Νέα μείωση προσωπικού στην ΕΤΕ είναι καταστροφική για τις εργασιακές σχέσεις!
Σαν εφιάλτης ακούγεται η νέα μείωση προσωπικού που σχεδιάζει η Διοίκηση Μυλωνά, ένα χρόνο μετά την αποχώρηση 1100 συναδέλφων. Είναι τόσο πολλά τα οφέλη για την τράπεζα από τη μαζική αποχώρηση προσωπικού υπαγμένου στον Κανονισμό Εργασίας που βρήκε να διαθέσει 90 εκ ευρώ για να διώξει μέχρι και 1000 εργαζόμενους!
Για αυξήσεις στους πετσοκομμένους μισθούς μας, για πληρωμή των χιλιάδων δεδουλευμένων υπερωριών μας, για προσλήψεις προσωπικού δεν υπάρχει 1 ευρώ, αλλά για να μειώσουν τις θέσεις εργασίας σε καιρό τεράστιας ανεργίας μια χαρά έχουν εκατομμύρια! Προτιμούν να αντικαταστήσουν το προσωπικό μέσω συλλογικών συμβάσεων με «ειδικούς συνεργάτες» από την αγορά κατευθείαν, υψηλόμισθους αλλά και χαμηλόμισθους (πχ. χρηματοδοτικά κέντρα Θεσσαλονίκης πρόσφατα) και ελαστικά εργαζόμενους με ατομικές συμβάσεις, εγκαθιστώντας ένα καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα. Παράλληλα, έχουν γλιτώσει εκατομμύρια καταβολών στα ασφαλιστικά ταμεία που έχουν καταρρεύσει, με το ΤΥΠΕΤ να είναι στα πρόθυρα χρεωκοπίας μετά το κλείσιμο του ΛΕΠΕΤΕ, και το Εφάπαξ ήδη κουτσουρεμένο. Στο εκρηκτικό μείγμα έρχονται να προστεθούν και τα νέα μέτρα που έχουν ήδη ψηφίσει και ετοιμάζονται να ψηφίσουν για λογαριασμό τραπεζιτών - βιομηχάνων οι βουλευτές της ΝΔ, και το γλυκό θα δέσει.
Τα στοιχεία είναι αμείλικτα: σε 6 χρόνια έχουν φύγει 6300 εργαζόμενοι μέσω Κανονισμού, ενώ έχουν προσληφθεί εκατοντάδες ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι των 400- 600 ευρώ, δεκάδες συνάδελφοι με ελαστικές εργασιακές σχέσεις (μέσω ΙΚΥ, μέσω συνεταιριστικών τραπεζών κλπ), εκατοντάδες αλεξιπτωτιστές γιάπηδες με μισθούς 3000-5000 ευρώ και παραπάνω ορισμένοι. Ποιος Κανονισμός Εργασίας, τι ασφαλιστικά ταμεία να σταθούν μετά, ποια συλλογική σύμβαση;
Εφιαλτικό φαντάζει το σκηνικό για τον κάθε συνάδελφο που έχει ξεζουμιστεί όσο δεν πάει πλέον με τη συνεχιζόμενη μείωση προσωπικού. Είναι τόσο μεγάλες οι ανάγκες για προσλήψεις, τόσα πολλά τα κενά που αναπληρώνονται με 10ωρα και 12ωρα και με δουλειά Σαββατοκύριακα, τόσο στο δίκτυο όσο και στις διευθύνσεις με την τηλεργασία – στέλνονται ΣΗΔΑ λίγο πριν τα μεσάνυχτα! - , στα διαλυμένα τηλεφωνικά κέντρα και άλλες υπηρεσίες από το ελάχιστο προσωπικό, που δεν μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα μείνει με το νέο διωγμό τόσων εργαζόμενων. Καμένη γη μήπως; Αν δηλαδή στο τμήμα ρυθμίσεων της 038, κάθε 30 του μήνα εργάζονται από τις 7.45 ως τις 9 το βράδυ για να υλοποιηθούν οι ρυθμίσεις, παρά τις καταγγελίες μας, αν λιγοστέψουν, σε συνδυασμό με πιέσεις του τύπου «ναι, αλλά πρέπει να βγει η δουλειά», μπορεί κάποιοι να κλείσουν και 18ωρο δουλειάς...
Βέβαια, για να μην είμαστε άδικοι, σίγουρα η τεράστια «επιβράβευση» της Διοίκησης προς το Δίκτυο για την υπεράνθρωπη προσπάθεια που κατέβαλε σε αυτές τις συνθήκες και εν μέσω κορονοϊού, ήταν μια μεγάλη «ανακούφιση» που με ευγνωμοσύνη σχεδόν υποδεχτήκαμε. Μπράβο στη ΔΑΣ, που έβγαλε ολόκληρη ανακοίνωση να ζητήσει αυτό το φοβερό αίτημα για τον κόσμο των καταστημάτων, δικαιώθηκε από το αποτέλεσμα. Μάλλον ήταν πολύ μεγάλο το έξοδο για την Τράπεζα, τα 100-300 ευρώ σε κάρτα προπληρωμένη για σούπερ μάρκετ, γι’ αυτό οι κάρτες ήλθαν μετά από 20 μέρες. Ευτυχώς που γλίτωσαν φόρους και εισφορές με αυτόν τον τρόπο καταβολής, αλλιώς μήπως θα έπρεπε να κάνουμε έρανο να τα γυρίσουμε στην Τράπεζα, μην πέσει έξω!
Οι δε συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που τόσο πολύ υπερθεμάτιζαν υπέρ της πληρωμής με κουπόνια, μπορούν αν θέλουν να προτείνουν στη Διοίκηση να τους αλλάξει το μισθό και να τα βάζει σε κάρτα, αφού δεν θέλουν κρατήσεις. Εμείς για να πληρώσουμε το δάνειο, το νοίκι, το φροντιστήριο, το ρεύμα κλπ. χρειαζόμαστε μισθό. Και θέλουμε και ασφαλιστικά ταμεία οι αδαείς. Και δικαιούμαστε και το επίδομα δικτύου από τα ψίχουλα 66 ευρώ τόσα χρόνια, να εξισωθεί με το επίδομα διεύθυνσης στα 134. Και θέλουμε, οι άπληστοι, να μας καταβάλουν το ποσό των 100 ευρώ του υποχρεωτικού τεστ COVID-19 που κάναμε μετά τις καλοκαιρινές διακοπές μας, 3 μήνες πάνε που στείλαμε αποδείξεις και ακόμη τίποτα – ψίχουλα για τα μεγαλοστελέχη της Διοίκησης των παχυλών μισθών, σημαντικό για τους πληβείους.
Και για να παραμείνουμε στον εργασιακό παράδεισο του δικτύου καταστημάτων, προφανώς η επιλογή για εθελούσια για κάποιον θα είναι πέρα μα πέρα εθελοντική. Κανένα στοιχείο εκβιασμού. Όχι πως γίνεται παραβίαση του κανονισμού εργασίας, σε εκατοντάδες συναδέλφους πχ που είναι στη Διάθεση Δικτύου κοντά 2 χρόνια, όμηροι των αποσπάσεων, με μειωμένο μισθό αισθητά. Η, η κατάφωρη βλαπτική μεταβολή σε ταμίες και chief tellers, που εδώ και καιρό απομακρύνονται από τη θέση τους, και επίσημα πλέον με πρόφαση το πελατοκεντρικό. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι για να αναγκαστούν μέχρι και οι εργατοπατέρες να ψελλίσουν κάτι, ενώ πριν λίγους μήνες έλεγαν για τις καταγγελίες μας ότι «ο ταμίας δεν την παντρεύεται τη θέση, λίγα λεφτά χάνουν οι chiefs κλπ...». Τώρα ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ, με την επιστολή τους, παρακάλεσαν την Τράπεζα για παράταση καταβολής των σχετικών επιδομάτων μέχρι την εθελούσια. Σαν να μην έφτανε αυτό, αντί να διαφυλάττει τα συμφέροντά μας ο ΣΥΕΤΕ λειτουργεί ως «πλασιέ» και προμοτάρει την εθελούσια, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της διοίκησης. Η πίεση πλέον απλά δεν αντέχεται: τηλέφωνα, e-mails, στόχοι, πελάτες, οι συνάδελφοι δεν προλαβαίνουν να πάνε τουαλέτα! Σε αυτό το περιβάλλον, εργαζόμενοι ακόμα και με πολλά χρόνια μέχρι τη σύνταξη, θα φύγουν απλά για να μην τους στείλει η τράπεζα μια ώρα αρχύτερα στα θυμαράκια.
Άλλοι στο όνομα του καταπληκτικού πελατοκεντρικού μοντέλου – τα λέγαμε εξαρχής - χάνουν οργανική θέση, άλλοι μετακινούνται κάθε εβδομάδα σε όλη την Αττική και στην επαρχία να μπαλώνουν θέσεις, με έξοδα δικά τους. Εκατοντάδες εργαζόμενοι είναι αποσπασμένοι στα hubs εδώ και 2 χρόνια, με αβέβαιο μέλλον και επί ξύλου κρεμάμενοι. Κάποιοι άλλοι ρατσιστικά αποκλείονται από προκηρύξεις θέσεων σε διευθύνσεις, επειδή είναι στο δίκτυο, ή έχουν επιλεχθεί αλλά δεν μετακινούνται «μέχρι νεοτέρας»... Αν σήμερα υποδεχτήκαμε τον ενοικιαζόμενο “agent” των 300 ευρώ για 6 μήνες για το APS , αύριο μπορεί να δεχτούμε τον διευθυντή καταστήματος από την αγορά.
Πουλάτε όμως προϊόντα στους δικαιολογημένα τσαντισμένους πελάτες που φορτώνονται με νέες προμήθειες κάθε λίγο, που βρίσκουν συνεχώς νέα άδεια γραφεία στα καταστήματα. Πουλάτε σαν τρελοί τραπεζοασφαλιστικά, γιατί το βάζει σαν ρήτρα η Διοίκηση για το ξεπούλημα της Εθνικής Ασφαλιστικής: αν πάνε καλά οι πωλήσεις των προϊόντων τα επόμενα χρόνια, το τίμημα θα παραμείνει πιο κοντά στα 500εκ, αν όχι η Τράπεζα με ρήτρα θα πρέπει να επιστρέψει χρήματα στο fund που την εξαγοράζει. Για μια εταιρεία που τεχνητά έχασε τη μισή της αποτίμηση σε σχέση με το 1 δις το 2019 για να διευκολυνθεί η συναλλαγή του ξεπουλήματος. Πουλάτε Προπομπό γιατί πρόκειται για ένα αμιγώς τραπεζικό προϊόν αιχμής που έχουν ανάγκη όλοι οι πελάτες μας και κομίζει πολλά στον πολιτισμό που πρεσβεύει η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη. Αντίθετα το ΜΙΕΤ, με τη σημαντική του συμβολή στα γράμματα τις επιστήμες και τις τέχνες, απαξιώνεται συνεχώς από την παρούσα Διοίκηση με αποτέλεσμα να έχει παραιτηθεί πρόσφατα σύσσωμο το διοικητικό του συμβούλιο και ορίστηκαν στελέχη της Τράπεζας άσχετα με το αντικείμενο.
Οι δε συνάδελφοι που επιλέχτηκαν αδιαφανώς και εκδικητικώς για το σχέδιο Ηρακλής, βρίσκονται σε κατάφωρη υπηρεσιακή απαξίωση χωρίς ηλεκτρονικό υπολογιστή. Το ίδιο πνεύμα «διαφάνειας και αξιοκρατίας» χαρακτηρίζει και τις προσλήψεις σωρείας ειδικών συνεργατών από συγκεκριμένες εταιρίες και τράπεζες (τυχαίο;) που μπήκαν πρόσφατα στην Εθνική λαμβάνοντας προκλητικούς μισθούς και καταλαμβάνοντας κομβικά σημεία. Θα πει κανείς τι ασχολείστε, ο κανονισμός θα αλλάξει οπότε και να παραβιάζεται τόσα χρόνια και τι έγινε; Λεφτά υπάρχουν και μάλιστα πάρα πολλά για λίγους και καλούς, άλλωστε τόσα έχουν εξοικονομήσει από τις απανωτές εθελούσιες, το πετσόκομμα των μισθών μας, το ΤΥΠΕΤ, τον ΛΕΠΕΤΕ, γιατί να μην τα μοιράσει σε κάποιους άλλους λίγους και εκλεκτούς χρυσοπληρωμένους συμβούλους;
Φυσικά όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους συνδικαλιστές της πλειοψηφίας, κι όχι μόνο το ΣΥΕΤΕ. Αν κάποιος συνάδελφος αντιδράσει σε όλα αυτά, ακούει από τα χείλη των κομματικών συνδικαλιστών «Μια χαρά είμαστε, στην Αφρική δεν έχουν να φάνε, στην αγορά είναι χάλια». Το λένε αυτοί που έχουν ματώσει από την πολλή δουλειά, και η Τράπεζα, με γνώμονα την «αριστεία», τους αντάμειψε με προαγωγές που δεν θα δούμε ούτε στα όνειρά μας.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες.
Σε όλο αυτό το ζοφερό τοπίο, υπάρχουν δύο επιλογές. Η μία να αποδεχτούμε τη μοίρα μας, να υπομένουμε το καθετί που μας κάνουν, να χάνουμε παραπάνω, μέχρι να χάσουμε τα πάντα, να σκύβουμε το κεφάλι και μόνο να δουλεύουμε με όλο και χειρότερους όρους, μέχρι σχεδόν τον εξευτελισμό ως εργαζόμενοι. Θέλουν να είμαστε ζητιάνοι. Η δεύτερη, να αποφασίσουμε ότι δεν πάει άλλο, να αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι όλοι μαζί, να αντιδράσουμε, να αλλάξουμε στάση ζωής στη δουλειά, να κερδίσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια. Ενωμένοι, όχι διασπασμένοι. Πριν να είναι αργά πραγματικά. Πριν γίνουμε δούλοι κυριολεκτικά.
Αν οι λέξεις οργάνωση και αγώνας φαίνονται παρωχημένες, η ατομική εξέλιξη και παθητικότητα είναι μοντέρνες έννοιες και ταιριάζουν στη σημερινή εποχή; Αν όλοι επέλεγαν τη σιωπή και το κουκούλωμα, θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα; Ακόμα και μέσα σε αυτούς τους όρους, με την πλειοψηφία των συνδικαλιστών να είναι βολεμένοι και συμβιβασμένοι, καταφέρνουμε μικρά, αλλά σημαντικά, όπως αποδεικνύονται, πράγματα με παρεμβάσεις μας, (πχ τα προστατευτικά τζάμια στο Δίκτυο που τοποθετήθηκαν παντού μετά την καταγγελία μας τον Ιούλιο, τα προληπτικά τεστ τον Αύγουστο μετά την καταγγελία μας για το συνάδελφο στην εντατική, να μην κόβονται άδειες κ.α.). Μόνο με τη διεκδίκηση μπορούμε να καταφέρουμε το παραμικρό. Με τη συλλογική αντίσταση, με τη δράση, όχι με το κλείσιμο καθενός στο καβούκι του, έρμαιο στην εργοδοσία και το αλάνθαστο διευθυντικό δικαίωμα.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, ο συνδικαλισμός είναι απαραίτητο εργαλείο, όσο κι αν κάποιοι τον ευτελίζουν. Η απεργία και η απεργιακή φρουρά είναι ό,τι πιο όμορφο έχουμε ζήσει, νέοι και παλιοί. Δεν μπορούν να μας το πάρουν. Δεν πρέπει να μας το πάρουν. Να πάμε κόντρα σε όσους μας κλέβουν τη ζωή. Να σπάσουμε το κλίμα του φόβου. Ο φόβος να περάσει στο απέναντι στρατόπεδο. Να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή, συναδέλφισσες και συνάδελφοι. Το μέλλον είναι κάτι παραπάνω από «μια σήραγγα που πρέπει να διασχίσει κανείς έρποντας».
Νοέμβριος 2020
e-mail:protasiprooptikis@gmail.com, Ιστοσελίδα:www.protasiprooptikis.blogspot.com
6980925499, 6947724051, 18767, 23218, 19923
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου