σειρά δικαιώματά μας, που συχνά θυσιάζουμε γιατί «δεν γίνεται αλλιώς»: να πηγαίνουμε άρρωστοι στη δουλειά, να μην αιτούμαστε γονικές ή και άλλες άδειες (οικογενειακές, ΣΣΕ, φοιτητικές, αιμοδοτικές), να μην ταξιδεύουμε κατά την άδειά μας γιατί μας είπαν να είμαστε standby (!). Δεν διαπραγματευόμαστε τον ελεύθερο χρόνο μας, την ξεκούρασή μας, τις οικογενειακές υποχρεώσεις μας κλπ. Να μην τους χαρίσουμε τίποτα, ειδικά σήμερα που θέλουν να μας τα πάρουν όλα!

Να αναλάβουν τις ευθύνες τους η διοίκηση και αυτό το μπουλούκι πεφωτισμένων μεγαλοστελεχών που χρυσοπληρώνονται.

· Να σεβαστούμε τη σύμβαση και το ωράριό μας και να σταματήσουμε να δουλεύουμε τσάμπα εις βάρος όλων όσων μπορεί να προσλαμβάνονταν αν δεν το κάναμε.

· Να αντιληφθούμε ότι την «αυτοθυσία» που δείχνουμε την καρπώνεται ο εργοδότης και τρίβει τα χέρια του μετρώντας πόσα γλίτωσε από υπερωρίες, από ασφαλιστικές εισφορές και πόσους ακόμα από εμάς μπορεί να διώξει.

· Να καταλάβουμε βαθιά επιτέλους ότι τα συμφέροντά μας είναι αντίθετα με αυτά του εργοδότη. Και δικό μας συμφέρον είναι η τήρηση του ωραρίου μας και ο αγώνας για προσλήψεις και περαιτέρω μείωση του εργάσιμου χρόνου.

ΓΕΝΑΡΗΣ 2018